Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Oι νάρκισσοι ήρωες των Pierre et Gilles

 Εδώ και σαράντα χρόνια το καλλιτεχνικό δίδυμο Pierre & Gilles αποθεώνει την κιτς εικονοποιία, παντρεύοντας τη φωτογραφία με τη ζωγραφική.
Καθισμένοι στο σαλόνι τους, ανάβοντας το ένα τσιγάρο μετά το άλλο με έναν διαφημιστικό αναπτήρα, πάνω στον οποίο αναγράφεται το logo ενός παριζιάνικου γκέι sex-club, το καλλιτεχνικό ντουέτο σχολιάζει σε δημοσιογράφο της γαλλικής εφημερίδας Liberation: «Ανέκαθεν εργαζόμασταν στο σπίτι. Είμαστε τεχνίτες, με την έννοια ότι η καθημερινή ζωή και η εργασία μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, σε σημείο ώστε να μην διαχωρίζουμε τη μία από την άλλη».
Όλα ξεκίνησαν το 1976, στα εγκαίνια μιας μπουτίκ του Κένζο, όταν ο 63χρονος πλέον Pierre γνώρισε τον 60χρονο πλέον Gilles και ερωτεύθηκαν ο ένας τον άλλο κεραυνοβόλα.
Έκτοτε, υφαίνουν τη δική τους κιτς εικονοποιία, παίζοντας με τα οπτικά σημεία της pop κουλτούρας, της βιομηχανίας του θεάματος, του παγκόσμιου φολκλόρ, αναμιγνύοντας αστέρες της pop, αγίες, Μαντόνες, σέξι μοντέλα, αραβικά μοτίβα και ό,τι άλλο κατεβάσει ο νους τους μέσα στο ατέρμονο παιχνίδι τους με την ανεξάντλητη δεξαμενή αισθητικών προτύπων του πολιτισμού μας.

 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟ ΕΔΩ:

Ernest Hemingway: "Γάτα στη βροχή"

 Στο ξενοδοχείο έμεναν μόνο δύο Αμερικανοί. Απ' όσους συναντούσαν στις σκάλες ανεβαίνοντας για το δωμάτιό τους, δεν γνώριζαν κανέναν. Το δωμάτιό τους βρισκόταν στο δεύτερο όροφο, με θέα τη θάλασσα, αλλά και στο δημόσιο κήπο και στο Μνημείο του Πόλεμου. Στο δημόσιο κήπο είχε τεράστιους φοίνικες και πράσινα παγκάκια. Όταν ο καιρός ήταν καλός, όλο και κάποιος ζωγράφος βρισκόταν εκεί με το καβαλέτο του. Στους ζωγράφους άρεσαν οι ψηλοί φοίνικες και τα φωτεινά χρώματα του ξενοδοχείου, που έκαναν έντονη αντίθεση με τους κήπους και τη θάλασσα. Ιταλοί έρχονταν από μακριά μόνο και μόνο για να δουν το Μνημείο του Πόλεμου. Ήταν από μπρούντζο και γυάλιζε στη βροχή. Έβρεχε. Η βροχή έσταζε από τους φοίνικες. Το νερό μαζευόταν στις λακκούβες του πλακόστρωτου.

Tamara's room...




























Αλμπέρ Καμύ


Οι τέλειες γυναίκες της Ταμάρα ντε Λέμπιτσκα

Αμφιλεγόμενη, σίγουρα. Ελεύθερη, χωρίς αμφιβολία. Αναμφισβήτητα ένας θρύλος. Η Ταμάρα ντε Λέμπιτσκα, η σταρ του Μεσοπολέμου, είχε όλα όσα απαιτούνταν για να σημαδέψει την εποχή της. Η ελίτ της κοινωνίας ήταν αυτοί που τότε σύχναζαν στο "Ritz" του Παρισιού ή στο "Grand Hotel" του Μόντε Κάρλο• με άλλα λόγια, αυτό που σήμερα θα αποκαλούσαμε τζετ-σετ.





Tην εποχή που έδρασε η ντε Λέμπιτσκα, με την αντισυμβατική συμπεριφορά και τους άψογα αισθητικούς, όσο και ανατρεπτικούς κοινωνικά πίνακές της, την εποχή του Μεσοπολέμου δηλαδή, στις δεκαετίες του '20 και του '30, η περίπτωσή της αποτελούσε μιαν εξαίρεση, πολύ μακριά και πολύ μπροστά από τα δεδομένα που ίσχυαν για τις υπόλοιπες γυναίκες εκείνης της εποχής.