Μια ματιά στα προεκλογικά φυλλάδια των υποψηφίων είναι μάλλον απογοητευτική. Όσο καλαίσθητα κι αν είναι σε σχέση με το παρελθόν (το Photoshop κάνει θαύματα), τόσο περισσότερο απογοητεύει το περιεχόμενό τους. Εκεί θριαμβεύουν οι κοινοτυπίες, ο ξύλινος προεκλογικός λόγος και τα κλισέ της πολιτικής που επαναλαμβάνονται ίδια κι απαράλλαχτα σε κάθε προεκλογική περίοδο. Ανεξαρτήτως κόμματος ή παράταξης, όλοι υπόσχονται τα ίδια. Παντού και πάντα.
Έτσι, και σ’ αυτές τις εκλογές, όσοι διαβάσουν ένα από αυτά τα φυλλάδια (και δεν το πετάξουν με συνοπτικές διαδικασίες στον κάλαθο των αχρήστων) θα διαπιστώσουν το μέγεθος της …αυταπάρνησης όλων των υποψηφίων που διανύουν χιλιόμετρα καθημερινά και δαπανούν τεράστια ποσά «για να προσφέρουν στον τόπο». Υπέρτατο κίνητρο η «διάθεση προσφοράς»! Θα διαπιστώσουν πόσο εύκολα κατέρρευσαν οι διαχωριστικές γραμμές, πώς ξαφνικά αγαπηθήκαμε σφόδρα πράσινοι , γαλάζιοι κόκκινοι και λοιποί έγχρωμοι και πάμε «όλοι μαζί» για το «καλό του τόπου» ασφαλώς!
Αλλά πάνω από όλα, εκείνο που πραγματικά συγκλονίζει είναι το «όραμα» των υποψηφίων! Ούτε ένας χωρίς όραμα . Διότι πού πας στις εκλογές αν δεν έχεις όραμα, βασική και αναγκαία προϋπόθεση για τη συμμετοχή σου στα κοινά; Όραμα που θα συνεπάρει και θα συναρπάσει τα πλήθη, τα οποία θα παραληρούν στο άκουσμα των φαντασιώσεων του ενός εκάστου υποψηφίου!
Τι σημαίνει όραμα; Μια φανταστική εικόνα, που ως φανταστική έχει το στοιχείο του ιδανικού, του ιδεώδους, του υπερβατικού. Για πιο ιδανικό και πιο υπερβατικό μιλάμε, όταν πρόκειται για εκλογές, όπου αναμετράται το σήμερα ενός τόπου με τη μελλοντική του προοπτική; Για ποιο ιδανικό και ιδεώδες να συζητήσουμε όταν ακόμα μας χωρίζουν έτη φωτός από το αυτονόητο;
Κι από την άλλη, πώς γίνεται μετά από τόση «διάθεση προσφοράς» – σε σημείου αυταπάρνησης – μετά από τέτοια «σύμπνοια» και «συνεργασία», μετά από τόση «εμπειρία», «γνώση», «αποφασιστικότητα», «διεκδικητικότητα» μετά από τόσα «οράματα» που εκστασιασμένοι παρακολουθούσαμε όλα αυτά τα χρόνια, πώς γίνεται να μετράμε μόνο απώλειες, φθορά και οπισθοδρόμηση;
Θα ήταν προτιμότερο και πιο ειλικρινές οι υποψήφιοι να αφήσουν στην άκρη τα οράματα και τις ονειρώξεις, να σταματήσουν να ευτελίζουν και να κακοποιούν τις λέξεις και τις έννοιες και να μιλήσουν απλά και κατανοητά. Μετρημένα και ρεαλιστικά. Με αυτοκριτική για όσα θα μπορούσαν να είχαν κάνει και δεν έκαναν όλοι οι αυτοαποκαλούμενοι σωτήρες, που διαφεντεύουν τον τόπο χρόνια τώρα. Ο κόσμος δεν θα τους παρεξηγήσει, αντιθέτως, θα τους εκτιμήσει περισσότερο. Αφού δεν έχουν καταφέρει να επιτύχουν καν το αυτονόητο, ας δεσμευτούν τουλάχιστον γι αυτό. Μας αρκεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου