Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Ζοζέ Σαραμάγκου, Περί φωτίσεως

"Σε κάποια χώρα γίνονται εκλογές. Η καταμέτρηση των ψήφων στην πρωτεύουσα αναδεικνύει πρώτη δύναμη το λευκό με ποσοστό περίπου 70%. Οι εκλογές επαναλαμβάνονται την επόμενη Κυριακή και το λευκό ξεπερνά το 80%. Μπροστά στο διαφαινόμενο κενό εξουσίας, τα δύο μεγάλα κόμματα, ο κρατικός μηχανισμός και οι δημόσιες υπηρεσίες εγκαταλείπουν την πόλη, καταστρώνοντας αστυνομικά σχέδια για να ανακαλύψουν τον υποκινητή. Μια έκπληξη όμως περιμένει τους κρατούντες: ο πληθυσμός της πόλης αφυπνίζεται, "φωτίζεται", και ανακαλύπτει από την αρχή τις αξίες της αλληλεγγύης, της προσωπικής ευθύνης, της αλληλοβοήθειας. Το κράτος όμως δεν έχει πει ακόμη την τελευταία λέξη."

 Το "Περί Φωτίσεως" ίσως να μην είναι το πιο ξεχωριστό βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου, είναι όμως ένα από τα πιο δυνατά του και σίγουρα το πιο ώριμο σε ιδέες με τις πιο ξεκάθαρες απόψεις-δηλώσεις. Όπως στα περισσότερα έργα του Σαραμάγκου και σε αυτό το μυθιστόρημα του, οι συμβολισμοί και τα υπερβατικά φαινόμενα είναι και εδώ παρόντα (το να ψηφίζει το 70% ενός λαού είναι ασφαλώς ένα τέτοιο φαινόμενο). Η χρήση της υπέρβασης όμως βρίσκεται πάντα σε άμεση επαφή με τον ρεαλισμό αποφεύγοντας ξεκάθαρα κάθε λογής μεταφυσικές αντίληψεις. Σε αυτό το βιβλίο μάλιστα τα πράγματα φαίνεται να λέγονται τόσο ξεκάθαρα με το όνομά τους όσο σε κανένα άλλο του μυθιστόρημα. Το "Περί Φωτίσεως" αποτελεί ένα σαφές ευθύβολο και καυτό σχόλιο για το σήμερα και κυρίως για την σύγχρονη δημοκρατία. Το καθεστώς άλλωστε στο οποίο λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα του βιβλίου (το οποίο χρησιμοποιεί ουσιαστικά ολοκληρωτικές μεθόδους) δεν είναι μια δικτατορία, μια στρατιωτικά επιβεβλημένης ολιγαρχία, ή ένα υποθετικό μελλοντικό καθεστώς. Ο χρόνος είναι το Τώρα και ο τόπος είναι το Εδώ. Το μυθιστόρημα πραγματεύεται τα όρια της δημοκρατίας και διερευνάμέχρι σε πιο σημείο φτάνουν στην πράξη οι ελευθερίες των πολιτών της.

Τι θα γινόταν αν οι πολίτες σε μια ορισμένη στιγμή έκαναν μαζική χρήση των ελευθερίων και των δικαιώματων που τους παρέχει η δημοκρατία; Θα γίνονταν αυτό το γεγονός αποδεκτό; Θα κλονιζόταν η εξουσία; Πώς θα αντιδρούσε η δημοκρατία; Ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν ένας λαός για παράδειγμα κάνει ‘κατάχρηση’ του δικαίωματος να ψηφίσει λευκό στις εκλογές; Η εξουσία θα έφτανε στο σημείο να ‘επιστρατεύσει’ μέχρι και την τρομοκρατία για να πετύχει τους σκοπούς της; Ως προς το τελευταίο η υπόθεση του "Περί Φωτίσεως" κρίνεται άκρως επίκαιρη αφήνοντας ξεκάθαρες αιχμές για την πραγματική πηγή της παγκόσμιας τρομοκρατίας και κυρίως το ρόλο που αυτή εξυπηρετεί.

Οφείλουν να παραιτηθούν

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ - ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010
Στις  προχθεσινές εξελίξεις, πέρα και περισσότερο από τους συμμετέχοντες στη φάρσα της διαδικασίας επιλογής υποψηφίου δημάρχου, αυτοί που απαξιώθηκαν και εξευτελίστηκαν περισσότερο είναι τα τοπικά κομματικά όργανα του ΠΑΣΟΚ.  Τους κάλεσαν στην Αθήνα (σιγά να μην τους έκανε την τιμή το Πολιτικό Συμβούλιο, μια απλή σύσκεψη ήταν)  για να τους ανακοινώσουν τετελεσμένα. Στους 4 εκ των 6 υποψηφίων δημάρχων, στους δυο γραμματείς κκ Πόκκια και Ηρακλείδη.  Τι τους είπαν δηλαδή; Κύριοι σας αγνοούμε. Τρεις μήνες βολοδέρνατε αλλά δυστυχώς δεν μας κάνετε.  Αυτό τους είπαν επί τοις ουσίας ! Ότι ο πρόεδρος, άρα το ΠΑΣΟΚ, τους αγνοεί πλήρως.  Ότι τους έχει αφαιρεθεί και η τελευταία δυνατότητα πολικής παρέμβασης. Ότι  ο ρόλος τους περιορίζεται σε αυτόν του χειροκροτητή του εκάστοτε μεγαλόσχημου κομματικού παράγοντα που επισκέπτεται την περιοχή. Αεροδρόμια, ξενοδοχεία, δείπνα και γεύματα, άντε και στην καλύτερη περίπτωση καμιά συνάντηση στα γραφεία της Νομαρχιακής και μια συνέντευξη Τύπου. Δεν χρειάζονται κομματικά όργανα γι αυτά. Και οι γραμματείς τους μπορούν να τα κανονίσουν. Μέχρι και η τελευταία επιστολή που έστειλε την Τετάρτη στους Ξυνίδη και Τσούρα η Νομαρχιακή Επιτροπή, κατέληξε στον κάλαθο των αχρήστων. Για τέτοιο σεβασμό στα όργανα μιλάμε. Ευθύνη βεβαίως έχουν και τα όργανα, που από φορείς άσκησης πολιτικής, μετατράπηκαν σε εκλογικίστικους μηχανισμούς.
Αν έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συνέβη προχθές το βράδυ, θα έπρεπε, τόσο η Νομαρχιακή Επιτροπή όσο και η Περιφερειακή Επιτροπή Νοτίου Αιγαίου του ΠΑΣΟΚ, όχι απλά να διαμαρτυρηθούν, αλλά  να παραιτηθούν πάραυτα. Είναι θέμα στοιχειώδους πολιτικής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ζήτω η συμμετοχική δημοκρατία!

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ - ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Ποτέ πριν στη διαδρομή του το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν περισσότερο συγκεντρωτικό από όσο είναι σήμερα. Αγνοούνται και καταλύονται όργανα και διαδικασίες, που υπάρχουν, όπως αποδείχθηκε, μόνο για το «θεαθήναι».  Και αποδείχθηκε περίτρανα με την επιβολή άνωθεν και εξωδιαδικαστικά της υποψηφιότητας του Στάθη Κουσουρνά.
Το ζήτημα είναι μείζον πολιτικό και δεν έχει σχέση με τα πρόσωπα. Στη θέση του βουλευτή Δωδεκανήσου θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε. Σημασία έχει ότι είναι μια εξωδιαδιαστική επιλογή.
Ευλόγως διερωτώνται λοιπόν οι έχοντες στοιχειώδη λογική: Αφού ο Γιώργος Παπανδρέου επέβαλε στο παρά πέντε τις δικές του επιλογές εξωδιαδικαστικά,  γιατί τους ταλαιπωρούσαν επί τρεις μήνες τους εν δυνάμει υποψηφίους στη δήθεν Επιτροπή Ανάδειξης Υποψηφίων; Γιατί δεν υπεδείκνυε από την αρχή τους εκλεκτούς του, να τελειώνουμε, να γλυτώσουν στελέχη και κόμμα την ταλαιπωρία και τα ρεζιλίκι;
Σήμερα, όλοι μπορούμε πια να διαπιστώσουμε ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες για το ΠΑΣΟΚ είναι Terra Incognita! Ο Γιώργος Παπανδρεου μόνο για τη δική του προσωπική εκλογή άνοιξε τις  διαδικασίες στη βάση του κόμματος, δύο φορές. Στις 8 Φεβρουαρίου του 2004 και στις 11 Νοεμβρίου του 2007. Εκεί τελείωσε η «συμμετοχική δημοκρατία» φράση την οποία  δεν ξαναέβαλε στο στόμα του. Ξεχάστηκε και σαν έννοια και σαν διαδικασία. Τελείωσε η δημοκρατία και ξεκίνησε η – όπως αποδείχτηκε -  η παρωδία. Το  opengov και η υποβολή προτάσεων μέσω  internet, δεν είναι παρά η δημοκρατική επίφαση του πλήρους και απόλυτου συγκεντρωτισμού και απαξίωσης κόμματος, οργάνων, στελεχών. Αποφασίζομεν και διατάσσομεν! Ζητω η «συμμετοχική δημοκρατία»!