Ναι, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, σύμφωνα με το δόγμα Μακιαβέλι, ωστόσο η επίκληση του «Ηγεμόνα» για να ερμηνευθούν όσα συμβαίνουν τελευταία στο προεκλογικό πεδίο, τον ξεπερνούν, ενίοτε δε και τον αδικούν!
Και τούτο διότι κατά του ερευνητές και αναλυτές του έργου του, ο Μακιαβέλι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο φλογερός υπέρμαχος της εθνικής ενότητας, η οποία γι’ αυτόν αποτελεί αυτοσκοπό.
Όντας ένθερμος υποστηρικτής της ιταλικής ενοποίησης, διαπνεόταν από ένα βαθύτατο πνεύμα πατριωτικής συνείδησης. Γι’ αυτό και κατέληξε να πρεσβεύει τη χρήση ακόμα και ανίερων και ανήθικων μέσων, υπό τη σκέψη ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί ανεκτό και δικαιολογημένο, εφ’ όσον απέβλεπε στην επίτευξη ενός υψηλού ηθικά σκοπού. Η ευγένεια δηλαδή, του τελικού αποτελέσματος μπορεί να “ εξαγνίσει ” τα μέσα για την πραγμάτωσή του.
Η θεωρία του θα πρέπει να κριθεί στο πλαίσιο της εποχής της. Ο Μακιαβέλι απευθύνεται στην εποχή του και πίστευε ότι η επιδίωξη της επίτευξης της ιταλικής ενότητας με αγνόηση της αμοραλικής νοοτροπίας της εποχής θα απέβαινε απραγματοποίητη. Όπως και συνέβη. Και αυτό ήταν το χειρότερο για τους Ιταλούς, όπως αποδείχτηκε. Προς αποφυγή λοιπόν αυτού του χειρότερου θα δικαιολογούνταν, κατά το Μακιαβέλι , και ηθική παρέκκλιση. Πράγματι, η αποτυχία των Ιταλών να επιτύχουν εγκαίρως την εθνική τους ενότητα στάθηκε αιτία να υποφέρουν κατά τους επόμενους αιώνες μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία τους. Αυτή η σκέψη έκανε το Ρουσσώ να χαρακτηρίσει τον Ηγεμόνα « εγχειρίδιο των δημοκρατών ».
Υπό αυτό το πρίσμα, ποια σχέση ο Μακιαβελισμός με τη σημερινά κρούσματα πολιτικής κατάπτωσης και αμοραλισμού, με στόχο την πολιτική εξόντωση ορισμένων ανθρώπων και την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων; Και μην απαντήσει κανείς για το …. καλό του τόπου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου