Του Νικου Γ. Ξυδακη
H ειδεχθής δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια θέτει καινοφανή ερωτήματα, που απασχόλησαν ήδη την κοινή γνώμη και τα μίντια. Πρώτον, ποιος είχε κίνητρο να δολοφονήσει έναν δημοσιογράφο, και μάλιστα με τόσο άγριο τρόπο. Δεύτερον, ποιοι κρύβονται πίσω από τα όπλα του φόνου, τα ταυτισθέντα με τα όπλα της Σέχτας Επαναστατών. Τρίτον, παρεπόμενο, αλλά αυτό που συζητήθηκε περισσότερο απ' όλα: Τι είδους δημοσιογραφία ασκούσε ο Σ. Γκιόλιας και το μπλογκ του, το troktiko. gr;
Δεν θεωρώ ότι το troktiko. gr προάγει τη δημοσιογραφία ή την αναζήτηση της αλήθειας, αλλά είναι διαπιστωμένο ότι στα press rooms των κατεστημένων μίντια, οι σοβαροφανείς δημοσιογράφοι συχνά-πυκνά διάβαζαν με βουλιμία τα κραξίματα και τις «αποκλειστικές» πληροφορίες του Τρωκτικού. Τούτου δοθέντος, είναι υπερβολικό ασφαλώς να ανακηρύσσεται μάρτυρας της αλήθειας ο αδικοχαμένος, αλλά και υποκριτικό να καταδικάζεται εκ των υστέρων ό, τι καταναλωνόταν σαν απαγορευμένη ουσία, στα κρυφά, από σοβαροφανείς.http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_27/07/2010_1292263
Το πραγματικό ερώτημα, όμως, το αμείλικτο για την τραυματισμένη δημοκρατία που ζούμε, είναι: Ποιος έχει κίνητρα και ποια, για να δολοφονήσει έναν δημοσιογράφο; Και μάλιστα έναν ασύμμετρα περιθωριακό δημοσιογράφο, που δημοσιεύει με ψευδώνυμο, που δεν πρωταγωνιστεί επωνύμως στην κεντρική σκηνή, που δεν εκπροσωπεί κάποιον διακριτό πολιτικό σχηματισμό ή ρεύμα, ούτε κάποιο μπλοκ εξουσίας.
