Τίτλοι τέλους

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ


Σε άδεια έδρανα η τελευταία συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Αναμενόμενο. Όχι μόνο λόγω της χαλαρότητας που φέρνει ο Αύγουστος, αλλά κυρίως λόγω της προεκλογικής περιόδου που έχει ξεκινήσει. Όλοι  οδεύουν προς μια εκλογική αναμέτρηση, που δεν μοιάζει με τις άλλες, αφού αυτή τη φορά θα σηματοδοτήσει το τέλος των υφιστάμενων αυτοδιοικητικών θεσμών, Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και Δήμων, με τη σημερινή μορφή τους. Κατά συνέπεια, κανένα ενδιαφέρον δεν υφίσταται για τους περισσότερους εκ των αιρετών. Το δίμηνο  Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου , δίμηνο αμιγώς προεκλογικό, η εικόνα διάλυσης θα είναι ακόμη πιο έντονη σε όλα τα επίπεδα. Επί της ουσίας, δεν θα ήταν υπερβολή αν ισχυριστούμε ότι η παρούσα νομαρχιακή και δημαρχιακή θητεία έχει ήδη λήξει. Πάμε γι άλλα…

Και προκριματικές στο ΠΑΣΟΚ;

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ


Σύγχυση προκάλεσε προς στιγμή στο ΠΑΣΟΚ η κοινοποίηση εγκυκλίου η οποία αναφέρεται στη διενέργεια προκριματικών εκλογών για την ανάδειξη των υποψηφίων δημάρχων, την οποία υπογράφουν οι κκ Ξυνίδης και Τσούρας. Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί τώρα, με τόση καθυστέρηση, έρχεται μια τέτοια εγκύκλιος, όταν έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, δύο μήνες περίπου, με διαδικασίες και συζητήσεις ατελέσφορες, που έχουν χάσει πλέον το κύρος και τη σοβαρότητά τους.
Τελικά,  διευκρινίστηκε από τους συμμετέχοντες στη διαδικασία για το κομματικό χρίσμα, ότι η εγκύκλιος αυτή αφορά μόνο τις περιοχές όπου έχει ήδη αποφασιστεί να γίνουν προκριματικές εκλογές για την επιλογή του υποψηφίου δημάρχου. Η Ρόδος ΔΕΝ είναι μεταξύ αυτών. Στις συσκέψεις που προηγήθηκαν στην Ιπποκράτους, της Επιτροπή Ανάδειξης Υποψηφίων, αποφασίστηκε από κοινού, η επιλογή να γίνει με πολιτική αξιολόγηση, σε συνάρτηση με δημοσκόπηση. Κατά συνέπεια, η εγκύκλιος κοινοποιήθηκε  σε όλα τα τοπικά κομματικά όργανα μάλλον για λόγους τυπικούς.
Δεν αποκλείεται όμως, τώρα που κακοφόρμισε η διαδικασία που ακολουθείται, ορισμένοι εκ των υποψηφίων να ζητήσουν να επανεξετασθεί η δυνατότητα διεξαγωγής προκριματικών εκλογών και για τον υποψήφιο δήμαρχο Ροδίων. Ένας εκ των υποστηρικτών, ανέκαθεν, της άποψης αυτής ήταν και παραμένει ο Βασίλης Παπανικόλας. Είναι δε πεποίθηση πολλών  ότι αν από την αρχή είχαν συμφωνήσει όλοι σε προκριματικές, το ΠΑΣΟΚ στη Ρόδο θα είχε αποφύγει τα ευτράπελα που έχουν συμβεί, ενώ το αποτέλεσμα θα ήταν αδιαμφισβήτητο, αφού καμία δημοσκόπηση δεν μπορεί να υποκαταστήσει την άμεση δημοκρατία.

'Τα κορόιδα, οι ξύπνιοι και η γυναίκα του Καίσαρα' !

Άρθρο του πρώην βουλευτή Δωδ/σου του ΠΑΣΟΚ  Βασίλη Παπανικόλα για το πολιτικό χρήμα

Προχθές, σε συνέντευξη μου, έκανα μια πρόταση, η οποία βλέπω να περνά στο «ντούκου». Οι λόγοι προφανείς! Την επαναφέρω λοιπόν και την εξειδικεύω για όσους ίσως δεν την κατάλαβαν καλά, γιατί το κρίσιμο θέμα –κατά τη γνώμη μου- δεν είναι η καθυστέρηση του ΠΑΣΟΚ να υποδείξει τον εκλεκτό του, στο οποίο αποκλειστικά εστιάζεται σήμερα ο δημόσιος διάλογος τοπικά, αλλά οι όροι με τους οποίους θα διεξαχθούν αυτές οι εκλογές!


Οι όροι θα πρέπει να ξεκαθαριστούν νωρίς και οι όροι αυτοί θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι!

Έρχονται λοιπόν εκλογές. Όπως όλες τις προηγούμενες, κάποιοι θα παίξουν το ρόλο του «κορόϊδου», σε αντίθεση με κάποιους «ξύπνιους» οι οποίοι έχουν μάθει να τα τρώνε από τα κορόϊδα!!

Στις εκλογές διακινούνται σημαντικά χρηματικά ποσά, «μαύρα» στη συντριπτική τους πλειοψηφία, το ύψος των οποίων καθορίζεται από το μέγεθος βλακείας, απειρίας, ματαιοδοξίας, πονηριάς αλλά και γκρίζων συμφωνιών των «κορόϊδων»!!!

Βέβαια, κάποια από τα «κορόϊδα» θεωρούν ότι τα χρήματα που θα ακουμπήσουν είναι μια επένδυση, την οποία θα αποσβέσουν και θα βγάλουν και επί πλέον κέρδος με την εκλογή τους.

Όλα αυτά όμως, λίγο – πολύ είναι γνωστά σε όλους, με την επιφύλαξη ίσως της εξειδίκευσης του ποιοι συνήθως είναι οι «ξύπνιοι» και ποιες είναι οι υπηρεσίες που παρέχουν. Δεν θέλω όμως σήμερα να ασχοληθώ με αυτούς, θα το κάνω σίγουρα, αλλά σε άλλο χρόνο....

Ο απολογισμός του τελευταίου κρατικού περιφερειάρχη

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΒΑΣ. ΜΠΡΑΚΟΥΜΑΤΣΟΥ ΣΤΗ ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Σε απολογισμό έργου για τους έξι και πλέον μήνες που βρίσκεται στη θέση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, προβαίνει ο κ. Βασίλης Μπρακουμάτσος στη συνέντευξη που παρεχώρησε στη «δημοκρατική».
Η θητεία του τελευταίου διορισμένου Περιφερειάρχη, συμπίπτει όχι μόνο με το διαχειριστικό κλείσιμο του ΠΕΠ Νοτίου Αιγαίου 2000 - 2006, όχι μόνο με την έναρξη υλοποίησης του ΕΣΠΑ και του Ειδικού Προγράμματος για τα μικρά νησιά, αλλά και με την οικονομική κρίση που ανατρέπει τα δεδομένα σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο κ. Μπρακουμάτσος παρουσιάζει τα μέχρι σήμερα μεγέθη όλων των προαναφερθέντων προγραμμάτων και τονίζει ότι «η απαρέγκλιτη εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης , στο κρίσιμο διάστημα μέχρι την τελική ανάκαμψη της χώρας μας, επιβάλλει και εγγυάται την εθνική χρηματοδοτική συμμετοχή στα προγράμματα ευρωπαϊκής συγχρηματοδότησης. Πέραν όμως αυτού, οφείλουμε όχι μόνο την καταβολή της εθνικής συμμετοχή μας στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, αλλά και την παράλληλη ανάπτυξη του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων από καθαρά εθνικούς πόρους».
Ο Περιφερειάρχης αναφέρεται στις πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει προς την κατεύθυνση της επίλυσης σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν το νησί, όπως το ενεργειακό πρόβλημα, τα έργα επί της Εθνικής Οδού Ρόδου - Λίνδου, η μετεγκατάσταση των τσιγγάνων.

Σχολιάζει ακόμη και την διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη στο ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη των υποψηφίων στις εκλογές του Νοεμβρίου. «Τα χρίσματα των κομμάτων είναι ανούσια αν οι υποψήφιοι δεν έχουν την κοινωνική αποδοχή και αναγνωρισιμότητα» αναφέρει και παράλληλα απορρίπτει με κατηγορηματικό τρόπο ότι ο ίδιος από τη θέση του Περιφερειάρχη λειτούργησε με κομματική σκοπιμότητα έναντι αιρετών της αυτοδιοίκησης: «Οι όποιοι ισχυρισμοί περί στοχοποίησης ενόψει δημοτικών εκλογών, πολιτικής δίωξης, κ.λ.π. ουδεμία σχέση έχουν με την αντίληψη , τις προθέσεις και την συνολική λειτουργία μου, τόσο ως πολιτικού, όσο ως φυσικού προσώπου. Είναι μακράν του χαρακτήρα μου».

«Η Ρόδος μου θυμίζει το παγόβουνο που λειώνει…» Γιώργος Μπαρμπούτης, διευθυντής μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων του Rodos Palace Resort Hotel & Convention Center

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟ IF MAGAZINE

Στη σκιά της διεθνούς και εγχώριας οικονομικής κρίσης, η Ρόδος ήταν αναμενόμενο ότι θα αναδείκνυε τις παθογένειες στον τουριστικό τομέα, που τα τελευταία χρόνια οδηγούν στην ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση του τουριστικού προϊόντος της.
Ο Γιώργος Μπαρμπούτης, διευθυντής μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων του Rodos Palace Resort Hotel & Convention Center, επισημαίνει τα στρατηγικά λάθη που έγιναν και προτείνει τρόπους αναστροφής της φθίνουσας πορείας.

Όπως λέει, η Ρόδος έχει τα δικά της αντισώματα και κινείται με σχετική αυτονομία από την υπόλοιπη τουριστική Ελλάδα. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ισχυρό  brand name που είχε αναπτύξει τις δεκαετίες του ΄50, ΄60 , ΄70 και αρχές του ΄80. «Αυτό είχε ως συνέπεια να πέσουμε  στην μεγάλη παγίδα του κακώς νοούμενου ναρκισσισμού μας και δεν κοιτάξαμε τι γίνεται δίπλα μας. Σήμερα θεωρείται δυστυχώς φθηνός και  μαζικός προορισμός με μία φήμη που συνεχώς ξεφτίζει».
 Ο κ. Μπαρμπούτης τονίζει ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. « Ήλθε η ώρα για την μεγάλη  αλλαγή στην διαχείριση του τουριστικού μας προορισμού. Πρέπει να συνασπισθούμε κάτω από ένα νέο κοινό όραμα με σοβαρή χάραξη ενιαίας στρατηγικής και κοινών στόχων».

«Εγώ ή ο πρωθυπουργός»!

Αξεπέραστο το στυλ αλλά και η αυτοπεποίθηση του Γιάννη Παρασκευά, ο οποίος στη συνέντευξη που έδωσε την Τρίτη στην τηλεόραση «ΚΟΣΜΟΣ» και ξεκαθάρισε ότι θα είναι σε κάθε περίπτωση υποψήφιος δήμαρχος, με ή χωρίς το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ, άφησε μόνο ένα …ενδεχόμενο υποχώρησής του. Να είναι υποψήφιος δήμαρχος Ρόδου ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου!!! Μεθερμηνευόμενο στην «παρασκευική» διάλεκτο, αυτό σημαίνει: «Όσες πιθανότητες υπάρχουν να είναι ο πρωθυπουργός υποψήφιος δήμαρχος της Ρόδου, άλλες τόσες υπάρχουν να μην είμαι εγώ υποψήφιος».

Αντίο εργοστάσιο της ΔΕΗ... Μια καλή είδηση υπό προϋποθέσεις

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ


Δεν υπάρχει πλέον η παραμικρή αμφιβολία ότι το νησί της Ρόδου δεν πρόκειται να αποκτήσει ποτέ νέο συμβατικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Αν μεχρι σήμερα μιλούσαμε για μια παρελκυστική τακτική από πλευράς κυβερνήσεων και ΔΕΗ, για πολλούς και διάφορους λόγους που η τοπική κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά, σήμερα όλα δείχνουν ότι πρόκειται για συνειδητή επιλογή της σημερινής κυβέρνηση. 
Ο προσανατολισμός της  φάνηκε ξεκάθαρα την Πέμπτη οπότε παρουσιάστηκε η μελέτη για τη διασύνδεση των νησιών στο δίκτυο της ηπειρωτικής Ελλάδας.  «Η ηλεκτρική διασύνδεση των νησιών με το ηπειρωτικό δίκτυο της χώρας αποτελεί πάγια πολιτική, διότι εμφανίζει σειρά πλεονεκτημάτων, έναντι της ηλεκτροδότησής τους με τοπικούς σταθμούς παραγωγής με καύση πετρελαϊκών προϊόντων». 

Η ανακοίνωση του Υπουργείου Περιβάλλοντος δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας : «Στόχος της μελέτης, είναι η δημιουργία υποδομής που θα επιτρέπει την ελαχιστοποίηση της χρήσης πετρελαίου για την ηλεκτροδότηση των νησιών και τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας των νησιών και κυρίως του πλούσιου αιολικού δυναμικού τους».

Όσο για την επιχειρηματολογία υπέρ της διασύνδεσης, προσομοιάζει απολύτως με την περίπτωση της Ρόδου:
«- Οι τοπικές μονάδες παραγωγής εμφανίζουν υψηλό κόστος που επιβαρύνει την οικονομία και δημιουργούν τοπικά προβλήματα ρύπανσης.
- Τα νησιά εμφανίζουν μεγάλους ρυθμούς αύξησης της ζήτησης, λόγω κυρίως της τουριστικής ανάπτυξης, αλλά και αδυναμία εξεύρεσης νέων θέσεων για τοπικούς σταθμούς και αντιδράσεις του τοπικού πληθυσμού».

Πόσο ρεαλιστική είναι η νέα πρόταση;

«- Οι συνεχείς εξελίξεις στην τεχνολογία των καλωδίων και των υποβρύχιων διασυνδέσεων, κυρίως λόγω της ανάπτυξης των θαλασσίων αιολικών πάρκων στην Βόρεια Ευρώπη, κάνουν περισσότερο τεχνικά υλοποιήσιμο το εγχείρημα της διασύνδεσης όλο και περισσότερων ελληνικών νησιών».

Υπάρχουν όμως και προαπαιτούμενα:

«Για την υλοποίηση αυτών των έργων, αβαφέρεται, τέλος, ότι απαιτείται να λυθούν ζητήματα τεχνικά, χρηματοδοτικά, γραφειοκρατικά, αλλά και ζητήματα κοινωνικής αποδοχής».

Η μελέτη αυτή και κυρίως η προοπτική υλοποίησής της, θα μπορούσε να ήταν μια πραγματικά καλή είδηση αν ζούσαμε σε μια χώρα όπου οι εξαγγελίες περί πράσινης ανάπτυξης θα είχαν περιεχομένο, δεν θα χάνονταν στην ατέρμονη και δαιδαλώδη γραφειοκρατία και το κυριότερο, δεν θα αποκτούσαν μονιμότητα οι πρόσκαιρες και εμβαλωματικές λύσεις τύπου Η/Ζ στον ΑΗΣ Σορωνής.

Η περί χρισμάτων και στηρίξεων υποκρισία

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ

Δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών η δήλωση του πρώην Υπουργού Αιγαίου Πάνου Καμμένου στη «δ». Ο σημερινός δήμαρχος της Ρόδου Χατζής Χατζηευθυμίου θα είναι εκείνος που θα πάρει την επίσημη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας για τις επερχόμενες εκλογές.
"Η Ρόδος έχει δήμαρχο και είναι πολύ πετυχημένος. Είναι ειλημμένη η απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να στηρίξει τις υποψηφιότητες δημάρχων που εξασφάλισαν και στο παρελθόν τη λαϊκή αποδοχή με τη βοήθεια του κόμματος. Δεν τίθεται κανένα ζήτημα σχετικά με τις προθέσεις του κόμματος και στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου. Προσωπικά θεωρώ ότι ο Δήμαρχος έχει υπηρετήσει με συνέπεια το θεσμό και το κόμμα και η στήριξη του είναι αδιαμφισβήτητη. Η πορεία του Χατζή Χατζηευθυμίου διασφαλίζει και την επόμενη εκλογή του"  τόνισε με σαφήνεια ο κ Καμμένος.

Η δήλωση αυτή ανέτρεψε τα δεδομένα για την παράταξη του Γιώργου Χατζημάρκου, όπου τις τελευταίες ημέρες παίζεται ένα παιχνίδι του παραλόγου. Ενώ στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους τα στελέχη της νεοσυσταθείσας παράταξης παραδέχονται ότι επιθυμούν διακαώς τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας (πολλοί δε εξ αυτών την θεωρούν δεδομένη), στις δημόσιες δηλώσεις  και ανακοινώσεις τους, κάνουν τους … δύσκολους! Τη θέλουν μεν αλλά με τους δικούς τους όρους.

Η αριστερή ταινία που άρεσε στον Μπερλουσκόνι

Η ταινία «Βaaria» (Ιταλία, 2009) του Τζουζέπε Τορνατόρε άνοιξε πέρυσι την 66η Μόστρα της Βενετίας δίνοντας το πολιτικό στίγμα της διοργάνωσης. Την ώρα που η πολιτική κατάσταση στην Ιταλία βρισκόταν στο ναδίρ με τα σκάνδαλα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο Τορνατόρε παρουσίαζε ένα πανάκριβο έπος, στην καρδιά του οποίου βρίσκεται η αριστερή ιδεολογία.

Δεν είναι μια ταινία δημαγωγική, προβοκατόρικη και με κόκκινη παντιέρα, αλλά ένα απλό στη σύλληψή του, αλληγορικό και αρκετά χιουμοριστικό φιλμ που παρακολουθεί την πορεία ενός σισιλιάνου κομμουνιστή ( Φραντσέσκο Σάνα ) από τα παιδικά του χρόνια, στη δεκαετία του 1940, ως τις ημέρες μας. Ο ήρωας αυτός, αμυδρά στηριγμένος στον πατέρα του σκηνοθέτη, προσπαθεί, όχι πάντα με επιτυχία, να προσφέρει το αναμορφωτικό καλό στον τόπο του βαλλόμενος από τους πάντες και τα πάντα μέσα σε ένα θορυβώδες σύμπαν που ενίοτε θυμίζει ταινία του Φεντερίκο Φελίνι , και δη το «Αμαρκορντ». Και το πνεύμα του είναι το συγκινητικό στοιχείο μιας ταινίας που περιγράφει με ζωηρά χρώματα τη ζωή και τα ήθη στη Σικελία (τόπος καταγωγής του σκηνοθέτη).

Στην καρδιά του φιλμ, στο οποίο κάνουν πέρασμα δεκάδες γνωστοί ηθοποιοί της Ιταλίας (ανάμεσά τους και η Μόνικα Μπελούτσι ) βρίσκονται η αυτοκριτική της Αριστεράς, ο θρήνος για τις χαμένες αξίες αλλά και η ανάγκη για συμφιλίωση.

Αγαπημένα φιλμ κάτω από τα άστρα

Μπαράζ επανεκδόσεων στα θερινά σινεμά Μήνας επανεκδόσεων είναι ο Αύγουστος για τις κινηματογραφικές αίθουσες, αφού ελάχιστες είναι οι νέες ταινίες που πρόκειται να προβληθούν. Η νέα σεζόν, που τα τελευταία χρόνια αρχίζει την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, θα κάνει έναρξη με το «Inception» του Κρίστοφερ Νόλαν, μια ταινία που έχει εντυπωσιάσει τόσο το κοινό όσο και την κριτική. Μέχρι τότε όμως, το πρόγραμμα των αιθουσών θα εξακολουθεί να θυμίζει Ταινιοθήκη.
 Ταινίες όπως το «Τηλεφωνήσατε, ασφάλεια αμέσου δράσεως», η «Σαμπρίνα», το «Ενας προφήτης μα τι προφήτης», η «Πρώτη σελίδα», το «Ραντεβού στο Παρίσι», στάθηκαν δίπλα στις νέες κυκλοφορίες και σε πολλές περιπτώσεις κέρδισαν τις εντυπώσεις και τα εισιτήρια από νέες αδιάφορες ταινίες που προβλήθηκαν σε πρώτη προβολή.

Η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι και τα θερινά σινεμά έχουν συνδεθεί με τις επανεκδόσεις αγαπημένων ταινιών. Και αφού το κύκλωμα της κινηματογραφικής διανομής έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επαναλαμβάνονται πια ταινίες του περασμένου χειμώνα (και πώς να γίνει αυτό, με την εξάπλωση του home cinema και της πειρατείας;) η νέα προβολή παλιών ταινιών, που κάνουν νέα καριέρα στις αίθουσες, είναι η πιο κοντινή πρόταση. Που επιπλέον, δείχνει να ικανοποιεί και το κοινό.

Χωρίς να το ηξεύρω, ήμην ευτυχής

Tου Nικου Γ. Ξυδακη - 
Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

«Καθώς ο σκύλος, ο δεμένος με πολύ κοντόν σχοινίον εις την αυλήν του αυθέντου του, δεν ημπορεί να γαυγίζη ούτε να δαγκάση έξω από την ακτίνα και το τόξον τα οποία διαγράφει το κοντόν σχοινίον, παρομοίως κ’ εγώ δεν δύναμαι ούτε να είπω, ούτε να πράξω τίποτε περισσότερον παρ’ όσον μου επιτρέπει η στενή δικαιοδοσία, την οποίαν έχω εις το γραφείον του προϊσταμένου μου».
Περιγράφει τον εαυτό του αυτολοιδορούμενος ο παπαδιαμαντικός αφηγητής, στο «Ονειρο στο κύμα». Και περιγράφει την παρούσα κατάσταση πικράς αθυμίας του Ελληνος, έτσι δεμένου με κοντό σχοινί, ώστε αν τεντωθεί να κινδυνεύει να πνιγεί, να σχοινιασθή.
Οσες φορές διαβάζω το «Ονειρο στο κύμα», διακρίνω κάτι καινούργιο. Τούτη τη φορά, μέσα από την αυτολοιδορία του Παπαδιαμάντη διακρίνω τη σοφή αποδοχή του παρόντος: το παρόν ως ήπια διάψευση προσδοκιών, ως αναπόφευκτη προδοσία του παρελθόντος, το παρόν ως αναπόδραστη πτώση του φυσικού ανθρώπου, του «ωραίου εφήβου, του καστανόμαλλου βοσκού», και ως ανάδυση του μετέωρου μεσήλικου, του «περιωρισμένου και ανεπιτήδειου».
Ετσι ακούει τον σφυγμό της τώρα η γενιά της μεταπολίτευσης: νηματώδη, σιγαλό, σβησμένο· σαν υπόμνηση διαρκούς προδοσίας, σαν αφήγηση μετάλλαξης: «Ημην πτωχόν βοσκόπουλο εις τα όρη. Δεκαοκτώ ετών, και δεν ήξευρα ακόμη άλφα. Χωρίς να το ηξεύρω, ήμην ευτυχής. [...] Ημην ωραίος έφηβος, κ’ έβλεπα το πρωίμως στρυφνόν, ηλιοκαές πρόσωπόν μου να γυαλίζεται εις τα ρυάκια και τας βρύσεις...»

Κτηνωδία! Welcome to Rhodes

Ακόμα ένα τραγικό περιστατικό άγριας κακοποίησης αδέσποτου σημειώθηκε στη Ρόδο, αυτή τη φορά στο "τουριστικό" Φαληράκι.
Άγνωστοι δράστες δηλητηρίασαν ένα άτυχο σκυλάκι καταδικάζοντάς το σε βασανιστικό θάνατο για να ικανοποιήσουν τα άρρωστα ένστικτά τους.

Και όχι μόνο αυτό. Μια ζωόφιλος της περιοχής, από το εξωτερικό, η οποία το τάιζε και σκόπευε να το πάρει στο σπίτι της αλλά δεν πρόλαβε, έπαθε σοκ όταν το αντίκρισε, αφού οι δράστες, όχι μόνο το δηλητηρίασαν αλλά έδεσαν με μεσίνα, - άγνωστο γιατί -  τα πισινά του πόδια. Προφανώς για να κάνουν το θάνατό του ακόμη πιο βασανιστικό!!! Η γυναίκα αυτή με κλάματα κατήγγειλε το περιστατικό και μη ξέροντας τι άλλο να κάνει για να εκφράσει την οργή της άφησε δίπλα στο νεκρό ζώο ένα χαρτόνι στο οποίο έγραψε: «Welcome to Rhodes – Greece!!!».
Η εικόνα του άτυχου ζώου και τα κλάματα της γυναίκας κάνουν ήδη το γύρο του κόσμου μέσα από ιστοσελίδες στο διαδίκτυο. Και μη τολμήσει κανένας να ισχυριστεί ότι η δημοσιοποίηση του συμβάντος – ένα από τα πολλά τον τελευταίο καιρό  - συνιστά δυσφήμιση της Ρόδου στο εξωτερικό. Ας σταματήσει επιτέλους ο στρουθοκαμηλισμός και η ασυλία αυτών των τεράτων, στο όνομα της Ρόδου.
http://www.newskosmos.com/index.php?option=com_content&view=article&id=16571:2010-07-27-17-27-36&catid=31:2009-11-28-16-14-18&Itemid=55

Δυσερμήνευτο και τρομακτικό

Του Νικου Γ. Ξυδακη

H ειδεχθής δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια θέτει καινοφανή ερωτήματα, που απασχόλησαν ήδη την κοινή γνώμη και τα μίντια. Πρώτον, ποιος είχε κίνητρο να δολοφονήσει έναν δημοσιογράφο, και μάλιστα με τόσο άγριο τρόπο. Δεύτερον, ποιοι κρύβονται πίσω από τα όπλα του φόνου, τα ταυτισθέντα με τα όπλα της Σέχτας Επαναστατών. Τρίτον, παρεπόμενο, αλλά αυτό που συζητήθηκε περισσότερο απ' όλα: Τι είδους δημοσιογραφία ασκούσε ο Σ. Γκιόλιας και το μπλογκ του, το troktiko. gr;
Δεν θεωρώ ότι το troktiko. gr προάγει τη δημοσιογραφία ή την αναζήτηση της αλήθειας, αλλά είναι διαπιστωμένο ότι στα press rooms των κατεστημένων μίντια, οι σοβαροφανείς δημοσιογράφοι συχνά-πυκνά διάβαζαν με βουλιμία τα κραξίματα και τις «αποκλειστικές» πληροφορίες του Τρωκτικού. Τούτου δοθέντος, είναι υπερβολικό ασφαλώς να ανακηρύσσεται μάρτυρας της αλήθειας ο αδικοχαμένος, αλλά και υποκριτικό να καταδικάζεται εκ των υστέρων ό, τι καταναλωνόταν σαν απαγορευμένη ουσία, στα κρυφά, από σοβαροφανείς.http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_27/07/2010_1292263
Το πραγματικό ερώτημα, όμως, το αμείλικτο για την τραυματισμένη δημοκρατία που ζούμε, είναι: Ποιος έχει κίνητρα και ποια, για να δολοφονήσει έναν δημοσιογράφο; Και μάλιστα έναν ασύμμετρα περιθωριακό δημοσιογράφο, που δημοσιεύει με ψευδώνυμο, που δεν πρωταγωνιστεί επωνύμως στην κεντρική σκηνή, που δεν εκπροσωπεί κάποιον διακριτό πολιτικό σχηματισμό ή ρεύμα, ούτε κάποιο μπλοκ εξουσίας.

Εκτός τόπου και χρόνου

Με μεγάλη μου έκπληξη διάβασα  κείμενο με τίτλο ‘Διαφωνώ με την κα Διακίδη» στην ιστοσελίδα της Τηλεόρασης ΚΟΣΜΟΣ,

σαν σχόλιο σε άρθρο μου στην εφημερίδα "Δημοκρατική", όπως άλλωστε και στο προσωπικό μου blog (www.diakidirena.blogspot.com) με τον τίτλο " Διαδίκτυο και blogs – Η δαιμονοποίηση του μη ελεγχόμενου χώρου".

Λυπάμαι πολύ που, όπως διαπιστώνω, ελάχιστοι τελικά κάνουν τον κόπο να διαβάσουν ένα ολόκληρο κείμενο, αρπάζονται από κάποιες λέξεις και σ' αυτές μένουν.

Ο συγκεκριμένος αναγνώστης δεν κατάλαβε ότι το κείμενο υποστήριζε τη λειτουργία των blogs, ακόμη και των ανώνυμων, ακόμη και των αμφιλεγόμενων όπως το troktiko. Αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός, θα διαπίστωνε ότι οι χαρακτηρισμοί περί άθλιου και βρωμερού διαδικτυακού μορφώματος δεν απηχούσαν σε καμία περίπτωση τη δική μου άποψη. Τις λέξεις τις έγραψα σε εισαγωγικά, ακριβώς για  να δείξω ότι είναι οι χαρακτηρισμοί που δόθηκαν από πολλούς στο troktiko, με αφορμή τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια και αυτοί οι χαρακτηρισμοί ήταν που με παρακίνησαν να ασχοληθώ με το θέμα και να διαφωνήσω μαζί τους, υποστηρίζοντας τη λειτουργία των blogs αλλά και γενικά του διαδικτύου, που δίνουν γροθιά στο σύστημα και  αλλάζουν τα δεδομένα στο πολιτικό κατεστημένο και στο κατεστημένο των ΜΜΕ. Το γιατί, το εξηγώ στο κείμενό μου, επιχειρώντας έστω και ακροθιγώς μια κοινωνικοπολιτική προσέγγιση στο θέμα.
Με ξαφνιάζει δυσάρεστα  το σχόλιο του «αναγνώστη», διότι  από πουθενά στο κείμενο δεν προκύπτουν οι ισχυρισμοί και τα συμπεράσματα του, αντιθέτως, διαστρεβλώνουν πλήρως το νόημά του.

Λυπάμαι για την ελαφρότητα και την επιπολαιότητα με την οποία διατυπώνονται σχόλια που στην ουσία είναι εκτός θέματος. Εκτός  κι αν αγνοούν ορισμένοι τη στοιχειώδη χρήση των σημείων στίξεως, ή έχουν αδυναμία κατανόησης αυτών που διαβάζουν.
Θα πρότεινα λοιπόν στον "αναγνώστη" να ξαναδιαβάσει προσεκτικά το κείμενό μου και να επανορθώσει....

Διαφωνώ με την κυρία Διακίδη

Με λύπη μου διάβασα την κα. Διακίδη να χαρακτηρίζει το blog "troktiko" ως άθλιο και βρωμερό διαδικτυακό μόρφωμα. Το μπλόγκ αυτό κοντεύει να αγγίξει τα 1,5 δις "χτυπήματα" σε επισκεψημότητα. Θα συμφωνήσω μαζί της στο σημείο ότι τα μπλόγκ γενικά χρησιμοποιούνται από κάποιους για ύβρεις και κατηγορίες που πολλές φορές είναι ψέματα. Και αυτό όμως αντιμετωπίζεται. Όχι όμως με  φίμωση και  φασιστική συμπεριφορά. Τα μπλόγκ έγιναν ο νέος τρόπος ελεύθερης έκφρασης ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Στο κάτω κάτω Δημοκρατία έχουμε. Ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε; Αυτό πολλές φορές γίνεται "όπλο" σε επιτήδιους που το εκμεταλεύονται με τον χειρότερο τρόπο.

Τα ΜΜΕ πολλές φορές, είναι  πιο αναξιόπιστα στην πληροφόρηση των πολιτών και είναι  καθοδηγούμενα ανάλογα με τις σκέψεις αυτών που τα διαχειρίζονται. Ο νέος κόσμος το γνωρίζει αυτό. Γιατί να μην λαμβάνω τις πληροφορίες που θέλω, όποιες και αν είναι αυτές απο τα μπλόγκ, απο τα ΜΜΕ και να κρατήσω εγώ αυτά που θέλω; Η επώνυμη δημοσίευση είναι και η εγκυρότερη ή είναι αυτή που θα μου διαμορφώσει την γνώμη μου γύρω από πράγματα χωρίς να την αμφισβητώ; Πού είναι οι δημοσιογράφοι με τα ονόματα, σε όλα αυτά τα τερατώδες σκάνδαλα να μιλήσουν;
Κρυμμένοι πίσω από το ίδιο τους το δάκτυλο ίσως..Αποσιωπούν όλοι σε αυτό που συμβαίνει γιατί ξέρουν τις συνέπειες...

Νομίζετε ότι αυτοί που γράφουν και δημοσιεύουν απόψεις σε μπλόγκ είναι μόνο άξεστοι, αγράμματοι,ακραίοι, ή νέοι που νομίζετε ότι δεν ξέρουν τί τους
γίνεται; Θα εκπλαγείτε νομίζω. Εκτός και αν θεωρείτε το μπλόγκ troktiko  άθλιο όπου ακόμα και ο Μίκης Θεοδωράκης έχει εκφράσει απόψεις μέσω αυτού. Οι
δημοσιογράφοι θα έπρεπε να αγκαλιάσουν πιο πολύ τα μπλόγκ, ίσως να κάνουν και δικά τους, γιατί εκεί επώνυμα ή ανώνυμα υπάρχει η ελευθερία της έκφρασης χωρίς τον φόβο της απόλυσης και της τριβής με τα θέλω του ανωτέρου. Πολλοί συνάδελφοί σας έχουν αποδεχτεί τα μπλόγκ και καλό θα ήταν, αυτό που φοβόμαστε, καλύτερα να το εξερευνήσουμε και να μάθουμε για αυτό, πρίν το καταδικάσουμε.

Η επαφή με το διαδίκτυο, αφενός θέλει μεγάλη προσοχή και αφετέρου γνώση και συνεχές ψάξιμο για να γίνει καλύτερο. Διαβάστε και ασχοληθείτε λοιπόν λίγο
παραπάνω με τα μπλόγκ κα. Διακίδη και κάθε άλλος δημοσιογράφος. Μιλήστε και ελάτε σε επαφή με τους νέους ακόμα και μέσα από τα μπλόγκ. Δώστε μας βήμα να μιλήσουμε και μέσα από εσάς γιατί όχι;  Προσπαθήστε να μας καταλάβετε....Κάντε μία βόλτα γύρω απο την μπλογκόσφαιρα και αφουγκραστείτε την φωνή όλων αυτών που αναρτούν απόψεις σε μπλόγκ. Αποκλείεται να μην διαβάσετε κάτι που θα λέγατε "Έχει δίκιο.Μακάρι να μπορούσα να τα πω,γράψω και εγώ έτσι.."

Σας ευχαριστώ πολύ
Αναγνώστης

http://www.newskosmos.com/index.php?option=com_content&view=article&id=16254:2010-07-25-21-58-59&catid=77:2010-03-10-15-46-34&Itemid=129

Το internet προάγει τη δημοκρατία και την ισότητα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΩΣΤΑ ΤΣΟΛΑΚΙΔΗ (Επίκουρου καθηγητή Πληροφορικής Παν. Αιγαίου) στη ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ της ΡΟΔΟΥ


H δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια πριν από λίγες ημέρες, σε συνάρτηση με την επιβεβαίωση της μέχρι τότε «υποψίας» του ανθρώπου που εμπνεύστηκε και δημιούργησε το αμφιλεγόμενο blog “troktiko”, άνοιξε για μια ακόμη φορά τη συζήτηση για τη λειτουργία του διαδικτύου, τον παρεμβατικό – ανατρεπτικό ρόλο του σε ένα παγιωμένο σύστημα ΜΜΕ και πολιτικής, τη δεοντολογία, τις δυνατότητες, τους κινδύνους αλλά και την προσπάθεια ελέγχου του. Ορισμένοι δε ισχυρίστηκαν ότι ο πραγματικός στόχος της δολοφονίας Γκιόλια δεν ήταν ο δημοσιογράφος αλλά η ελεύθερη – για πολλούς ασύδοτη – έκφραση μέσω των blogs
Σε όλα αυτά ερωτήματα κλήθηκε να απαντήσει ο κ. Κώστας Τσολακίδης , επίκουρος Καθηγητής Πληροφορικής Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη συνέντευξη του τη «δ».
Υποστηρίζει και τεκμηριώνει ότι «το Internet προάγει την δημοκρατία και την ισότητα σε όλα τα επίπεδα, ως εργαλείο με το οποίο οι πολίτες μπορούν να λένε την γνώμη τους και να ψηφίζουν νόμιμα ή να κάνουν “επανάσταση”». Ως μια μορφή επικοινωνίας που δεν υπόκειται σε περιορισμούς, κατά καιρούς πολλοί προσπάθησαν να ελέγξουν.
Για την ραγδαία αύξηση των προσωπικών ιστολογίων (blogs) o κ. Τσολακίδης υποστηρίζει ότι οφείλεται στην κρίση αξιοπιστίας των παραδοσιακών ΜΜΕ. «Πολλοί πολίτες πιστεύουν ότι τα παραδοσιακά ΜΜΕ εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά και τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους» αναφέρει. Για τη πολυσυζητημένη ανωνυμία, πιστεύει ότι δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο πιστεύει κανένας. «Αστοχίες και αδικίες ενδεχομένως θα υπάρχουν αλλά έτσι κι αλλιώς υπάρχουν και σε πολλές άλλες δραστηριότητες κοινωνικής έκφρασης μεταξύ των οποίων και τα ΜΜΕ. Δεοντολογία υπάρχει και εξελίσσεται. Δεν μπορεί όμως να επιβληθεί, όπως δεν μπορεί να επιβληθεί η ευγένεια, η ηθική, ή η καλοσύνη».
Εν κατακλείδι, ο κ. Τσολακίδης υπογραμμίζει ότι « τα θετικά στοιχεία του internet είναι τόσα πολλά και σημαντικά, που τελικά οποιασδήποτε παραβατική δραστηριότητα είναι αμελητέα σε σχέση με το τεράστιο κοινωνικό όφελος».

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Σιγά, η πατρίδα κοιμάται...

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης όπως αυτή που διανύουμε, ζητούν και ελπίζουν σε μια επανάσταση. Επανάσταση απέναντι στο πολιτικό σύστημα της εποχής, που , αποδεδειγμένα πλέον, δεν μπορεί ούτε λύσεις να δώσει, ούτε να υποσχεθεί ένα καλύτερο μέλλον. Η απογοήτευση των πολιτών καταγράφεται σε υψηλότατα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και εκεί ως επί το πλείστον εξαντλείται.

Όσοι, ωστόσο, ονειρεύονται και ελπίζουν σε ανατροπές, είναι μάλλον αιθεροβάμονες. Για ένα πολύ απλό και προφανή λόγο. Για να υπάρξει ανατροπή, κάποιος πρέπει να την εμπνεύσει και να την προετοιμάσει. Να δημιουργήσει ένα όραμα και να καταφέρει να το κάνει όραμα όλων των απογοητευμένων. Να μετουσιώσει την οργή και την απογοήτευση σε κάτι νέο, με προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι άλλωστε ιστορικά κατεγεγραμμένο ότι κάθε επανάστασης και κάθε ανατροπής προηγήθηκαν ανάλογες διεργασίες. Ενδεικτικά θα αναφέρω τον Διαφωτισμό που προηγήθηκε της Γαλλικής Επανάστασης, το Νεοελληνικό Διαφωτισμό, τη Φιλόμουσο και τη Φιλική Εταιρεία που στο εξωτερικό οργάνωσε την Επανάσταση του 1821, την προετοιμασία της ανατροπής της χούντας των συνταγματαρχών το 1974 από εξόριστους και αυτοεξόριστους Έλληνες διανοούμενους και καλλιτέχνες.

Χέρμπερτ Μαρκούζε: ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

(απόσπασμα από συνέντευξη)

ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχετε πει ότι οι αντικομφορμιστές διανοούμενοι δεν εκτιμούν τις δημοκρατίες των μαζών και σας καταλογίσανε, όχι λίγες φορές μάλιστα, ότι θέλατε να ιδρύσετε μία πλατωνική δικτατορία των ελίτ. Διανοηθήκατε ποτέ κάτι τέτοιο;

ΜΑΡΚΟΥΖΕ: Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον χωρίο σε κάποιο έργο του Τζων Στιούαρτ Μιλλ, που σίγουρα δεν υπήρξε συνήγορος της δικτατορίας και λέει ότι σε μία πολιτισμένη κοινωνία είναι πρέπον να κατέχουν οι μορφωμένοι πολιτικά προνόμια, ώστε να μπορούν να καταπολεμούν τον υπερσυναισθηματισμό, την συμπεριφορά και τις ιδεοληψίες των αμόρφωτων μαζών. Εγώ βεβαίως δεν είπα ότι πρέπει να εγκατασταθεί μία πλατωνική δικτατορία, απλούστατα γιατί δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι τέτοιοι φιλόσοφοι. Δεν γνωρίζω πραγματικά ποιο είναι το χειρότερο, η δικτατορία των πολιτικών, των διευθυντών και των στρατηγών ή μια δικτατορία των διανοουμένων, ωστόσο θα προτιμούσα την δεύτερη όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα μιας γνήσια ελεύθερης δημοκρατίας και, δυστυχώς, προς το παρόν τουλάχιστον, η δυνατότητα αυτή όντως δεν υπάρχει.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Λέτε λοιπόν ότι για την διαπαιδαγώγηση των μαζών χρειάζεται μία δικτατορία των διανοουμένων σε πρώτη φάση και κατόπιν, στο απώτερο μέλλον, όταν οι άνθρωποι θα έχουν ήδη αλλάξει, θα ισχύσει η δημοκρατική ελευθερία.

ΜΑΡΚΟΥΖΕ: Δεν θα είναι μία πραγματική δικτατορία. Απλώς οι διανοούμενοι θ’ αναλάβουν επιτέλους έναν πιο υπεύθυνο ρόλο. Κατά την γνώμη μου, η αποστροφή του εργατικού κινήματος προς τους διανοούμενους είναι μία από τις αιτίες της σημερινής αδράνειας του κινήματός τους.

Ευχές από την ηλεκτρονική εφημερίδα ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Καλορίζικο το νέο blog Rena's blog

Συντάχθηκε απο τον/την Νίκος Τζιγκουνάκης

Παρασκευή, 23 Ιούλιος 2010 09:50

Rena's blog Μια πολύ καλή φίλη, μια καταξιωμένη δημοσιογράφος του επαρχιακού τύπου η Ρένα Διακίδη αποφάσισε να ιδρύσει το δικό της blog. Η ''Επικοινωνία'' εύχεται ολόψυχα καλορίζικο και καλοτάξιδο στο μαγικό κόσμο του διαδικτύου το Rena's blog

http://www.epikoinonia-arg.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=18521%3A-blog&catid=23%3A2010-06-28-15-23-54&Itemid=59

Η ίδια η πολιτική των διακύβευμα των δημοτικών εκλογών

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ

Σε μια περίοδο γενικευμένης απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών, είναι μάλλον ουτοπία να προσδοκά κανείς ότι οι εκλογές του Νοεμβρίου για την ανάδειξη των νέων δημοτικών αρχών, θα γίνουν με όρους πολιτικούς. Συνηθίζουμε να λέμε ότι ο Έλληνας δεν ψηφίζει, καταψηφίζει. Κατά συνέπεια, θα καταψηφίσει και πάλι όλους όσους έκαναν τη ζωή του πιο δύσκολη στην καθημερινότητά της, όλους όσους ευθύνονται για το άδειασμα της τσέπης του. Ψήφος καταδίκης επί δικαίων και αδίκων. Στην ουσία των νέων προτάσεων ελάχιστα θα σταθεί. Αυτό θα το ξεπεράσει με τη συνήθη δικαιολογία: «Ας δούμε κι αυτούς τι θα κάνουν»…

Ελάχιστοι θα αντιληφθούν ότι το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι ούτε το πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι τους, ούτε το πάρκο της γειτονιάς τους, ούτε το σιντριβάνι στην Πλατεία Χαρίτου, ούτε οι δημόσιες τουαλέτες στο Ενυδρείο. Ελάχιστοι θα αντιληφθούν ότι το διακύβευμα των εκλογών του Νοεμβρίου είναι η ίδια η πολιτική.

Ζούμε σε μια περίοδο που οι πολιτικοί σχεδόν ντρέπονται να πουν ότι είναι πολιτικοί . Κι εκείνοι που δεν είναι, αλλά φιλοδοξούν να ασκήσουν εξουσία, περιφέρουν σαν τίτλο τιμής το γεγονός ότι ουδεμία σχέση έχουν με την πολιτική!

Διαδίκτυο και blogs – Η δαιμονοποίηση του μη ελεγχόμενου χώρου

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ - ΤΕΤΑΡΤΗ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010

Σ’ αυτή τη χώρα που ζούμε, ό,τι δεν μπορεί να ελεγχθεί, δαιμονοποιείται. Το διαδίκτυο είναι ένα από αυτά. Αχανές, ανεξέλεγκτο, δίνει βήμα και στον τελευταίο πολίτη που μπορεί στοιχειωδώς να χρησιμοποιήσει τα πλήκτρα ενός Η/Υ. Και το κυριότερο; Γίνεται μέσο αυτοοργάνωσης και παρέμβασης πολιτών, πλήρως αποκομμένων μέχρι πρότινος από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Όπως συνηθίζει να λέει ο Κώστας Τσολακίδης , επίκουρος Καθηγητής Πληροφορικής Πανεπιστημίου Αιγαίου, υπερασπιζόμενος το διαδίκτυο «με ένα μαχαίρι κόβεις ψωμί, αλλά μπορείς να κάνεις και έγκλημα, εξαρτάται από το χρήστη αν είναι ένα χρήσιμο εργαλείο ή ένα φονικό όπλο». Εργαλείο ή όπλο, το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για κάτι ενοχλητικό για την καθεστηκυία τάξη. Όταν άρχισε να γίνεται και επικίνδυνο για το σύστημα, ξεκίνησε το κυνήγι μαγισσών (όχι, η μεθοδολογία και οι αντιλήψεις σήμερα δεν διαφέρουν πολύ από το Μεσαίωνα). Άρχισε η προσπάθεια ελέγχου και φίμωσης, με το άλλοθι της λειτουργίας των ανώνυμων bloggers που κατέκλυσαν το διαδίκτυο με blogs υβριστικού περιεχομένου, θίγοντας πρόσωπα και υπολήψεις. Κι αυτό πράγματι συμβαίνει, ωστόσο κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι φαινόμενα του είδους δεν προϋπήρχαν της ανακάλυψης του internet και των προσωπικών ιστολογίων.
Η συζήτηση άναψε και πάλι, με αφορμή τη δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια, του ανθρώπου πίσω από το δημοφιλέστατο αλλά και αμφιλεγόμενο blog «troktiko». Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υποβάθμισαν το γεγονός της δολοφονίας ενός μάχιμου δημοσιογράφου, ακριβώς επειδή πρόκειται για τον εμπνευστή αυτού του «άθλιου» και «βρωμερού» διαδικτυακού μορφώματος.
Ας βάλουμε όμως το θέμα στην πραγματική του διάσταση, χωρίς παρωπίδες. Η ύπαρξη των blogs στο διαδίκτυο, πολύ δε περισσότερο των ανώνυμων, είναι σταγόνες στον ωκεανό της ανωνυμίας πάνω στην οποία έχει δομηθεί ο κυβερνοχώρος. Αυτή είναι εν πολλοίς και η γοητεία του. Η ανωνυμία απελευθερώνει. Πόσο όμως επικίνδυνη μπορεί να γίνει;

Μεταφορά Δικαστηρίων στο παλιό Νοσοκομείο - Η εύκολη λύση δεν είναι πάντα και η ενδεδειγμένη

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ

Δεν διεκδικώ δάφνες ούτε πολεοδόμου, ούτε χωροτάκτη, κάνω όμως κάποιες σκέψεις μετά από ορισμένες διαπιστώσεις. Εδώ και δεκαετίες, οπότε ξεκίνησε η ραγδαία ανάπτυξη της πόλεως Ρόδου, δεν υπήρξε κανένα πλάνο και κανένα σχέδιο για την εξέλιξη και την προοπτική της. Κάθε παρέμβαση, σε πλήρη αντίθεση με τις παρεμβάσεις των Ιταλών, ήταν αποσπασματική, ευκαιριακή, κακόγουστη, χωρίς φαντασία, με μοναδικό στόχο – υποτίθεται – τη λειτουργικότητα – χωρίς εκ του αποτελέσματος να έχει επιτευχθεί ούτε καν αυτός.

Τις σκέψεις αυτές ξανακάνω με αφορμή την ανακίνηση του θέματος της μεταφοράς των Δικαστηρίων από το κέντρο της πόλης στους χώρους του παλιού Νοσοκομείου. Άλλο ένα λάθος κατά την προσωπική μου άποψη, που θα το βρούμε πολύ σύντομα μπροστά μας. Πολύ φοβάμαι ότι η «λύση» αυτή δεν υπακούσει σε κανένα οραματικό σχεδιασμό μιας πόλης όπως η Ρόδος, που καθημερινά κακοποιείται και χάνει την φινέτσα, την ομορφιά και τη λειτουργικότητά της.

Τη μεταφορά των Δικαστηρίων την υπαγορεύουν η κακή κατάσταση και η ανεπάρκεια του σημερινού Δικαστικού Μεγάρου, η ανάγκη αποσυμφόρησης του κέντρου της πόλης και η ανάγκη αξιοποίησης του παλιού νοσοκομείου, που καταρρέει εδώ και χρόνια αναξιοποίητο. Όμως, η εύκολη λύση δεν είναι πάντα και η ενδεδειγμένη λύση. Όπως έχει συμβεί σε κάθε σχεδιασμό που αφορά την πόλη της Ρόδου, έτσι και εδώ, απουσιάζει το βασικό ζητούμενο: Η αισθητική. Σε αυτήν, ουδεμία αναφορά γίνεται. Όπως επίσης, καμία αναφορά δεν γίνεται στις μελλοντικές επιπτώσεις αυτού του «εμπνευσμένου» σχεδίου. Θα πληρώσουμε αυτές τις επιπτώσεις, κατόπιν εορτής, ως είθισται σ’ αυτόν τον τόπο.

Ειρήνη Βογιατζή Χαραλάμπη: «Προσφυγιά σημαίνει τρομαγμένα μάτια»

Συνέντευξη της συγγραφέως της ποιητικής συλλογής «Στην ερημιά του άλλου», στη Ρένα Διακίδη - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ

20 Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. «42 εκατομμύρια πρόσφυγες στον κόσμο ζητούν την προσοχή μας… Δεν είναι θέαμα. Είναι θέμα… θέμα ανθρωπιάς!» είναι ο τίτλος της νέας Εκστρατείας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. «Πατρίδα» είναι το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων.
Για ανθρώπους ξεριζωμένους, για διωγμούς και γενοκτονίες, για λαούς χωρίς πατρίδα, μιλά η συγγραφέας Ειρήνη Βογιατζή Χαραλάμπη στη συγκλονιστική ποιητική συλλογή της «Στην ερημιά του άλλου», που, τι σύμπτωση, κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες και έτυχε της προσοχής αλλά και της αναγνώρισης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, αφού είναι η πρώτη ολοκληρωμένη ποιητική συλλογή αφιερωμένη αποκλειστικά στης γης τους κατατρεγμένους.
«Φοβάμαι το χειρότερο που έρχεται» λέει η συγγραφέας, αναφερόμενη στις σημερινές δύσκολες μέρες.
Η συνέντευξη θα μπορούσε να έχει τίτλο «οι περιπέτειες ενός βιβλίου», αφού η έκδοσή του, επτά χρόνια αφότου ολοκληρώθηκε, ήταν μια πραγματική οδύσσεια. Συνάντησε παντού πόρτες κλειστές. Μέχρι πρόσφατα…
«Δεν είχα κανένα πρόβλημα να το εκδώσω εγώ, όμως ο σκοπός ήταν ιερός. Ήθελα να αναλάβει ένας φορέας ο όποιος θα διαχειριζόταν την επιθυμία μου, τα χρήματα από τις πωλήσεις να πήγαιναν στην Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους πρόσφυγες. Κανείς δεν με κατάλαβε. Πέρασαν επτά χρόνια…»

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ειρήνη, τι σημαίνει για σένα προσφυγιά;

Σημαίνει απώλεια της πατρίδας, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και φόβος . Μεγάλος φόβος για το αύριο, αβεβαιότητα και ανασφάλεια αλλά και θυμός.
Δεν μπορείς να ανεχτείς το τσαλάκωμα της ζωής σου, ερήμην, μέσα σε σκληρές φούχτες που δεν έχουν μάθει να χαϊδεύουν πληγές. Σημαίνει τρομαγμένα μάτια, τεράστια και πάντα ανοικτά γιατί η απελπισία αγκυλώνει τους μυς του προσώπου το οποίο χάνει την ανθρώπινή του υπόσταση. Σε πολλές γωνιές του κόσμου, εκεί που καιροφυλακτεί το μακελειό, γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα αμέτοχα στον πόνο που προκαλούν, δημιουργούν ανθρώπινα ποτάμια τα οποία κυλούν απεγνωσμένα προς κάθε κατεύθυνση για επιβίωση. Η χώρα μας έχει δοκιμαστεί επανειλημμένως απ’ αυτή την επώδυνη διαδικασία και γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνει πατρίδα και τι επακολουθεί με την απώλεια της .

Η ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΣΤΥΛΑΤΗ MEDIA PERSONA(FOR NOW)!

Η ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΣΤΥΛΑΤΗ MEDIA PERSONA(FOR NOW)!

WOW!

Μια απο τις πιο αγαπημενες μας γυναικες απο αυτο εδω το νησι, μας εκανε φιλο στο FACEBOOK!!

Την Ρενα την λατρευουμε γιατι ισως ειναι και η μοναδικη γυναικα στο νησι με τοσο ιδιαιτερο και μοναδικο styling!

Την καμαρωνουμε κρυφα σε διαφορα κοσμικα στεκια και την διαβαζουμε non-stop.

Μας θυμιζει χαρακτηρα της Tama Janowitz(βλεπε πετυχημενη-εξυπνη-νεουρκεζα)!!

Αγαπημενη Ρενα,φιλοι για παντα!

 

http://triantafylos.blogspot.com/2010/01/media-personafor-now.html

Πρωτοσέλιδα

Οι κουλτούρες της εξέγερσης και της υπακοής

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΖΙΟΒΑ

Ο τίτλος της επιφυλλίδας παραπέμπει πλαγίως στη γνωστή διάλεξη του βρετανού φυσικού και λογοτέχνη C.Ρ. Snow, το 1959, με την οποία ανέδειξε το χάσμα ανάμεσα σε δύο κουλτούρες: την ανθρωπιστική και τη θετικο-επιστημονική. Οι δυαδικές αντιθέσεις χρησιμοποιήθηκαν συχνά για την ερμηνεία ποικίλων πολιτισμικών φαινομένων και στην περίπτωση της Ελλάδας ξένοι περιηγητές και ανθρωπολόγοι πρόβαλαν τα δίπολα (τιμή-ντροπή, Ελληνας-Ρωμιός) ενώ πολιτικοί επιστήμονες επεσήμαναν τον πολιτισμικό της δυϊσμό και τις δύο συγκρουόμενες πολιτικές της κουλτούρες (τη «μεταρρυθμιστικήreformist» και την «παρωχημένηunderdog»). Καίτοι σήμερα, στην εποχή του μεταμοντέρνου συγκρητισμού, τα διπολικά σχήματα αμφισβητούνται για την απλουστευτική ισοπέδωση της υβριδικής δυναμικής, η εξηγητική τους γοητεία δεν υποχώρησε.

Chris Rea - The Road To Hell Full Version

Ρένα Διακίδη - Σε όλα μέσα

Συνέντευξη στο περιοδικό Rodos Confidential - Ιούλιος 2010 (τεύχος 2)

Τι σας γοητεύει περισσότερο στη Ρόδο;

Η δυνατότητα που σου δίνει να την δεις μέσα από μια κινηματογραφική ματιά και να ανακαλύψεις την πραγματική της ομορφιά. Αρκεί βέβαια να έχεις τη διάθεση και την ικανότητα να αλλάξεις τη ματιά σου. Είναι εντυπωσιακό πόσα καινούργια πράγματα θα ανακαλύψεις, πόσα παλιά, κρυμμένα ή ξεχασμένα θα ξαναθυμηθείς!

Ποια θεωρείτε σημαντικότερη (μέχρι σήμερα) στιγμή της Ρόδου;

Θα πρέπει να ανατρέξω πολλές δεκαετίες πίσω και να την αναζητήσω εκεί. Σήμερα δυσκολεύομαι να διακρίνω κάτι ξεχωριστό και αυτό ομολογουμένως με ανησυχεί.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στη Ρόδο τι θα ήταν αυτό;

Θα ζητούσα από τον κόσμο της και τους παράγοντές της, σε όλα τα επίπεδα, να επαναξιολογήσουν αυτόν τον τόπο και ανάλογα να πράξουν. Είμαστε ένας προνομιακός τόπος, αλλά τώρα πια, σε αντίθεση με κάποια χρόνια πριν, δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε να τον διαχειριστούμε. Τον ξεπουλάμε καθημερινά σε τιμή ευκαιρίας, στο όνομα της μαζικότητας. Κι αυτό φαίνεται σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο στο οικονομικό. Με ενοχλεί επίσης αφόρητα το γεγονός ότι η λέξη αισθητική δεν υπάρχει πια ούτε στο λεξιλόγιο, ούτε στις προτεραιότητες, ούτε στις παρεμβάσεις που γίνονται σ’ αυτόν τον τόπο. Για μένα η αισθητική είναι μια έννοια ευρύτερη, πολύ πέραν την εμφάνισης. Η Ρόδος έχει την τύχη να κουβαλά την αισθητική άλλων εποχών. Η σύγχρονη, δυστυχώς απουσιάζει.

Αν σας ζητούσαμε ένα πρωτοσέλιδο / ή μια εκπομπή αφιερωμένα στη Ρόδο τι τίτλο θα βάζατε;

«Σαν παλιό σινεμά…». Για να αναδείξω όλα αυτά που καθημερινά ξεθωριάζουν, ξεφτίζουν, χάνονται, την αισθητική εκείνων των καιρών.

Τα κλισέ των "νέων και άφθαρτων"

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ

Όπως κάθε φορά που επίκειται μια εκλογική διαδικασία αρχίζουν πάλι να ακούγονται τα συνήθη κλισέ περί νέων και άφθαρτων προσώπων. Μια συζήτηση που εν τοις πράγμασιν χαρακτηρίζεται από υποκρισία. Υποκρισία από πλευράς των κομμάτων που αναζητούν υποτίθεται νέα πρόσωπα, για να καταλήξουν στις παλιές δοκιμασμένες συνταγές. Υποκρισία από πλευράς και των ψηφοφόρων, αφού σε ελάχιστες περιπτώσεις εμπιστεύονται τα νέα πρόσωπα, αλλά επιμένουν να ψηφίζουν «παραδοσιακά».

Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται χρόνια τώρα, με αποτέλεσμα τα ίδια πρόσωπα να ανακυκλώνονται σε διάφορα δημόσια αξιώματα και να μεταπηδούν από τον ένα θώκο στον άλλο. Κατά συνέπεια, θα ήταν πιο ειλικρινές αν σταματούσαμε όλοι να αναμασούμε την καραμέλα των νέων και άφθαρτων προσώπων, αφού σε τελευταία ανάλυση, ούτε η νεότητα, ούτε η φθορά και η αφθαρσία της δημόσιας εικόνας των προσώπων αποτελούν πολιτικά κριτήρια. Τα κριτήρια επιλογής υποψηφίων επιβάλλεται να είναι πρωτίστως πολιτικά.

Υπερβολικές προσδοκίες - μάταιες ελπίδες

Επιστολή στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"του Παναγιωτη Κ. Τσουκα - Παρέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας

Κύριε διευθυντά

Σε άρθρο τους (Κυριακάτικη «Καθημερινή» της 28/3 και 20/6 τ.έ., αντιστοίχως), οι κ. Χρ. Γιανναράς και Χαρ. Τσούκας εναποθέτουν την τελευταία και μόνη τους ελπίδα για κάθαρση της πολιτικής ζωής της χώρας στους δικαστές και στους εισαγγελείς. Ελπίδα που απηχεί γενική απαίτηση «του κόσμου», την οποία η ελληνική Δικαιοσύνη, καθ’ όλη την κλίμακά της, πρέπει να ακούσει σοβαρά (αλλά και νηφάλια!), αν δεν θέλει να χάσει ό,τι απέμεινε από το πανταχόθεν βαλλόμενο –βασίμως ή αβασίμως, αδιάφορο– κύρος της.

Ωστόσο, με αφορμή και μόνο τα προμνησθέντα άρθρα είναι ευκαιρία να πούμε την πικρή αλήθεια. Οταν σε μια πολιτεία μόνη ελπίδα για ευνομία είναι οι δικαστές και οι εισαγγελείς, τότε στην πολιτεία αυτή πολλά έχουν φύγει εντελώς από τη θέση τους και άλλα τόσα είναι φαύλα και σαπρά. Τόσα πολλά, που μάταια προσδοκάται ή απαιτείται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους να επαναφέρουν τίποτε λιγότερο από αυτή την ίδια την πολιτική της χώρας στον δρόμο της νομιμότητας. Τούτο σημαίνει, δεδομένης της κεντρικής θέσεως της πολιτικής και των πολιτικών στο σύνολο της κρατικά οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης, ότι μαζί με την πολιτική, στη νομιμότητα πρέπει να επανέλθει και όλη η κοινωνική και οικονομική ζωή, δηλαδή ολόκληρη η χώρα.

Πού, όμως, και πότε στη φιλελεύθερη Δύση κατορθώθηκε αυτό με δικαστικές αποφάσεις και ποινικό κολασμό; Πού και πότε εξυγιάνθηκαν από δικαστές και εισαγγελείς εκτεταμένα πεδία όλων –κυριολεκτικά όλων– των τομέων της κρατικής δράσης και της κοινωνικής συμβίωσης που έχουν ξωκείλει στην παρανομία; Πού και πότε με δικαστικές αποφάσεις σώθηκαν παρηκμασμένοι κοινωνικοί σχηματισμοί από τον αφανισμό και παραπαίουσες δημοκρατίες από την κατάρρευση; Πού και πότε βαθιές κοινωνικές δυσαρέσκειες διασκεδάστηκαν και κοινωνικές αναταραχές αποτράπηκαν με τη δικαστική ρομφαία; Πού και πότε δικαστές και εισαγγελείς αφύπνισαν χειμαζόμενους λαούς και αναστήλωσαν κατεστραμμένες οικονομίες; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι προφανείς και όλες συνοψίζονται σε μία: ποτέ!