Ελλάς Ελλήνων αποχαυνωμένων

• Σε ποιά χώρα η προσπάθεια «διάσωσης» μεταφράζεται σε ενάμιση εκατομμύριο ανέργων σε δύο χρόνια, αλλά κανένας δεν αντιδρά;

• • Σε ποιά χώρα αυξάνεται καθημερινά ο αριθμός των εκατοντάδων χιλιάδων αστέγων, αλλά κανένας δεν αντιδρά;
• • Σε ποιά χώρα διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός ανθρώπων έγιναν ρακοσυλλέκτες και ψάχνουν την τροφή τους στα σκουπίδια, αλλά κανένας δεν αντιδρά;
• • Σε ποιά χώρα το 1/3 του πληθυσμού της είναι οικονομικά ανενεργό, η νέα τάξη των νεοπτώχων είναι η κυρίαρχη τάξη, αλλά κανένας δεν αντιδρά;
• • Σε ποιά χώρα τα συσσίτια αυξάνονται σε μεγάλες και μικρότερες πόλεις για να ταΐσουν τους εξαθλιωμένους σήμερα και μέχρι χθες «νοικοκυραίους», αξιοπρεπείς ανθρώπους, αλλά κανένας δεν αντιδρά; ΄
• • Σε ποιά χώρα τα παιδιά υποσιτίζονται και λιποθυμούν στα σχολεία, αλλά κανένας δεν αντιδρά;
• ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:  
• http://www.grafida.net/el/index.php?itemID=11&view=11&pageID=160328 

HERE'S TO YOU - Sacco e Vanzetti - Joan Baez / Enio Morricone - Ένα εμβληματικό τραγούδι

Μια από τις δίκες που κρίθηκε, ουσιαστικά, σε πολιτικό βαθμό και όχι με βάση τα πραγματικά γεγονότα, σύμφωνα με τα όσα καταμαρτυρά η ίδια η ιστορία, ήταν αυτή των δύο αναρχικών μεταναστών, που οδηγήθηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα πριν από 85 χρόνια…
Οι Ferdinando Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti, μετανάστες εργάτες από την Iταλία, κατηγορήθηκαν στις ΗΠΑ για διπλή δολοφονία και καταδικάστηκαν σε θάνατο, στις 9 Απριλίου 1927, παρά τις πολύ βάσιμες αμφιβολίες για την ενοχή τους, σε μια διαδικασία που κράτησε 7 χρόνια και περιλάμβανε άνισους όρους και έντονο το πολιτικό στοιχείο, με αποτέλεσμα οι διαμαρτυρίες σε πορείες και διαδηλώσεις να λάβουν παγκόσμιο χαρακτήρα.
Θέση υπέρ μιας δίκαιης δίκης, χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις και χρησιμοποίηση των πεποιθήσεων των δύο ανδρών, αλλά και της καταγωγής τους, ως στοιχεία για την καταδίκη τους, πήραν σπουδαίες προσωπικότητες, όπως ο Albert Einstein, o H.G. Wells, ο George Bernard Shaw κ.ά., όμως οι φωνές τους δεν εισακούστηκαν.
Μερικούς μήνες μετά από την καταδίκη τους, στις 23/8/1927, οι Sacco και Vanzetti οδηγήθηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα και εκτελέστηκαν, κατηγορούμενοι – παρά την αντιφατικότητα των στοιχείων - για τον φόνο ενός ταμία και ενός φρουρού, που μετέφεραν το ποσό των 16.000 δολαρίων από ένα εργοστάσιο και έπεσαν θύματα ληστείας.
Ο ίδιος ο Vanzetti, άλλωστε, είχε πει:
«Διώκομαι, επειδή είμαι ριζοσπάστης και όντως είμαι ριζοσπάστης. Διώκομαι, επειδή είμαι Ιταλός και όντως είμαι Ιταλός. Yποφέρω περισσότερο για την οικογένειά μου και για τους πολυαγαπημένους μου, παρά για τον εαυτό μου. Αλλά είμαι τόσο πεπεισμένος πως έχω δίκιο, που αν μπορούσατε να με εκτελέσετε δυο φορές και αν εγώ μπορούσα να ξαναγεννηθώ δυο φορές, θα ζούσα ξανά και θα ‘κανα ό,τι έχω ήδη κάνει»…
Στη μνήμη τους, η Joan Baez τραγούδησε το Here’s to You, στην ταινία Sacco e Vanzetti και σε μουσική του Ennio Morricone, ενώ η πόλη της Βοστόνης αναγνώρισε, με την ανέγερση μνημείου, ότι η δίκη των δύο αναρχικών μεταναστών δεν υπήρξε ποτέ δίκαιη.

 

Η ταινία..... Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ: http://www.grafida.net/el/index.php?itemID=15&view=15&pageID=160254 

Ο Φούχτελ, το νοσοκομείο της Ρόδου και οι εκλογές της Μέρκελ

Μοιάζει στ’ αλήθεια αστείο, την ώρα που σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά και στη δική μας την περιοχή, η ιατρική κοινότητα βρίσκεται στο πόδι, την ίδια ώρα που διαμορφώνονται έκρυθμες και εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις, λόγω της ατελέσφορης και αδιέξοδης προσπάθειας να καλυφθούν εκ των ενόντων οι ελλείψεις και οι δυσλειτουργίες που έχει δημιουργήσει η «σωτήρια» μνημονιακή πολιτική περιστολής δαπανών στην υγεία, την ίδια ώρα που τα νοσοκομεία και εν προκειμένω το νοσοκομείο της Ρόδου, δεινοπαθούν να ανταπεξέλθουν στη στοιχειώδη υγειονομική κάλυψη του ντόπιου πληθυσμού, την ίδια ώρα, ο ροδοκόκκινος κ. Φούχτελ, το «δεξί χέρι» της Μέρκελ, να στέλνει εκπροσώπους του στη Ρόδο, να τα βλέπουν όλα ωραία και καλά και να ετοιμάζονται να φέρουν το χειμώνα ηλικιωμένους από το εξωτερικό, που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις, για να δημιουργήσουν χειμερινό ιατρικό τουρισμό στο νησί!!! Τα ακούει κανείς αυτά και από τύχη το γλυτώνει το εγκεφαλικό, διότι δεν μπορεί να διανοηθεί ουδείς, λογικά σκεπτόμενος, ότι μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά στην συνθηκών υποσαχάριας Αφρικής Ελλάδα.

Το ζήτημα δεν είναι τόσο «αθώο» όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται, ούτε βεβαίως μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι οι απεσταλμένοι του πολιορκητικού κριού της χώρας – εν ονόματι Φούχτελ – δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται και που ακριβώς ήλθαν. Όσες φιλότιμες προσπάθειες κι αν έκανε η διοίκηση να παρουσιάσει ένα αξιοπρεπές πρόσωπο του Νοσοκομείου, αντί να αρπάξει την ευκαιρία και να τους πει, ότι διέλυσαν την δημόσια υγεία στη χώρα, στο όνομα της «σωτηρίας» της. Ούτε, φαντάζομαι, τους είπε κανείς ότι είναι πολύ πιθανό, το χειμώνα που θα έρθουν οι εξ αλλοδαπής ηλικιωμένοι στη Ρόδο, το νοσοκομείο του νησιού ενδέχεται να μην έχει πετρέλαιο θέρμανσης όπως δεν είχε και πέρυσι το χειμώνα. Ενδέχεται να μην έχει και τρόφιμα διότι μπορεί να μην έχουν εγκριθεί τα κονδύλια για την πληρωμή των προμηθευτών.  Για αντίστοιχους λόγους, μπορεί να μην υπάρχουν και βασικά νοσοκομειακά αναλώσιμα και θα πρέπει να τα φέρουν μαζί τους από τη Γερμανία ή από όπου αλλού....

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:

http://www.grafida.net/el/index.php?itemID=11&view=11&pageID=160037 

Το «άβατο» του Νοσοκομείου Ρόδου και οι τοποτηρητές της διάλυσης της δημόσιας υγείας

Για κάποιο περίεργο λόγο, στο μυαλό κάποιων, ο χώρος του Νοσοκομείου Ρόδου έχει μετατραπεί σε μια μορφής «άβατο».  Κάθε δε δημόσια αναφορά στα τεκταινόμενα εντός αυτού, υπόκεινται σε λυσσαλέα λογοκρισία, με μακροσκελείς ανακοινώσεις της διοίκησης, η οποία καταβάλλει επίπονες προσπάθειες να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, για όλα τα κακώς κείμενα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. 


Για κάποιο λόγο (που προφανώς είναι ο ίδιος για όλο το συνονθύλευμα του τοπικού κατεστημένου που διοικεί τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες) και η σημερινή διοίκηση του Νοσοκομείου θεωρεί πως έχει το αλάθητο του Πάπα και πως ό,τι καταγγέλλεται και  ό,τι γράφεται, υπαγορεύεται από σκοπιμότητες, όταν δεν υπάρχει άνθρωπος  που να έχει περάσει από το νοσοκομείο και να μην γνωρίζει ότι όλα όσα γράφονται , ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα μέχρι κεραίας.


Στην προσπάθεια υπεράσπισης, όχι του νοσοκομείου αλλά της δικής τους παρουσίας στο τοπικό σύστημα εξουσίας, δεν δίστασαν να φτάσουν ορισμένοι σε υπερβολές. Όταν το Νοσοκομείο της Ρόδου παρομοιαζόταν με το … Μemorial της Νέας Υόρκης και οι «αναιδείς» και «ασεβείς» δημοσιογράφοι αποκαλούντο «συμμορία του Σικάγο»! Για κάποιο περίεργο λόγο, όλοι εξυπηρετούσαν  και εξυπηρετούν σκοπιμότητες, γιατροί, νοσηλευτές, δημοσιογράφοι, όλοι πλην αυτών που πραγματικά λειτούργησαν και λειτουργούν με γνώμονα μια και μόνη σκοπιμότητα. Την προσωπική τους πολιτική επιβίωση.


Το στερεότυπο επιχείρημα που επικαλείται η διοίκηση και οι πολιτικοί προστάτες της  είναι ότι δημοσιογράφοι και δημοσιεύματα που αναδεικνύουν  τα προβλήματα και τις ελλείψεις του νοσοκομείου, προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες ,διότι δυσφημούν το νοσηλευτικό ίδρυμα και απαξιώνουν την προσπάθεια των γιατρών , του νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού, υπονομεύοντας την σχέση εμπιστοσύνης με την τοπική κοινωνία.


Μια βολική όσο και υπεραπλουστευμένη άποψη....

Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ:

http://www.grafida.net/el/index.php?itemID=11&view=11&pageID=158945 

Όταν οι Κάννες συγκεντρώνουν το διεθνές jet set, στη Ρόδο προσπαθούμε να μαζέψουμε σκουπίδια!

Είναι αλήθεια ότι έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Τεράστια! Αρεσκόμεθα δε μέχρι... παροξυσμού σε χαρακτηρισμούς όπως “η ναυαρχίδα του τουρισμού” “ ο δημοφιλέστερος τουριστικός προορισμός στον κόσμο” και άλλους παρεμφερείς.

Κι όμως, η αυτοαποκαλούμενη ναυαρχίδα αδυνατεί να βρει τρόπους να μαζέψει τα σκουπίδια της. Τη μια δεν έχει καύσιμα για τα απορριμματοφόρα, την άλλη δεν έχει ανταλλακτικά και την τρίτη, από τις βροχές διαλύθηκε ο δρόμος και δεν υπάρχει πρόσβαση στο ΧΥΤΑ! Γελοιότητες. Δικαιολογίες. Κατάντια... Την ίδια ώρα, εκατοντάδες συσκέψεις επί συσκέψεων των τουριστικών παραγόντων που έχουν θεοποιήσει – στην κυριολεξία – στους κατώτατου επιπέδου τουρίστες που συγκεντρώνει, αφού μόνο γι αυτούς μπορεί πια να είναι ελκυστική.

Η μιζέρια είναι εμφανής παντού.

Η Ρόδος δεν κατέστρεψε μόνο την κληρονομιά που της δόθηκε, αλλά κλώτσησε μεγάλες ευκαιρίες, εξαιτίας της στενόμυαλης, μικρόψυχης, επαρχιώτικης λογικής των εκάστοτε ταγών της.

Οι Κάννες

Εδώ και πολλούς μήνες, σε παγκόσμιο επίπεδο ο Τύπος ασχολείται επισταμένως με τις Κάννες. Λόγω του κινηματογραφικού φεστιβάλ που ξεκίνησε χθες και για άλλη μια φορά, όπως γίνεται τα τελευταία 66 χρόνια, συγκέντρωσε τα βλέμματα όλου του κόσμου, καθώς δεκάδες μεγάλα, λαμπερά, ηχηρά ονόματα της 7ης Τέχνης, συγκεντρώθηκαν εκεί. Ένα φεστιβάλ που εγκαταλείπει σταδιακά τα πιο σοφιστικέ ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά του, για να γίνει το Χόλιγουντ της Μεσογείου, ολόκληρης της Ευρώπης.

 

Ολοκληρο το άρθρο ΕΔΩ:

http://www.grafida.net/el/index.php?itemID=11&view=11&pageID=156761

Βασιλεία – κληρονομικώ δικαιώματι – επί των ερειπίων

Σ’ αυτό τον τόπο έχουμε αποκτήσει ισόβιους άρχοντες, κληρονομικώ δικαιώματι. Τα ίδια πρόσωπα εναλλάσσονται στις διάφορες καρέκλες εξουσίας. Πάντα οι ίδιοι. Δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες, βουλευτές, γύρω γύρω όλοι και τούμπαλιν…

Το αστείο είναι ότι αν κάποιος άλλος δείξει διάθεση να προσφέρει στα κοινά διεκδικώντας ένα από τα παραπάνω αξιώματα, απαξιώνεται πάραυτα από το τοπικό κατεστημένο. Λοιδορείται. Ό,τι κι αν πει, ότι κι αν κάνει, έχει πάντα ως κίνητρο τις «ευτελείς φιλοδοξίες» για κάποιο αξίωμα. Κατά ένα περίεργο τρόπο, η εξουσία για τους μεν είναι μεμπτή και αξιοκατάκριτη φιλοδοξία, για τους δε, ισόβιους άρχοντες του τόπου, είναι κάτι σαν ιερό καθήκον!

Ει μη τι άλλο, αυτός είναι ορισμός της αλαζονείας, της αμετροέπειας, του καθεστωτισμού. Και μην πει κανείς ότι «ο λαός τους εκλέγει». Ναι, τους εκλέγει, αλλά δεν είναι της παρούσης να αναλύσει κανείς πως φτάνουν να εκλέγονται πάντα οι ίδιοι. Μέσα από ποιους μηχανισμούς και ποιες «διαδικασίες» το τοπικό καταστημένο, το τοπικό σύστημα εξουσίας, αυτοσυντηρείται και μακροημερεύει.

Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ:

 http://www.grafida.net/el/index.php?itemID=11&view=11&pageID=155885 

Το γράμμα στη Λαγκάρντ και οι σκοπιμότητες πίσω από το “success story”

Στις 17 Μαΐου ο Αντώνης Σαμαράς έστειλε βαρυσήμαντη «επιστολή προθέσεων» στην επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ , την οποία κοινοποίησε στους κκ Ντάισελμπλουμ, Ρεν και Ντράγκι.
Όχι μόνο το σαφέστατο περιεχόμενο της επιστολής, αλλά κυρίως το γεγονός ότι απεκρύβη από το σύνολο των συστημικών ΜΜΕ, μέχρι χθες που την αποκάλυψε η Εφημερίδα των Συντακτών (παρότι είχε αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Οικονομικών) αποτελεί την ισχυρότερη απόδειξη αποτυχίας της μέχρι τώρα εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Στην επιστολή, όχι μόνο ο Α. Σαμαράς ζητάει νέα δάνεια για τη χώρα και μετά το 2014, αλλά διατυπώνει σαφώς την πρόθεση, να λάβει όσα και όποια μέτρα του ζητήσουν , προκειμένου να συνεχιστεί η δανειοδότηση. Με άλλα λόγια, ο φαύλος κύκλος δανείων, μνημονίων, στραγγαλισμού της οικονομίας και της κοινωνίας, συνεχίζεται αδιαλείπτως.
Η συγκεκριμένη επιστολή καταδεικνύει ότι το περιβόητο «success story» που με τόση προσήλωση καλλιεργούν και διακινούν Σαμαράς και δανειστές, δεν είναι παρά μια φούσκα. Συνιστά πλήρη διαστρέβλωση της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας της Ελλάδας και εκπορεύεται από συγκεκριμένα κέντρα, με πολύ συγκεκριμένες στοχεύσεις.
Στην Ελλάδα, μπορεί ηθελημένα ή άθελά μας να ανεχόμαστε την εξαπάτηση ολκής σε βάρος μας, στο εξωτερικό όμως, τα κίνητρα Σαμαρά και δανειστών είναι περισσότερο εμφανή.
Είναι ενδεικτικά τα δημοσιεύματα του τελευταίου διαστήματος.


Περισσότερα εδώ


http://www.grafida.net/el/index.php?itemID=11&view=11&pageID=159944