(Η Αντζελα ντελ Μόρο, μία από τις cortigiane oneste (έντιμες πόρνες) της αναγεννησιακής Ιταλίας. Από τις καλλιεργημένες γυναίκες της εποχής της. Εδώ, όπως την απαθανάτισε ο Τιτσιάνο το 1534, ως «Αφροδίτη του Ουρμπίνο»)
Στην εικονογραφημένη «Ιστορία του αγοραίου έρωτα» (εκδ. Thames & Hudson, προσεχώς στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καπόν), η Κέιτ Λίστερ μας πληροφορεί πως τα πρώτα χρόνια της Αναγέννησης, σε πόλεις σαν τη Βενετία, απαγόρευαν διά νόμου σε άνδρες τη διαχείριση των μπορντέλων. Αντιθέτως, τοποθετούσαν μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες, γνωστές ως ματρόνες, να κάνουν τη δουλειά, να πληρώνουν τους φόρους της επιχείρησης στο κράτος κ.ο.κ.
Ο κύριος Γκρι, λάτρης της ιταλικής κουζίνας (ποιος δεν είναι εξάλλου;), υπογραμμίζει ορισμένες λεπτομέρειες γαστριμαργικού περιεχομένου: το διάσημο ιταλικό γλυκό τιραμισού, διαβάζει στο ωραίο βιβλίο της Λίστερ, λέγεται ότι επινοήθηκε στα μπορντέλα για να ανεβάζει τα φθίνοντα επίπεδα ενέργειας.
