Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Η 3η του Σεπτέμβρη στου Μνημονίου τον καιρό


Ρένα Διακίδη - Δημοκρατική της Ρόδου - 3 Σεπτεμβρίου 2010



Δύο φωτογραφίες ορόσημο στην πορεία του ΠΑΣΟΚ. Τις χωρίζουν 36 ολόκληρα χρόνια. Στην πρώτη, 3 Σεπτεμβρίου 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου κρατά στα χέρια του την Ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ. Στη δεύτερη, ο Γιώργος Παπανδρέου, από το Καστελόριζο, στις 23 Απριλίου 2010, με το δραματικό διάγγελμα ανά χείρας, ανακοινώνει την απόφαση για την προσφυγή στο ΔΝΤ. Η απόλυτη μετάλλαξη του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού κινήματος ή απλά μια αναπόφευκτη παρένθεση στην πολυκύμαντη πορεία του;  

Συμπληρώνονται σήμερα 36 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. 36 χρόνια από την ημέρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου παρουσίασε την ιδρυτική του  διακήρυξη. Και θα είναι η  πρώτη φορά στη διάρκεια αυτών των χρόνων που οποιαδήποτε πανηγυρική ομιλία  θα έχει φόντο τις πολιτικές του μνημονίου.
Η αμηχανία μεταξύ των στελεχών του Κινήματος, κυρίως των παλαιότερων είναι εμφανής όταν τους ζητάς να μιλήσουν για το ιερό κείμενο του ΠΑΣΟΚ, για τον αξιακό του κώδικα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι «τι σχέση έχει το ΠΑΣΟΚ του σήμερα με το ΠΑΣΟΚ του τότε;».
Και όχι μόνο αυτό.
Μπορεί η ανάγκη αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης να αποτελέσει το άλλοθι για τις σημερινές νεοσυντηρητικές πολιτικές που ασκεί η κυβέρνηση;
Μπορεί να μιλήσει κανείς και πάλι για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Κοινωνική Απελευθέρωση, τη Κοινωνική Δικαιοσύνη, χωρίς να βρεθεί μπροστά σε σημαντικά πολιτικά διλλήματα;
Συμβαδίζει ο αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία με την παρουσία της τρόικας στην Ελλάδα;
Οι διακηρύξεις για Κοινωνική Δικαιοσύνη μπορούν να συνυπάρξουν με νεοφιλελεύθερες επιλογές;
Η Λαϊκή Κυριαρχία είναι εφικτή κάτω από συνθήκες αντιπαλότητας με τα συνδικάτα, τις μη προνομιούχες τάξεις, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους αγρότες;
Η Κοινωνική Απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί με τους πολίτες σε κατάσταση οικονομικού μαρασμού, με την εκτίναξη της ανεργίας, με την απελευθέρωση των απολύσεων με την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, με την «αποκρατικοποίηση» του κράτους;
Είναι το ΠΑΣΟΚ ένα σοσιαλιστικό κόμμα;
Είναι ένα νεοσυντηρητικό κόμμα;
Όποιες απαντήσεις δοθούν, το βέβαιον είναι ότι θα συγκλίνουν σε ένα σημείο – διαπίστωση. Η κυβέρνηση παίρνει καθημερινά όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από το Κίνημα.

Το αλαλούμ της ύστατης ώρας

Ρένα Διακίδη

Στις 7 σήμερα το απόγευμα  είναι προγραμματισμένη η συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ για τις υποψηφιότητες περιφερειάρχη και δημάρχων στο Νότιο Αιγαίο. Την ώρα που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές δεν είχε αρχίσει καν  η συζήτηση για την οποία κάθε άλλο παρά καλοί ήταν οι οιωνοί της έκβασης.  Άλλωστε, το τελευταίο 24ωρο, στην τελική ευθεία για την οριστική απόφαση και με μεγάλο αγκάθι το Δήμο της Ρόδου, άλλα δεδομένα τροποποιήθηκαν και άλλα παρέμειναν αμετάβλητα επιτείνοντας την αβεβαιότητα ως προς το αποτέλεσμα  της διαδικασίας, στόχος της οποίας ήταν υπάρξει ένας και μόνο υποψήφιος δήμαρχος για τον 9ο μεγαλύτερο δήμο της χώρας.
Τα τελευταία 24ωρα επανήλθε δριμύτερη η πιθανότητα υποψηφιότητας του βουλευτή Στάθη Κουσουρνά. Όπως έγινε γνωστό, η Ιπποκράτους τον είχε συμπεριλάβει σε μυστική δημοσκόπηση, παρά τις συνεχείς αρνήσεις του, ενώ την ύστατη ώρα άλλαξε γραμμή πλεύσης και δήλωσε ότι «αν το ζητήσει ο πρωθυπουργός, δεν είναι εύκολο να αρνηθείς».
Η συζήτηση για την τελική επιλογή του κόμματος περιορίστηκε πλέον μεταξύ Στάθη Κουσουρνά και Γιάννη Παρασκευά, ενώ έπαψε αιφνιδίως να συζητείται η μέχρι προ ολίγων ημερών σίγουρη υποψηφιότητα του Φώτη Χατζηδιάκου.
Ο Γιάννης Παρασκευάς μέχρι και λίγη ώρα πριν την έναρξη της σύσκεψης επαναλάμβανε σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει, ακόμη κι αν ο ίδιος ο πρωθυπουργός υποδείξει τον Στάθη Κουσουρνά.  Μάλιστα απέρριψε μετά βδελυγμίας το υποτιθέμενο «δέλεαρ» της βουλευτικής έδρας, ως δεύτερος επιλαχών (ο Κουσουρνάς στο Δήμο και ο Κασσάρας στην ΥΠΕ) που κάποιοι σκαρφίστηκαν για να του αλλάξουν γνώμη, λέγοντας ότι δεν μπαίνει στην λογική της συναλλαγής. Στο κενό έπεσαν και οι προσπάθειες ορισμένων εκ των βουλευτών του νομού να τον μεταπείσουν.
Κερασάκι σ’ αυτήν την απίθανη «τούρτα», δύο ταυτόχρονα δημοσιεύματα, σε Βήμα και Έθνος, που ήθελαν τον Παναγιώτη Ρήγα υποψήφιο περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου και τον Γιάννη Μαχαιρίδη υποψήφιο δήμαρχο Ρόδου. Τα δημοσιεύματα έκαναν έξαλλο τον Γιάννη Μαχαιρίδη, ο οποίος στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις με τους συντρόφους του έλεγε ότι αν συμβεί αυτό , θα τα βροντήσει κάτω και θα πάει σπίτι του.
Ένα απίστευτο αλαλούμ, όπου έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Το ερώτημα που πρέπει απαντηθεί , με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι πώς το Πολιτικό Συμβούλιο θα καταφέρει να λύσει αναίμακτα το γόρδιο δεσμό και να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές ενωμένο και συντεταγμένο  πίσω από ένα και μόνο υποψήφιο.

Η μεσαία τάξη δεν πάει στον … παράδεισο

«Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο», ήταν η ταινία (1971) του Έλιο Πέτρι με τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ, η οποία γνώρισε παγκόσμια επιτυχία. Στις μέρες μας θα μπορούσαμε, παραφράζοντας τον τίτλο του ιταλικού αριστουργήματος, να πούμε ότι «οι δρόμοι των "μεσαίων" στη χώρα μας οδηγούν στην Κόλαση». Είναι η κατηγορία των Ελλήνων που έχει επωμιστεί όλα τα βάρη των προηγούμενων και επόμενων γενεών και κοινωνικών τάξεων και η οποία δείχνει να λυγίζει. Στην εποχή μας έχουμε συνηθίσει να μιλάμε για εργατική τάξη, φτωχούς, συνταξιούχους, άνεργους νέους, κανείς όμως δεν λαμβάνει υπόψη του τη νέα πραγματικότητα και το γεγονός ότι αυτοί που πλήττονται πραγματικά από τη νέα τάξη πραγμάτων είναι οι μεσαίοι, ηλικιακά και εισοδηματικά. Κατά συνέπεια και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Στην Ελλάδα, μία στις πέντε μικρές επιχειρήσεις (μιλάμε για 175.000 επιχειρήσεις και ποσοστό διπλάσιο σε σχέση με πέρυσι) είναι πολύ πιθανό να προχωρήσει σε κλείσιμο το επόμενο διάστημα, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ.  

Οι νεοφιλελεύθερες συνταγές που επιβάλλονται από το μνημόνιο της τρόικας δεν σαρώνουν μόνο τα φτωχότερα στρώματα, αλλά συμπιέζουν πλέον δραματικά και τη λεγόμενη μεσαία τάξη, που γίνεται πλέον έρμαιο της μεγαλύτερης ανακατανομής εισοδήματος εις βάρος της.
Και όπως λένε οι κοινωνιολόγοι βρισκόμαστε μόνο στην αρχή.

Επιστολή Φ. Κωστόπουλου


Από τον κ. Φώτη Κωστόπουλο, η στήλη έλαβε την επιστολή που ακολουθεί:
 «  Ρένα, σχετικά με το σημερινό σου σχόλιο ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ, να σου θυμίσω  ότι το 1998 διαφώνησα με τις διαδικασίες (σήκωμα χεριών) και αποχώρησα, χωρίς να συμμετέχω σ΄  εκείνη την παρωδία διαδικασιών.
   Το 2002 (Νομαρχιακές) που συμμετείχα με τον Μαχαιρίδη, τις σεβάστηκα παρά τις αμφιβολίες μου για τις σκοπιμότητες που εξυπηρετήθηκαν.
   Καλό είναι όταν αναφερόμαστε σε ιστορικά γεγονότα να τα κρίνουμε με τις συνθήκες της εποχής που συμβαίνουν και όχι να  τα ερμηνεύουμε για να δικαιολογήσουμε σημερινές καταστάσεις.
   Είμαι περίεργος για τα ντοκουμέντα που επικαλείσαι. Όπως θα θυμάσαι κι εσύ με προσέγγισε η Ν.Δ αλλά αρνήθηκα  την πιθανή στήριξη για να μην αλλοιωθεί η πολιτική φυσιογνωμία της υποψηφιότητας του 1998 και οι λόγοι που την προκάλεσαν. Υπάρχει σχετική δήλωσή μου τότε, πάντως αν υπάρχει κάτι άλλο «ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ».
   Ξέρεις ότι οι πολιτικές κινήσεις βρίσκουν ανταπόκριση στην κοινωνία όταν υπάρχει πολιτικό κενό το οποίο θέλει να εκφρασθεί και απ’ ότι φάνηκε από το αποτέλεσμα, υπήρχε τέτοιο κενό αλλιώς δεν θα ψηφιζόμασθε από το 25% των πολιτών του Νομού (στην Ρόδο ήταν μεγαλύτερο, ήρθαμε δεύτεροι).
   Άρα το αποτέλεσμα μας δικαίωσε.
   Σ’ όλη μου την διαδρομή δεν έχω να κρύψω τίποτα .
   Δεν φοβάμαι τίποτα  και σε διαβεβαιώνω ότι ούτε Φαρισαίος , ούτε υποκριτής νοιώθω, εκτός αν μπορείς να με διαψεύσεις.
  

Το ρίσκο του Στάθη Κουσουρνά

Ρένα Διακίδη - Δημοκρατική της Ρόδου - Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Παρά τις επαναλαμβανόμενες αρνήσεις του Στάθη Κουσουρνά να είναι υποψήφιος δήμαρχος Ρόδου, κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ επιμένουν και πιέζουν ακόμη περισσότερο. Μάλιστα τα τελευταία δύο 24ωρα, καθώς η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει, η πίεση στο βουλευτή έχει ενταθεί και είναι πιθανό να κορυφωθεί σήμερα στη διάρκεια της συνεδρίασης της Επιτροπής Ανάδειξης Υποψηφιοτήτων.
Και μόνο η πίεση που ασκείται στον κ. Κουσουρνά, και μόνο ότι σ’ αυτή τη φάση αναζητείται ο από μηχανής Θεός, αποδεικνύει ότι επί δυόμιση και πλέον μήνες, το ΠΑΣΟΚ είχε αφήσει 6 στελέχη του να αλέθονται καθημερινά σε μια κρεατομηχανή πολιτικής και φυσικής απαξίωσής τους, χωρίς ίχνος πολιτικής αξιολόγησης στην υποτιθέμενη διαδικασία ανάδειξης υποψηφίου. Επιβεβαιώνεται δυστυχώς με πανηγυρικό τρόπο η στήλη, όταν από τα μέσα του περασμένου Ιουνίου, στην έναρξη ακόμη των διαδικασιών είχε γράψει για εσκεμμένη και μεθοδευμένη υποτίμηση και «κάψιμο» των υποψηφίων, αφού τη μια μέρα τους πρότειναν στη Επιτροπή Ανάδειξης Υποψηφίων της Ιπποκράτους και την επόμενη εκλιπαρούσαν πότε τον Κοσμά Σφυρίου και πότε τους βουλευτές Στάθη Κουσουρνά και Νίκο Ζωίδη, επειδή οι ενδιαφερόμενοι δεν  «τραβάνε»!. Από τότε είχε κακοφορμίσει το όλο θέμα και ιδού τα αποτελέσματα! Αν  θεωρούσαν τους 6 ανίκανους να διεκδικήσουν δημαρχία, γιατί δεν τους το έλεγαν από την αρχή;
Δεν γνωρίζω αν ο κ. Κουσουρνάς υποκύψει στις πιέσεις ή ουσιαστικά επιστρατευθεί από το ΠΑΣΟΚ. Εδώ όμως που έφθασαν τα πράγματα, θα πρέπει να συνυπολογίσει ότι, όντας βουλευτής, είναι ζήτημα τιμής για εκείνον να κατέβει στις εκλογές και να τις κερδίσει. Όμως, ο Γιάννης Παρασκευάς θα είναι σε κάθε περίπτωση υποψήφιος όπως διεμήνυσε και προχθές το βράδυ στη συνεδρίαση της Νομαρχιακής Επιτροπής. Ως κ τούτου, όσο κι αν πιεστεί,  αυτή είναι κρίσιμη παράμετρος που θα καθορίσει την απάντηση του. Η κάθοδός του θα είχε νόημα μόνο αν το ΠΑΣΟΚ ήταν ενωμένο. Οι καθυστερήσεις και οι λάθος χειρισμοί, απομάκρυναν αυτό το ενδεχόμενο. Κατά συνέπεια, το ρίσκο της καθόδου του βουλευτή στις εκλογές του Νοεμβρίου  - αν υποτεθεί ότι θα δεχθεί - θα είναι τεράστιο.

Φήμες

Ρένα Διακίδη - Δημοκρατική της Ρόδου - Τετάρτη 1η Σεπτεμβρίου 2010


Το όνομα του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Στάθη Κουσουρνά ακούστηκε και πάλι χθες ως πιθανού υποψηφίου δημάρχου Ρόδου, μ ε αφορμή δημοσίευμα της ηλεκτρονικής εφημερίδας aftodioikisi.gr και μάλιστα ως κοινός υποψήφιος ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατικής Αριστεράς.
Πληροφορίες πάντως αναφέρουν ότι ο κ. Κουσουρνάς απορρίπτει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο αυτό και το ξεκαθάρισε το βράδυ της περασμένης Κυριακής, όταν ο Γιάννης Παρασκευάς επικοινώνησε μαζί του για να πληροφορηθεί τις προθέσεις του, πριν εκείνος ανακοινώσει την υποψηφιότητα του το πρωί της επόμενης μέρας. Ο Στάθης Κουσουρνάς κατά τις πληροφορίες είπε εκείνο το βράδυ ότι θέμα δικής του υποψηφιότητας δεν υφίσταται, μάλιστα θα επικοινωνούσε και με την Ιπποκράτους για να το καταστήσει σαφές και στα κεντρικά του ΠΑΣΟΚ.

Επισημάνσεις

Ρένα Διακίδη - Δημοκρατική της Ρόδου - Τετάρτη 1η Σεπτεμβρίου 2010


Είχε πολλά ενδιαφέροντα σημεία η χθεσινή συνέντευξη Τύπου του Γιάννη Παρασκευά, μια μέρα μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για το Δήμο της Ρόδου, στη διάρκεια της οποίας «ανακρίθηκε» από τους εκπροσώπους των τοπικών ΜΜΕ για την απόφαση καθόδου, και κατά πόσον αυτή συνιστά αντάρτικο ή εκβιασμό προς το ΠΑΣΟΚ. Φυσικά δεν αποδέχθηκε ούτε τον ένα, ούτε τον άλλο χαρακτηρισμό.
ü  Στα περί διαγραφής απάντησε ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί διαγράψει το ΠΑΣΟΚ». Επανέλαβε ότι εκείνος ήταν ΠΑΣΟΚ «όταν άλλοι φοβούνταν να περάσουν την πόρτα των γραφείων του κόμματος για να μην τους δουν» και ότι «θα είμαι ο τελευταίος που θα κλείσει την πόρτα».
ü  Δήλωσε ότι δεν τίθεται θέμα «αντάρτικου» από μέρους του, από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ανακοινώσει ακόμη καμία απόφαση για τον υποψήφιο δήμαρχο Ρόδου.
ü  Διερωτήθηκε για ποιο λόγο δεν τίθεται θέμα διαγραφής για τους Καΐσερλη και Κυρίτση στην Κω, για τους Ρούσσο και Διακομιχάλη στην Κάλυμνο, για τους Μηνατσή και Χανιώτη στην Κάρπαθο, αφού όλοι τους είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ και όλοι έχουν ανακοινώσει την κάθοδό τους στις εκλογές , πριν το κόμμα αποφασίσει ποιος θα είναι ο εκλεκτός του στους συγκεκριμένους δήμους. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό κατά τον ίδιο είναι ότι «κάποιοι κύκλοι στο τοπικό ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν τον Γιάννη Παρασκευά, όχι γιατί πιστεύουν ότι δεν είναι ικανός, αλλά γιατί με την παρουσία του στον δημαρχιακό θώκο δεν θα έχουν περιθώρια εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων».
ü  Δήλωσε ότι δεν εκβιάζει και δεν εκλιπαρεί και ότι κατέθεσε πολιτική πρόταση για την διοικητική μεταρρύθμιση. Αν προχώρησε στην ανακοίνωση της απόφασής του («ειλημμένη εδώ και πολύ καιρό, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην προσωπική μου πορεία και εντός των ιδεολογικών ορίων του κόμματός μου») είναι γιατί η καθυστέρηση των διαδικασιών είναι μεγάλη και κάθε μέρα που περνάει δημιουργούνται προϋποθέσεις απώλειας του Δήμου Ρόδου από το ΠΑΣΟΚ.
ü  Επανέλαβε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνο που αθέτησε τις αρχικές αποφάσεις περί την διαδικασία. Είχαν πει ότι θα είχε ολοκληρωθεί αυτή στις 15 Ιουλίου . Δεν έγινε. Είχαν πει ότι υποψήφιος θα είναι εκείνος που θα προηγηθεί στις δημοσκοπήσεις. Αθετήθηκε και αυτό. Με όλα όσα προηγήθηκαν εδώ και δυόμιση μήνες, απαξιώθηκαν πρόσωπα και διαδικασίες.
ü  Όποια κι αν είναι η απόφαση του ΠΑΣΟΚ, για εκείνον  «ο κύβος ερρίφθη».
ü  Και μια « λεπτομέρεια»: Ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Σωκράτης Ξυνίδης ήταν ενήμερος εκ των προτέρων για τη συνέντευξη που έδωσε για πρώτη φορά στις 9 Ιουλίου, καθώς και για το περιεχόμενο της. Κανένας δεν τον απέτρεψε…

Ουαί υμίν!


Ρένα Διακίδη - δημοκρατική της Ρόδου - Τετάρτη 1η Σεπτεμβρίου 2010


Στην κομματική πυρά λοιπόν ο Γιάννης Παρασκευάς από τους κομματικούς νομιμόφρονες! Στο πυρ το εξώτερον!
Στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί παρά να αναλογιστεί κανείς πόσο βολικό για την πολιτική επιβίωση ορισμένων είναι το γεγονός ότι αυτός ο λαός έχει ασθενή μνήμη. Πολύ ασθενή. Ξεχνάει γρήγορα. Πολύ γρήγορα.
Αν η συλλογική μνήμη  ήταν λίγο πιο ισχυρή, θα θυμόταν ποιοι ήταν αυτοί που πρώτοι σήκωσαν αντάρτικο, σε κάποιες όχι πολύ μακρινές εποχές, απέναντι στις αποφάσεις του κόμματός τους. Το ότι κάποιοι ξαναγύρισαν στο μαντρί, ξέχασαν ακόμη και φίλους «κολλητούς» με τους οποίους συμπορεύτηκαν, για να παραμείνουν έτσι στο τοπικό πολιτικό προσκήνιο, δεν αλλάζει την ουσία των πραγμάτων. Κι αν τα δεδομένα που υπαγόρευσαν την περίοδο εκείνη του 1998 τη συγκεκριμένη στάση, ας αναλογιστούν ότι και τα σημερινά δεδομένα υπαγορεύουν ανάλογες πολιτικές αποφάσεις.
Αν η συλλογική μνήμη ήταν λίγο πιο ισχυρή, θα θυμόταν ποιοι ήταν αυτοί που έφτασαν στο σημείο – κόντρα στις αποφάσεις του κόμματός τους – όχι να κατέβουν στις εκλογές ανεξάρτητοι – θέλει κότσια μια τέτοια απόφαση – αλλά να διαπραγματευθούν την κάθοδό τους στις εκλογές με τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας (υπάρχουν ντοκουμέντα γι αυτό).
Αν η συλλογική μνήμη ήταν λίγο πιο ισχυρή θα θυμόταν ότι και τα ίδια τα κόμματα δεν σεβάστηκαν κατά καιρούς τον εαυτό τους και τα στελέχη τους. Άλλες επιλογές έκαναν στο προσκήνιο και έδιναν χρίσματα, υπέρ άλλων έδιναν γραμμή στο παρασκήνιο. Κορυφαία περίπτωση το 1994.
Επειδή λοιπόν κανένας σε αυτή τη διαδικασία δεν είναι αναμάρτητος, ας αφήσουν τους αφορισμούς και τις κορώνες κομματικής νομιμοφροσύνης. Οι μόνοι που δικαιούνται να την επικαλούνται είναι οι αγνοί ψηφοφόροι του κόμματος. Ουδείς άλλος. Για την περίπτωση αυτή δύο φράσεις:
«Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί»  και

«Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος».