Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Ο διαχρονικός Καζαντζάκης και η γοητεία του Νίτσε


«Ο Νίτσε είναι κατά των ασθενών την θέλησιν, φάρμακον τελέσφορον και επικίνδυνον· θεραπεύει τελείως ­ ή φονεύει. Οσοι, ­ άνθρωποι ή λαοί­, δύνανται, χωρίς να συντριβώσιν ή να γελοιοποιηθώσιν, ν' ανθέξωσιν εις την φιλοσοφίαν του και ν' ακολουθώσιν ηρωικώς και αρμονικώς αυτήν, είναι προωρισμένοι διά την ζωήν και την κυριαρχίαν. Οι λοιποί διά την εξαφάνισιν και τον οίκτον».

Ο αναγνώστης δύσκολα θα αναγνώριζε από το ύφος του κειμένου τον συγγραφέα της «Ασκητικής». Ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε την περί νιτσεϊκής σκέψης διατριβή του στο Παρίσι με σκοπό να την υποβάλει στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας διεκδικώντας τη θέση του υφηγητή στο μάθημα της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Παραμένει άγνωστο αν η εργασία κατατέθηκε ή αν απορρίφθηκε -- και για ποιους λόγους. Και η ίδια η εργασία θα παρέμενε άγνωστη αν ο Νίκος Καζαντζάκης δεν είχε την προνοητικότητα να την τυπώσει σε 500 αντίτυπα στο τυπογραφείο του Στ. Μ. Αλεξίου στη γενέτειρά του, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το ολιγοσέλιδο βιβλίο έγινε ανάρπαστο, σε σημείο ώστε ο ίδιος ο συγγραφέας μέσα σε ένα χρόνο να μην έχει κάποιο αντίτυπο. Στα 90 σχεδόν χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη έκδοση δεν είχε γίνει ανατύπωση του έργου. Ετσι, η επανέκδοση της διατριβής με τίτλο «Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη φιλοσοφία του δικαίου και της πολιτείας» με εισαγωγή και επιμέλεια από τον Πάτροκλο Σταύρου λαμβάνει διαστάσεις μείζονος φιλολογικού γεγονότος.



Νίτσε - Καζαντζάκης: η συνάντηση δυο γιγάντων

Αποσπάσματα απ’ το Κεφάλαιο ΚΓ’“Παρίσι-Νίτσε ο Μεγαλομάρτυρας”.


















Μια μέρα εκεί που διάβαζα σκυμμένος στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, μια κοπέλα με ζύγωσε κι έγειρε από πάνω μου. Κρατούσε ανοιχτό ένα βιβλίο κι είχε βάλει το χέρι της κάτω από τη φωτογραφία ενός αντρός που ‘χε το βιβλίο, για να κρύψει τ’ όνομά του, και με κοίταζε με κατάπληξη.
-Ποιος είναι αυτός; με ρώτησε δείχνοντάς μου την εικόνα.
Σήκωσα τους ώμους:-Πώς θέλετε να ξέρω; Είπα.
-Μα είστε εσείς, έκαμε η κοπέλα, εσείς, απαράλλαχτος. Κοιτάχτε το μέτωπο, τα πυκνά φρύδια, τα βαθουλά μάτια. Μονάχα που αυτός είχε χοντρά κρεμαστά μουστάκια, κι εσείς δεν έχετε.
Κοίταξα αλαφιασμένος:
-Ποιος είναι λοιπόν; Έκανα προσπαθώντας ν’ αναμερίσω το χέρι της κοπέλας, να δω τ’ όνομα.
-Δεν τον γνωρίζετε; Πρώτη φορά τον βλέπετε; Ο Νίτσε!
Ο Νίτσε! Είχα ακούσει τ’ όνομά του, μα δεν είχα ακόμα τίποτα διαβάσει δικό του.
-Δε διαβάσατε τη Γένεση της Τραγωδίας, το Ζαρατούστρα του; Για τον Αιώνιο Γυρισμό, για τον Υπεράνθρωπο;
-Τίποτα, τίποτα, απαντούσα ντροπιασμένος, τίποτα.
-Περιμένετε! Είπε κι έφυγε η κοπέλα πεταχτή.Σε λίγο μου ‘φερνε το Ζαρατούστρα.
-Να, είπε γελώντας, να λιονταρίσια θροφή για το μυαλό σας – αν έχετε μυαλό. Κι αν το μυαλό σας πεινάει.
Ετούτη στάθηκε μια από τις πιο αποφασιστικές στιγμές της ζωής μου. Εδώ, στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, με τη μεσολάβηση μιας άγνωστης φοιτήτριας, μου ‘χε στήσει καρτέρι η μοίρα μου. 

Οι υποψήφιοι και οι κομματικοί πάτρωνες

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ - ΤΡΙΤΗ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010

Πολύ απλά και κατανοητά περιέγραψε τα πράγματα ο Βασίλης Παπανικόλας στη συνέντευξη του στη «δημοκρατική» της Κυριακής, όσον αφορά τακόμματα, τις τοπικές τους οργανώσεις, τους μηχανισμούς επιρροής στα κέντραλήψεως των αποφάσεων. Έτσι ακριβώς είναι, αυτά ακριβώς συμβαίνουν:

«Νομίζετε ότι η πολιτικήκαι τα κόμματα είναι ένας κόσμος αγγελικά πλασμένος; Υπάρχουν και ομάδες,υπάρχουν και μηχανισμοί, υπάρχουν και συμφέροντα. Η Οργάνωση του ΠΑΣΟΚ τοπικά,όπως και της ΝΔ αντίστοιχα, εδώ και αρκετά χρόνια είναι στοιχισμένη πίσω απότους μηχανισμούς των βουλευτών. Αυτή είναι μια πικρή πραγματικότητα που όποιοςθέλει να είναι ειλικρινής, δεν μπορεί να την αρνηθεί. Τον έλεγχο λοιπόν,τον έχει κάθε φορά η ισχυρότερη ομάδα, η οποία και κατευθύνει τις επιλογές,όπως τις κατευθύνουν και όσοι, κυρίως νυν αλλά και πρώην πολιτικοί, διατηρούν«άκρες» με τα κέντρα λήψης των αποφάσεων κεντρικά. Αυτά είναι γνωστά από πολλάχρόνια πριν και κανένας δεν δικαιούται να παριστάνει την «μωράν παρθένον» τώραή να τα στηλιτεύει μόνο όταν οι συσχετισμοί που κάποτε τον ευνοούσαν, σήμεραδεν τον ευνοούν. Σήμερα ελέγχουν κάποιοι, χθες ήλεγχαν κάποιοι άλλοι κ.ο.κ.»
Το ερώτημα που ακολουθεί εκ των πραγμάτων είναι  πόσες ελπίδες για να διακριθεί και να προωθηθεί  μπορεί να έχει κάποιος που δεν πρόσκειται στους εκάστοτε ισχυρότερους των άλλων μηχανισμούς; Μήπως είναι μάταιη και εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία  κάθε προσπάθεια  αξιοκρατικής κρίσης και επιλογής δια της συμμετοχήςσε κλειστές κομματικές διαδικασίες, όπως αυτές που ακολουθεί σήμερα το ΠΑΣΟΚ; Μήπωςη μόνη ελπίδα είναι να απευθυνθεί κάποιος απευθείας και χωρίς κομματικούςμεσάζοντες και πάτρωνες, στην ίδια την κοινωνία; Άλλωστε την πολιτική ταυτότητακαι ιδεολογία κανένας κομματικός μηχανισμός δε σου τη δίνει και κανένας δενμπορεί να σου την πάρει. Ακόμη και αν σε διαγράψουν στο όνομα της «κομματικήςπειθαρχίας».

Προσπάθησαν να κρύψουν το Λοβέρδο στη Ρόδο! Φοβικά σύνδρομα των τοπικών κομματικών παραγόντων

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ στο φύλλο της Τρίτης 24 Αυγούστου)


Απο το πρωί σήμερα βρίσκεται στη Ρόδο ο Υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος. Η επίσκεψή του είχε προαναγγελεθεί από τον περασμένο μήνα και λόγω των χρόνιων προβλημάτων αρμοδιότητάς του (έλλειψη γιατρών στο ΙΚΑ - στεγαστικό πρόβλημα ΙΚΑ - ανύπαρκτη Επιθεώρηση Εργασίας κλπ κλπ) αναμενόταν με μεγάλο ενδιαφέρον. Χθες το μεσημέρι ( Κυριακή ) πληροφορήθηκα ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος έρχεται πράγματι πρωί Δευτέρας στη Ρόδο, με τη μεγαλύτερη δυνατή ... μυστικότητα (!!!!!!) για να μην γίνει αντιληπτός από τους πολίτες, ενώ αν ήταν δυνατόν θα τον έκρυβαν και από τους δημοσιογράφους! Πράγματι, δεν υπήρξε καμία επίσημη ανακοίνωση της επίσκεψης, κανένα πρόγραμμα των επαφών του, καμία προαναγγελία συνέντευξης Τύπου - ως είθισται - σε αυτές τις περιπτώσεις. Και όλα αυτά διότι κάποιοι ανόητοι της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ θέλησαν να τον "προστατεύσουν" από πιθανές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των πολιτών παρά το γεγονός ότι η Ρόδος δεν εχει παράδοση ούτε στα αυγά, ούτε στα γιαούρτια, ούτε καν στις ντομάτες!  Προς τι λοιπόν αυτές οι φοβικές συμπεριφορές;
Σχεδίαζαν προφανώς να τον φυγαδεύουν από τη μια υπηρεσία στην άλλη. ΙΚΑ, ΟΑΕΔ κλπ, για να αντιληφθούν όσο γίνεται λιγότεροι την παρουσία του.