TOM HARDY: ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

 

Γεννημένος και μεγαλωμένος στο East Sheen, αλώνιζε αυτοκαταστροφικά τους λονδρέζικους δρόμους στην εφηβεία του, περνώντας από τα 40 κύματα. Έπειτα από μια σύντομη καριέρα ως μοντέλο και μερικούς δεύτερους ρόλους σε τηλεόραση και κινηματογράφο, ο 38χρονος πια σταρ του «Mad Max» και του «Legend» άφησε πίσω τούς εθισμούς και περιόρισε τα ζοριλίκια μονάχα στην οθόνη.

Κείμενο: Σίμος Αγαθοκλέους

Από τον βίαιο κατάδικο Bronson και τον Bane, τον μασκοφόρο αντίπαλο του Μπάτμαν, μέχρι τον Mad Max και τους διαβόητους αδελφούς Κρέι φέτος, σαρώνετε την οθόνη ως ο απόλυτος κακός! Δεν φοβάστε την τυποποίηση;

Έχω τον τρόπο να εκφράζω έντονα συναισθήματα όταν απαιτείται στη δουλειά μου κι αυτό μού είναι μάλλον ένα χάρισμα. Δεν είναι πάντως ότι κυνηγώ τέτοιους ρόλους. Προφανώς οι σκηνοθέτες με θεωρούν κατάλληλο γι’ αυτούς. Ο φόβος και η οργή δεν έχουν πάψει να είναι κομμάτια μου, όπως φαντάζομαι στον καθένα, πάντως ως πατέρας και σύζυγος ζω πολύ ήσυχα τώρα. Ο κόσμος δεν πρέπει να με συγχέει με χαρακτήρες που παίζω ή με το ποιος ήμουν στο παρελθόν.

Το οποίο είναι γνωστό πως ήταν δύσκολο, λόγω της μάχης σας με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά…

Ναι, έμπλεξα άγρια, έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Θυμάμαι μέρες που χειροδικούσα ακόμα και στη γιαγιά μου για να πάρω ένα μπουκάλι μπίρα. Όμως, ευτυχώς έγκαιρα ανακάλυψα πως τούτη η πορεία ζωής θα είναι δύσβατη αν δεν μάθω να προσέχω. Κι έτσι πάλεψα να μάθω να φροντίζω τον εαυτό μου. Είμαι μάλλον τυχερός που είμαι ακόμα ζωντανός.

Γιατί πιστεύετε πως οι «κακοί» στις ταινίες είναι τόσο θελκτικοί;

Το να βλέπεις κάποιον να λέει «θα αλλάξω τον κόσμο γύρω μου ανάλογα με το πώς με βολεύει» αντί να λέει «θα αλλάξω τον ίδιο μου τον εαυτό για να ταιριάζω καλύτερα στην κοινωνία» είναι πάντα θελκτικό. Όλοι μας κάποια στιγμή θα επιθυμούσαμε να είμαστε στη θέση κάποιου που μπορεί να λέει όχι και να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες. Κι αυτή η θέση είναι ασφαλής σε κάποια κινηματογραφική αίθουσα, σε ένα βιβλίο, στη φαντασία ή σε μια κουβέντα μας. Αλλά όταν γίνεται αλήθεια και οι συνέπειες είναι πραγματικές, φυσικά και δεν έχει την ίδια γοητεία, όσο χαρισματικοί και να είναι αυτοί.

Εσάς ως θεατή σας εξάπτουν τη φαντασία αυτοί οι «αρνητικοί» χαρακτήρες;

Μου αρέσει, όπως νομίζω στους περισσότερους, να παρακολουθώ ταινίες με επαναστάτες, άτομα ασυμβίβαστα, ιδιόρρυθμους, μισότρελους, γιατί θα ήθελα ίσως να το κάνω στην πραγματική ζωή, αλλά δεν θα το κάνω, γιατί θέλω να είμαι υπεύθυνο άτομο, μέλος της κοινωνίας, και νοιάζομαι για πολλούς ανθρώπους που δεν θα ήθελα να πάθουν κάτι. Είναι πιο υγιές να το συζητάμε από το να μην το συζητάμε, εξάλλου είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Όμως, όσο συναρπαστικοί είναι οι άνθρωποι που αλλάζουν τα πράγματα με την έντασή τους, άλλο τόσο καταστροφικό μπορεί να αποβεί το πάθος τους. Το να τους παρακολουθείς σου διεγείρει τη φαντασία, αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη.

Ξεκινήσατε από δεύτερους κυρίως ρόλους σε βρετανικά φιλμ και σήμερα έχετε φθάσει στη θέση του σταρ σε χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ. Πόσο προκλητική υπήρξε αυτή η πορεία;

Δεν έχω δει ποτέ τον εαυτό μου ως σταρ. Για να γίνεις σταρ και να διατηρείς την εικόνα αυτήν, νομίζω πως είναι απαραίτητο να παίζεις είτε τον εαυτό σου ή κάποιον χαρακτήρα που έχεις υποδυθεί ξανά, κι εγώ μέχρι στιγμής δεν το έχω κάνει. Θεωρώ απλώς τον εαυτό μου καρατερίστα που είχε την τύχη να παίξει κάποιους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Άλλωστε, η ηθοποιία, δουλειά είναι κι αυτή. Που προσπαθώ να την ασκώ σοβαρά, με ό,τι ικανότητες έχω. Και νιώθω τυχερός που μπορώ και το κάνω, την ώρα που τόσο λίγοι ηθοποιοί καταφέρνουν να βγάζουν τα προς το ζην.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε έως τώρα ως ηθοποιός;

Θα έλεγα το «Legend», όπου υποδύομαι τα δίδυμα αδέλφια Κρέι. Όχι ότι είναι συνήθως εύκολο να παίζεις έναν χαρακτήρα, αλλά το να πρέπει να παίξεις δύο στην ίδια ταινία και να χτίσεις τη μεταξύ τους σχέση είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Δημοσιεύτηκε στο HOMME, τεύχος 116 – Δεκέμβριος 2015

• 
•