Τι είναι αυτό που ωθεί έναν δημοσιογράφο στην ενασχόληση με τα κοινά;
Πώς μπορεί το Παγκόσμιο Νησί του Ήλιου, η Ρόδος, να γίνει στην
πραγματικότητα η «ναυαρχίδα του ελληνικού τουρισμού», όπως την αποκαλούν
οι κάτοικοί της; Πώς μπορεί να «ανθίσει» ακόμα περισσότερο η περιφέρεια
του Νοτίου Αιγαίου; Η έμπειρη δημοσιογράφος Ρένα Παυλάκη - Διακίδη και
υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με την ανεξάρτητη παράταξη «Μπροστά το
Νότιο Αιγαίο», του υποψηφίου περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου Γιώργου
Χατζημάρκου, δίνει τις απαντήσεις. Συνέντευξη στην Ειρήνη Νικολοπούλου.
************
Ειρήνη Νικολοπούλου: Τι είναι αυτό που οδηγεί την δημοσιογράφο στην πολιτική;
Ρένα Παυλάκη Διακίδη: Θα έλεγα ότι πρόκειται για τη φυσική εξέλιξη μιας πορείας 25 χρόνων στη δημοσιογραφία. Πρακτικά αυτό σημαίνει 25 χρόνια ενασχόλησης με τα προβλήματα του τόπου. Από ένα σημείο και μετά, δεν αρκείσαι σε καταγραφές και διαπιστώσεις. Τα βιώνεις, παθιάζεσαι! Πρόκειται για τον τόπο μου άλλωστε. Ίσως είναι και θέμα ταμπεραμέντου. Δεν μου αρκούν πια οι διαπιστώσεις για τα κακώς κείμενα. Θέλω να κάνω περισσότερα πράγματα. Η καθημερινή μάχη της πένας, του μικροφώνου, της τηλεοπτικής κάμερας, να μεταφερθεί σε ένα άλλο επίπεδο. Εκ των έσω. Με την ελπίδα και την προσδοκία ότι, εκεί, η μάχη θα είναι περισσότερο αποτελεσματική.
ΕΝ: Μιλάτε για έναν πολύ ξεχωριστό τόπο. Τη Ρόδο όπου ζείτε. Ένα τόπο συνώνυμο του ελληνικού τουρισμού, που τον ακολουθεί ο δικός του μύθος;
ΡΠ: Δεν έχω μάθει να ωραιοποιώ καταστάσεις. Η πραγματικότητα όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι ζώντας σε αυτόν το τόπο και φυσικά μέσα από την δουλειά μου, δεν είναι καθόλου ειδυλλιακή. Ο μύθος της τουριστικής Ρόδου φοβάμαι ότι δεν ζει πια. Το νησί βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε συνεχή φθίνουσα πορεία. Χάθηκε η λάμψη των δεκαετιών του '60 και του '70. Όταν πρωταγωνιστούσε στις χολιγουντιανές παραγωγές της εποχής εκείνης, όταν είχε συνδεθεί με τις ταινίες του Φίνου, όταν είχε γίνει το φυσικό σκηνικό των χρόνων της αθωότητά μας. Όταν το διεθνές jet set με την παρουσία του, ενίσχυε τη λάμψη και τροφοδοτούσε τον μύθο. Σήμερα τίποτε από όλα αυτά δεν υπάρχει. Απέραντη φυσική ομορφιά και μια ιστορία χιλιετηρίδων, καταδικασμένες στη μαζικότητα και τη μιζέρια. Σε μια εποχή που όλα ξεπουλιούνται σε τιμή ευκαιρίας, η Ρόδος – αν και θα μπορούσε – δυστυχώς δεν αποτελεί εξαίρεση.
ΕΝ: Φταίει η οικονομική κρίση γι' αυτό;
ΡΠ: Δεν θα το έλεγα. Ασφαλώς και έχει παίξει ρόλο η κρίση, αλλά δεν είναι η αιτία του κακού. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια και αποτελεί απόρροια νοοτροπιών που κυριάρχησαν, από εκείνους που είχαν την πολιτική ευθύνη στον τομέα του τουρισμού, σε συνάρτηση με την παντελή απουσία προσανατολισμού και ταυτότητας του προορισμού. Στόχος έγινε η μαζικότητα και όχι η ποιότητα. Τα όσα ακολούθησαν, τα χαρακτηρίζω νομοτελειακά. Σήμερα φτάσαμε στο παράδοξο, να διαθέτει το νησί μια εκπληκτική ξενοδοχειακή υποδομή υψηλότατων προδιαγραφών, αλλά αυτές οι ίδιες οι υπερπολυτελείς μονάδες, να κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν γεμάτες! Ο καθένας καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό.
ΕΝ: Ωστόσο, η περσινή σαιζόν ήταν μια καλή σαιζόν, με σοβαρή αύξηση των αφίξεων.
ΡΠ: Οι αφίξεις, ως μέγεθος, είναι το αγαπημένο των πολιτικών που ασχολούνται με τον τουρισμό. Τις προβάλλουν διαρκώς, σαν απόδειξη της δήθεν επιτυχημένης πολιτικής που ακολούθησαν. Μύθος! Δεν υπάρχει καμία πολιτική. Η Ρόδος όπως και ολόκληρη Ελλάδα, ως τουριστικός προορισμός, έχει μπει στον αυτόματο πιλότο. Θα είχε ενδιαφέρον αυτοί που διατυμπανίζουν τα αυξημένα ποσοστά αφίξεων, να δημοσιοποιήσουν παράλληλα και τα επιμέρους ποιοτικά χαρακτηριστικά των αφίξεων αυτών. Θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για φτηνό τουρισμό. Με τις all inclusive μονάδες να κλείνουν πακέτα σε εξευτελιστικές τιμές. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ανάπτυξη. Η τουριστική βιομηχανία προσπαθεί να επιβιώσει, για την ακρίβεια φυτοζωεί, τεράστιες μονάδες αλλάζουν χέρια και πουλιούνται σε ξένες αλυσίδες, επειδή υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Να το προχωρήσω ακόμη πιο πέρα; Θα σας πω ότι στη δική μου λογική, το να πουλάς φτηνά ένα νησί όπως τη Ρόδο, υπό το άγχος της μαζικότητας, δεν συνιστά διαφήμιση, αλλά δυσφήμιση του προορισμού.
ΕΝ: Η Περιφέρεια όπου είστε υποψήφια, θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο στην τουριστική ανάκαμψη;
ΡΠ: Φυσικά! Και πολύ σπουδαίο μάλιστα! Όταν πριν από τριάμισι χρόνια ξεκίνησε ο θεσμός της Περιφέρειας, υπήρχε η προσδοκία για τη δυνατότητα χάραξης του δικού μας πλάνου τουριστικής ανάπτυξης. Η Ρόδος άλλωστε είναι από τους λίγους τόπους στη χώρα αυτή, που έχει τεράστιες δυνατότητες αυτάρκειας. Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι οι δυνατότητες αυτές θα αξιοποιηθούν. Δυστυχώς, σήμερα πια μπορούμε να μιλήσουμε για μια χαμένη τριετία. Δεν μιλάω με αντιπολιτευτική διάθεση. Η πραγματικότητα οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα. Δεν νοείται η υποτιθέμενη τουριστική πολιτική της Περιφέρειας να εξαντλείται σε δημοσχετίστικου τύπου συμμετοχές σε τουριστικές εκθέσεις, λες και βρισκόμαστε 30 χρόνια πριν. Ούτε γίνεται τουριστική πολιτική με συσκέψεις και επιστολές, άνευ συγκεκριμένου αποτελέσματος. Αρκεί να σας πω ότι αυτό το νησί που αυτάρεσκα εμείς οι Ροδίτες αποκαλούμε “ναυαρχίδα” του ελληνικού τουρισμού, μετρά ανυπολόγιστες απώλειες. Έχασε ολότελα τον μαθητικό τουρισμό. Πριν κάποια χρόνια, τέτοια εποχή, βούλιαζε από δεκάδες χιλιάδες μαθητών για την πενθήμερη εκδρομή τους. Σήμερα, είναι άθλος αν έλθουν πέντε σχολεία. Η Ρόδος έχασε τον συνεδριακό τουρισμό όπου μεσουρανούσε πριν από λίγα χρόνια. Ελάχιστα συνέδρια πραγματοποιούνται πια εδώ, αφού κανένας δεν τα διεκδικεί. Η “ναυαρχίδα” υποχωρεί και στον τουρισμό κρουαζιέρας, λόγω έλλειψης υποδομών. Αποτύχαμε να καθιερώσουμε τη Ρόδο ως home port. Η απουσία υποδομής είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί και ο αθλητικός τουρισμός, παρότι κάποια χρόνια πριν έγιναν δειλά βήματα προσέλκυσης του. Τίποτε απολύτως δεν έγινε σε αυτούς τους τομείς τα τελευταία τριάμισι χρόνια. Κατά συνέπεια, το να επικαλείται κανείς την αύξηση των – φτηνών – αφίξεων ως επιχείρημα επάρκειας, επειδή δεν έχει να επιδείξει τίποτε άλλο, μοιάζει περισσότερο με ανέκδοτο.
ΕΝ: Υπήρξε κάτι θετικό τα τελευταία χρόνια τον τομέα του τουρισμού, μιας και αυτός τελικά έχει μονοπωλήσει τη συζήτησή μας;
ΡΠ: Με ρωτήσατε νωρίτερα για την οικονομική κρίση. Θεωρητικά, η κρίση θα μπορούσε πράγματι να γίνει ευκαιρία. Να θέσει τους πολιτικά υπεύθυνους σε εγρήγορση, να ενεργοποιήσει φαντασία και ευρηματικότητα. Στην προκειμένη περίπτωση, η κρίση δεν έγινε ευκαιρία. Έγινε άλλοθι και δικαιολογία, πίσω από την οποία κρύφτηκαν και κρύβονται λάθη, παραλείψεις, έλλειψη σχεδίου και στόχου. Το μοναδικό ίσως θετικό που προέκυψε, δεν προήλθε από τους φορείς της αυτοδιοίκησης – οι οποίοι έλαμψαν δια της απουσίας τους, αλλά από το φορέα των παραγωγικών τάξεων της περιοχής. Το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου και τον πρώην πρόεδρό του και σημερινό υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Γιώργο Χατζημάρκο. Ήταν ο άνθρωπος που έφερε την low cost αεροπορική εταιρεία Ryanair στην Ρόδο και την Κω, εξασφαλίζοντας τουρισμό για όλο το χρόνο, στο διάστημα που διήρκεσε η πιο συμφέρουσα για την τοπική κοινωνία συμφωνία, που συνήψε ποτέ η Ryanair στην Ελλάδα. Αρκεί να σας πω ότι η Περιφέρεια αρνήθηκε να συνεισφέρει οικονομικά για τη διατήρηση των δρομολογίων της εταιρείας, σε ετήσια βάση και έκτοτε περιορίζεται μόνο στους θερινούς μήνες. Εκείνη την πρώτη περίοδο την θυμούνται οι νησιώτες, σε Ρόδο και Κω, ως την καλύτερη περίοδο σε τουριστικές αφίξεις, ακόμη και τον χειμώνα.
Αυτό από μόνο του καταδεικνύει ότι λύσεις υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει φαντασία, ευρηματικότητα, ευελιξία, τόλμη και διάθεση να ξεφύγεις από την πεπατημένη. Όλα είναι θέμα ύψους του πήχυ.
ΕΝ: Το ΕΣΠΑ θα μπορούσε να συντελέσει στην τοπική ανάπτυξη;
ΡΠ: Μετά από τρία Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, εξακολουθούμε να μιλάμε για υποδομές που δεν έγιναν. Δεν είναι τραγελαφικό; Ακόμη και σήμερα οι κοινοτικοί πόροι κατακερματίζονται σε μικροεργάκια, εξυπηρετώντας την πελατειακή πλευρά της πολιτικής. Έργο κλίμακας έχει να δει δεκαετίες το νησί. Ένα τέτοιο έργο, μια και μιλάμε για τουρισμό, θα μπορούσε, ενδεικτικά, να είναι ένα μεγάλο, διεθνών προδιαγραφών, συνεδριακό κέντρο. Αντί γι αυτό, είχαμε τα τελευταία χρόνια μια βιομηχανία ταξιδιών, σεμιναρίων και ημερίδων, που εξυπηρετούσαν προσωπικές ατζέντες, ανύπαρκτου ουσιαστικού αποτελέσματος, παρότι δαπανήθηκαν σημαντικά κονδύλια. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι η ώρα των άυλων δράσεων. Σε τομείς όπως η Τέχνη, ο Πολιτισμός. Δεν νοείται η «»πολιτική στον πολιτισμό να περιορίζεται σε χρηματοδοτήσεις συλλόγων της περιοχής. Μας λείπουν κι εδώ τα μεγάλα, που θα μπορούσαν να καταστήσουν τη Ρόδο σημείο αναφοράς. Το “ήλιος και θάλασσα” από μόνο του δεν αρκεί πια...
ΕΝ: Αν βγαίνατε σήμερα στο δρόμο για ένα ρεπορτάζ, ποιο θέμα θα επιλέγατε;
ΡΠ: Για να μην ξεφύγω από το κλίμα της συζήτησής μας, θα πήγαινα στης... Άρτας το γεφύρι. Πρόκειται για το ημιτελές έργο της διαπλάτυνσης της Εθνικής Οδού Ρόδου – Λίνδου. Τα τελευταία χρόνια – έχω χάσει τον λογαριασμό πόσα ακριβώς - δεν υπάρχει τουρίστας που να ήλθε στη Ρόδο που να μην πέρασε, να μην “θαύμασε” και να μην απαθανάτισε αυτό το εκπληκτικό έργο. Το πιθανότερο είναι ότι θα το θυμάται για πάντα, λόγω της ταλαιπωρίας που θα υπέστη! Όπως επίσης και την περιβόητη γέφυρα της Κρεμαστής, κεντρική είσοδος στο νησί από την πύλη του αεροδρομίου. Γέφυρα από την περίοδο των Ιταλών, σίγουρα θα ήταν πολύ χρηστική κάποιες αρκετές δεκαετίες πριν. Σήμερα είναι παντελώς ακατάλληλη και επικίνδυνη, όπως είχε την ευκαιρία ολόκληρο το πανελλήνιο να πληροφορηθεί, μετά τις φονικές πλημμύρες του περασμένου Νοεμβρίου. Αυτή που σας περιγράφω είναι η Ρόδος της καθημερινότητάς μας. Υπάρχει βεβαίως και η Ρόδος των τουριστικών οδηγών. Στόχος είναι αυτές οι δύο μορφές του νησιού, κάποια μέρα να γίνουν μια και μοναδική! Και εμείς οι δημοσιογράφοι που μονίμως εντοπίζουμε τα κακώς κείμενα, να μην έχουμε πια θέμα για να ασχοληθούμε.
ΕΝ: Είναι αναπόφευκτο η δημοσιογραφική ματιά να υπερισχύει σε μια συζήτηση όπως αυτή. Όμως, στο όνομα των υπέροχων αναμνήσεων που έχουμε λίγο πολύ όλοι μας από τη Ρόδο περασμένων χρόνων, θα ήθελα να μου περιγράψετε τη δική σας Ρόδο.
ΡΠ: Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, θα σας πω ότι η δική μου Ρόδος, είναι η Ρόδος του χειμώνα! Είναι εκπληκτικά τα χρώματά της. Κι αυτή η ηρεμία που αποπνέει, μετά το θορυβώδες καλοκαίρι, την κάνουν μοναδική! Θα μπορούσε να έχει αναπτύξει μορφές πιο “ήπιου” τουρισμού κατά τους χειμερινούς μήνες, είναι ιδανικός τόπος γι αυτό. Εδώ και 25 χρόνια που δημοσιογραφώ, τον χειμερινό τουρισμό τον έχω συναντήσει μόνο σε… ημερίδες και συνέδρια, μέσα από τα συνεχή ευχολόγια και την απαρίθμηση των ιδανικών συνθηκών που διαθέτει το νησία.Πέραν τούτου, ουδέν. Θα μου πείτε, όταν πασχίζεις να κρατήσεις τη θερινή σαιζόν, ο χειμερινός τουρισμός φαντάζει πολυτέλεια.
ΕΝ: Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στη Ρόδο τι θα ήταν αυτό;
ΡΠ: Δεν θα άλλαζα τη Ρόδο. Θα άλλαζα... εμάς! Θα ζητούσα να επαναξιολογήσουμε αυτόν τον τόπο και ανάλογα να πράξουμε. Ζούμε σε ένα προνομιακό τόπο, αλλά τώρα πια, σε αντίθεση με κάποια χρόνια πριν, δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε να τον διαχειριστούμε. Με ενοχλεί επίσης αφόρητα το γεγονός ότι η λέξη αισθητική δεν υπάρχει πια ούτε στο λεξιλόγιο, ούτε στις προτεραιότητες, ούτε στις παρεμβάσεις που γίνονται σ’ αυτόν τον τόπο. Για μένα η αισθητική είναι μια έννοια ευρύτερη, πολύ πέραν την εμφάνισης. Η Ρόδος έχει την τύχη να κουβαλά την αισθητική άλλων εποχών. Η σύγχρονη, δυστυχώς απουσιάζει.
ΕΝ: Αν σας ζητούσα ένα πρωτοσέλιδο ή μια εκπομπή αφιερωμένα στη Ρόδο τι τίτλο θα βάζατε;
ΡΠ: «Σαν παλιό σινεμά…». Για να αναδείξω όλα αυτά που καθημερινά ξεθωριάζουν, ξεφτίζουν, χάνονται, την αισθητική εκείνων των καιρών…
http://www.eirinika.gr/gr/blog/top-woman/rena-paulakh-diakidh.asp
************
Ειρήνη Νικολοπούλου: Τι είναι αυτό που οδηγεί την δημοσιογράφο στην πολιτική;
Ρένα Παυλάκη Διακίδη: Θα έλεγα ότι πρόκειται για τη φυσική εξέλιξη μιας πορείας 25 χρόνων στη δημοσιογραφία. Πρακτικά αυτό σημαίνει 25 χρόνια ενασχόλησης με τα προβλήματα του τόπου. Από ένα σημείο και μετά, δεν αρκείσαι σε καταγραφές και διαπιστώσεις. Τα βιώνεις, παθιάζεσαι! Πρόκειται για τον τόπο μου άλλωστε. Ίσως είναι και θέμα ταμπεραμέντου. Δεν μου αρκούν πια οι διαπιστώσεις για τα κακώς κείμενα. Θέλω να κάνω περισσότερα πράγματα. Η καθημερινή μάχη της πένας, του μικροφώνου, της τηλεοπτικής κάμερας, να μεταφερθεί σε ένα άλλο επίπεδο. Εκ των έσω. Με την ελπίδα και την προσδοκία ότι, εκεί, η μάχη θα είναι περισσότερο αποτελεσματική.
ΕΝ: Μιλάτε για έναν πολύ ξεχωριστό τόπο. Τη Ρόδο όπου ζείτε. Ένα τόπο συνώνυμο του ελληνικού τουρισμού, που τον ακολουθεί ο δικός του μύθος;
ΡΠ: Δεν έχω μάθει να ωραιοποιώ καταστάσεις. Η πραγματικότητα όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι ζώντας σε αυτόν το τόπο και φυσικά μέσα από την δουλειά μου, δεν είναι καθόλου ειδυλλιακή. Ο μύθος της τουριστικής Ρόδου φοβάμαι ότι δεν ζει πια. Το νησί βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε συνεχή φθίνουσα πορεία. Χάθηκε η λάμψη των δεκαετιών του '60 και του '70. Όταν πρωταγωνιστούσε στις χολιγουντιανές παραγωγές της εποχής εκείνης, όταν είχε συνδεθεί με τις ταινίες του Φίνου, όταν είχε γίνει το φυσικό σκηνικό των χρόνων της αθωότητά μας. Όταν το διεθνές jet set με την παρουσία του, ενίσχυε τη λάμψη και τροφοδοτούσε τον μύθο. Σήμερα τίποτε από όλα αυτά δεν υπάρχει. Απέραντη φυσική ομορφιά και μια ιστορία χιλιετηρίδων, καταδικασμένες στη μαζικότητα και τη μιζέρια. Σε μια εποχή που όλα ξεπουλιούνται σε τιμή ευκαιρίας, η Ρόδος – αν και θα μπορούσε – δυστυχώς δεν αποτελεί εξαίρεση.
ΕΝ: Φταίει η οικονομική κρίση γι' αυτό;
ΡΠ: Δεν θα το έλεγα. Ασφαλώς και έχει παίξει ρόλο η κρίση, αλλά δεν είναι η αιτία του κακού. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια και αποτελεί απόρροια νοοτροπιών που κυριάρχησαν, από εκείνους που είχαν την πολιτική ευθύνη στον τομέα του τουρισμού, σε συνάρτηση με την παντελή απουσία προσανατολισμού και ταυτότητας του προορισμού. Στόχος έγινε η μαζικότητα και όχι η ποιότητα. Τα όσα ακολούθησαν, τα χαρακτηρίζω νομοτελειακά. Σήμερα φτάσαμε στο παράδοξο, να διαθέτει το νησί μια εκπληκτική ξενοδοχειακή υποδομή υψηλότατων προδιαγραφών, αλλά αυτές οι ίδιες οι υπερπολυτελείς μονάδες, να κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν γεμάτες! Ο καθένας καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό.
ΕΝ: Ωστόσο, η περσινή σαιζόν ήταν μια καλή σαιζόν, με σοβαρή αύξηση των αφίξεων.
ΡΠ: Οι αφίξεις, ως μέγεθος, είναι το αγαπημένο των πολιτικών που ασχολούνται με τον τουρισμό. Τις προβάλλουν διαρκώς, σαν απόδειξη της δήθεν επιτυχημένης πολιτικής που ακολούθησαν. Μύθος! Δεν υπάρχει καμία πολιτική. Η Ρόδος όπως και ολόκληρη Ελλάδα, ως τουριστικός προορισμός, έχει μπει στον αυτόματο πιλότο. Θα είχε ενδιαφέρον αυτοί που διατυμπανίζουν τα αυξημένα ποσοστά αφίξεων, να δημοσιοποιήσουν παράλληλα και τα επιμέρους ποιοτικά χαρακτηριστικά των αφίξεων αυτών. Θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για φτηνό τουρισμό. Με τις all inclusive μονάδες να κλείνουν πακέτα σε εξευτελιστικές τιμές. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ανάπτυξη. Η τουριστική βιομηχανία προσπαθεί να επιβιώσει, για την ακρίβεια φυτοζωεί, τεράστιες μονάδες αλλάζουν χέρια και πουλιούνται σε ξένες αλυσίδες, επειδή υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Να το προχωρήσω ακόμη πιο πέρα; Θα σας πω ότι στη δική μου λογική, το να πουλάς φτηνά ένα νησί όπως τη Ρόδο, υπό το άγχος της μαζικότητας, δεν συνιστά διαφήμιση, αλλά δυσφήμιση του προορισμού.
ΕΝ: Η Περιφέρεια όπου είστε υποψήφια, θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο στην τουριστική ανάκαμψη;
ΡΠ: Φυσικά! Και πολύ σπουδαίο μάλιστα! Όταν πριν από τριάμισι χρόνια ξεκίνησε ο θεσμός της Περιφέρειας, υπήρχε η προσδοκία για τη δυνατότητα χάραξης του δικού μας πλάνου τουριστικής ανάπτυξης. Η Ρόδος άλλωστε είναι από τους λίγους τόπους στη χώρα αυτή, που έχει τεράστιες δυνατότητες αυτάρκειας. Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι οι δυνατότητες αυτές θα αξιοποιηθούν. Δυστυχώς, σήμερα πια μπορούμε να μιλήσουμε για μια χαμένη τριετία. Δεν μιλάω με αντιπολιτευτική διάθεση. Η πραγματικότητα οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα. Δεν νοείται η υποτιθέμενη τουριστική πολιτική της Περιφέρειας να εξαντλείται σε δημοσχετίστικου τύπου συμμετοχές σε τουριστικές εκθέσεις, λες και βρισκόμαστε 30 χρόνια πριν. Ούτε γίνεται τουριστική πολιτική με συσκέψεις και επιστολές, άνευ συγκεκριμένου αποτελέσματος. Αρκεί να σας πω ότι αυτό το νησί που αυτάρεσκα εμείς οι Ροδίτες αποκαλούμε “ναυαρχίδα” του ελληνικού τουρισμού, μετρά ανυπολόγιστες απώλειες. Έχασε ολότελα τον μαθητικό τουρισμό. Πριν κάποια χρόνια, τέτοια εποχή, βούλιαζε από δεκάδες χιλιάδες μαθητών για την πενθήμερη εκδρομή τους. Σήμερα, είναι άθλος αν έλθουν πέντε σχολεία. Η Ρόδος έχασε τον συνεδριακό τουρισμό όπου μεσουρανούσε πριν από λίγα χρόνια. Ελάχιστα συνέδρια πραγματοποιούνται πια εδώ, αφού κανένας δεν τα διεκδικεί. Η “ναυαρχίδα” υποχωρεί και στον τουρισμό κρουαζιέρας, λόγω έλλειψης υποδομών. Αποτύχαμε να καθιερώσουμε τη Ρόδο ως home port. Η απουσία υποδομής είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί και ο αθλητικός τουρισμός, παρότι κάποια χρόνια πριν έγιναν δειλά βήματα προσέλκυσης του. Τίποτε απολύτως δεν έγινε σε αυτούς τους τομείς τα τελευταία τριάμισι χρόνια. Κατά συνέπεια, το να επικαλείται κανείς την αύξηση των – φτηνών – αφίξεων ως επιχείρημα επάρκειας, επειδή δεν έχει να επιδείξει τίποτε άλλο, μοιάζει περισσότερο με ανέκδοτο.
ΕΝ: Υπήρξε κάτι θετικό τα τελευταία χρόνια τον τομέα του τουρισμού, μιας και αυτός τελικά έχει μονοπωλήσει τη συζήτησή μας;
ΡΠ: Με ρωτήσατε νωρίτερα για την οικονομική κρίση. Θεωρητικά, η κρίση θα μπορούσε πράγματι να γίνει ευκαιρία. Να θέσει τους πολιτικά υπεύθυνους σε εγρήγορση, να ενεργοποιήσει φαντασία και ευρηματικότητα. Στην προκειμένη περίπτωση, η κρίση δεν έγινε ευκαιρία. Έγινε άλλοθι και δικαιολογία, πίσω από την οποία κρύφτηκαν και κρύβονται λάθη, παραλείψεις, έλλειψη σχεδίου και στόχου. Το μοναδικό ίσως θετικό που προέκυψε, δεν προήλθε από τους φορείς της αυτοδιοίκησης – οι οποίοι έλαμψαν δια της απουσίας τους, αλλά από το φορέα των παραγωγικών τάξεων της περιοχής. Το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου και τον πρώην πρόεδρό του και σημερινό υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Γιώργο Χατζημάρκο. Ήταν ο άνθρωπος που έφερε την low cost αεροπορική εταιρεία Ryanair στην Ρόδο και την Κω, εξασφαλίζοντας τουρισμό για όλο το χρόνο, στο διάστημα που διήρκεσε η πιο συμφέρουσα για την τοπική κοινωνία συμφωνία, που συνήψε ποτέ η Ryanair στην Ελλάδα. Αρκεί να σας πω ότι η Περιφέρεια αρνήθηκε να συνεισφέρει οικονομικά για τη διατήρηση των δρομολογίων της εταιρείας, σε ετήσια βάση και έκτοτε περιορίζεται μόνο στους θερινούς μήνες. Εκείνη την πρώτη περίοδο την θυμούνται οι νησιώτες, σε Ρόδο και Κω, ως την καλύτερη περίοδο σε τουριστικές αφίξεις, ακόμη και τον χειμώνα.
Αυτό από μόνο του καταδεικνύει ότι λύσεις υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει φαντασία, ευρηματικότητα, ευελιξία, τόλμη και διάθεση να ξεφύγεις από την πεπατημένη. Όλα είναι θέμα ύψους του πήχυ.
ΕΝ: Το ΕΣΠΑ θα μπορούσε να συντελέσει στην τοπική ανάπτυξη;
ΡΠ: Μετά από τρία Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, εξακολουθούμε να μιλάμε για υποδομές που δεν έγιναν. Δεν είναι τραγελαφικό; Ακόμη και σήμερα οι κοινοτικοί πόροι κατακερματίζονται σε μικροεργάκια, εξυπηρετώντας την πελατειακή πλευρά της πολιτικής. Έργο κλίμακας έχει να δει δεκαετίες το νησί. Ένα τέτοιο έργο, μια και μιλάμε για τουρισμό, θα μπορούσε, ενδεικτικά, να είναι ένα μεγάλο, διεθνών προδιαγραφών, συνεδριακό κέντρο. Αντί γι αυτό, είχαμε τα τελευταία χρόνια μια βιομηχανία ταξιδιών, σεμιναρίων και ημερίδων, που εξυπηρετούσαν προσωπικές ατζέντες, ανύπαρκτου ουσιαστικού αποτελέσματος, παρότι δαπανήθηκαν σημαντικά κονδύλια. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι η ώρα των άυλων δράσεων. Σε τομείς όπως η Τέχνη, ο Πολιτισμός. Δεν νοείται η «»πολιτική στον πολιτισμό να περιορίζεται σε χρηματοδοτήσεις συλλόγων της περιοχής. Μας λείπουν κι εδώ τα μεγάλα, που θα μπορούσαν να καταστήσουν τη Ρόδο σημείο αναφοράς. Το “ήλιος και θάλασσα” από μόνο του δεν αρκεί πια...
ΕΝ: Αν βγαίνατε σήμερα στο δρόμο για ένα ρεπορτάζ, ποιο θέμα θα επιλέγατε;
ΡΠ: Για να μην ξεφύγω από το κλίμα της συζήτησής μας, θα πήγαινα στης... Άρτας το γεφύρι. Πρόκειται για το ημιτελές έργο της διαπλάτυνσης της Εθνικής Οδού Ρόδου – Λίνδου. Τα τελευταία χρόνια – έχω χάσει τον λογαριασμό πόσα ακριβώς - δεν υπάρχει τουρίστας που να ήλθε στη Ρόδο που να μην πέρασε, να μην “θαύμασε” και να μην απαθανάτισε αυτό το εκπληκτικό έργο. Το πιθανότερο είναι ότι θα το θυμάται για πάντα, λόγω της ταλαιπωρίας που θα υπέστη! Όπως επίσης και την περιβόητη γέφυρα της Κρεμαστής, κεντρική είσοδος στο νησί από την πύλη του αεροδρομίου. Γέφυρα από την περίοδο των Ιταλών, σίγουρα θα ήταν πολύ χρηστική κάποιες αρκετές δεκαετίες πριν. Σήμερα είναι παντελώς ακατάλληλη και επικίνδυνη, όπως είχε την ευκαιρία ολόκληρο το πανελλήνιο να πληροφορηθεί, μετά τις φονικές πλημμύρες του περασμένου Νοεμβρίου. Αυτή που σας περιγράφω είναι η Ρόδος της καθημερινότητάς μας. Υπάρχει βεβαίως και η Ρόδος των τουριστικών οδηγών. Στόχος είναι αυτές οι δύο μορφές του νησιού, κάποια μέρα να γίνουν μια και μοναδική! Και εμείς οι δημοσιογράφοι που μονίμως εντοπίζουμε τα κακώς κείμενα, να μην έχουμε πια θέμα για να ασχοληθούμε.
ΕΝ: Είναι αναπόφευκτο η δημοσιογραφική ματιά να υπερισχύει σε μια συζήτηση όπως αυτή. Όμως, στο όνομα των υπέροχων αναμνήσεων που έχουμε λίγο πολύ όλοι μας από τη Ρόδο περασμένων χρόνων, θα ήθελα να μου περιγράψετε τη δική σας Ρόδο.
ΡΠ: Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, θα σας πω ότι η δική μου Ρόδος, είναι η Ρόδος του χειμώνα! Είναι εκπληκτικά τα χρώματά της. Κι αυτή η ηρεμία που αποπνέει, μετά το θορυβώδες καλοκαίρι, την κάνουν μοναδική! Θα μπορούσε να έχει αναπτύξει μορφές πιο “ήπιου” τουρισμού κατά τους χειμερινούς μήνες, είναι ιδανικός τόπος γι αυτό. Εδώ και 25 χρόνια που δημοσιογραφώ, τον χειμερινό τουρισμό τον έχω συναντήσει μόνο σε… ημερίδες και συνέδρια, μέσα από τα συνεχή ευχολόγια και την απαρίθμηση των ιδανικών συνθηκών που διαθέτει το νησία.Πέραν τούτου, ουδέν. Θα μου πείτε, όταν πασχίζεις να κρατήσεις τη θερινή σαιζόν, ο χειμερινός τουρισμός φαντάζει πολυτέλεια.
ΕΝ: Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στη Ρόδο τι θα ήταν αυτό;
ΡΠ: Δεν θα άλλαζα τη Ρόδο. Θα άλλαζα... εμάς! Θα ζητούσα να επαναξιολογήσουμε αυτόν τον τόπο και ανάλογα να πράξουμε. Ζούμε σε ένα προνομιακό τόπο, αλλά τώρα πια, σε αντίθεση με κάποια χρόνια πριν, δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε να τον διαχειριστούμε. Με ενοχλεί επίσης αφόρητα το γεγονός ότι η λέξη αισθητική δεν υπάρχει πια ούτε στο λεξιλόγιο, ούτε στις προτεραιότητες, ούτε στις παρεμβάσεις που γίνονται σ’ αυτόν τον τόπο. Για μένα η αισθητική είναι μια έννοια ευρύτερη, πολύ πέραν την εμφάνισης. Η Ρόδος έχει την τύχη να κουβαλά την αισθητική άλλων εποχών. Η σύγχρονη, δυστυχώς απουσιάζει.
ΕΝ: Αν σας ζητούσα ένα πρωτοσέλιδο ή μια εκπομπή αφιερωμένα στη Ρόδο τι τίτλο θα βάζατε;
ΡΠ: «Σαν παλιό σινεμά…». Για να αναδείξω όλα αυτά που καθημερινά ξεθωριάζουν, ξεφτίζουν, χάνονται, την αισθητική εκείνων των καιρών…
http://www.eirinika.gr/gr/blog/top-woman/rena-paulakh-diakidh.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου