Brassai: Ο φωτογράφος που λάτρεψε τη νύχτα, την ομίχλη και το Παρίσι

 O Gyula Halasz (γνωστός με το ψευδώνυμο Brassai) γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1899, στο Brasov...απ' όπου πήρε και το ψευδώνυμό του.

Στην ηλικία των τριών, η οικογένειά του μετακινήθηκε για να ζήσει στο Παρίσι για ένα έτος ενώ ο πατέρας του, καθηγητής λογοτεχνίας, δίδαξε στη Sorbonne. Σαν νέος ο Brassai μελέτησε τη ζωγραφική και τη γλυπτική στην ακαδημία Καλών Τεχνών στη Βουδαπέστη πριν καταταχθεί σε ένα σύνταγμα ιππικού του αυστροουγγρικού στρατού, μέχρι το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου.

Το 1920 πήγε στο Βερολίνο όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος και παράλληλα φοίτησε στην ακαδημία Καλών Τεχνών του Βερολίνου -Charlottenburg

Το 1924 κινήθηκε προς το Παρίσι όπου θα ζούσε το υπόλοιπο της ζωής του. Προκειμένου να μάθει τη γαλλική γλώσσα, ξεκίνησε με την ανάγνωση των εργασιών του Marcel Proust. Ζώντας ανάμεσα σε τόσους σημαντικούς καλλιτέχνες του Μontparnasse, ανέλαβε δουλειά ως δημοσιογράφος. Έγινε σύντομα φίλος μεταξύ άλλων με τους Henry Miller, lιon-Paul Fargue, και τον ποιητή Ζακ Prιvert.

Το 1926 συναντά τον συμπατριώτη του Andre Kertesz και τον ακολουθεί συχνά στις φωτογραφικές του βόλτες. Μάλιστα αρκετές φορές χρησιμοποιεί τις φωτογραφίες του φίλου του, ώστε να εικονογραφήσει άρθρα του.
Ο Brassai σαν δημοσιογράφος άρχισε να εξερευνά καλύτερα την πόλη του και ιδιαίτερα αργά τη νύχτα..και κάπως έτσι οδηγήθηκε στη φωτογραφία.
Αργότερα έγραψε ότι "η φωτογραφία μου επέτρεψε να καταλάβω τη νύχτα του Παρισιού και την ομορφιά των δρόμων και των κήπων στη βροχή και την ομίχλη"

Μόνο η δύναμη της φωτογραφίας θα μπορούσε να του προσφέρει την ένταση και την εκφραστική δύναμη έτσι ώστε να μεταφράσει το όραμα του για την απλής και συνηθισμένης ζωής.
Παρόλα αυτά περίμενε μέχρι το 1929 για να τραβήξει τις πρώτες του φωτογραφίες χρησιμοποιώντας μία δανεική μηχανή ενός φίλου. Αμέσως ενθουσιάζεται και αγοράζει την πρώτη του μηχανή μία Voigtlander Bergheil την οποία συνέχισε να χρησιμοποιεί για πολλά χρόνια.

Το 1933 δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο φωτογραφιών του με τίτλο

 «Pari de nuit» («Παρίσι τη νύχτα»).

Οι προσπάθειές του στέφθηκαν με μεγάλη επιτυχία, με συνέπεια να αποκαλείται το «μάτι του Παρισιού», σε ένα δοκίμιο από το φίλο του Henry Miller.

Ο ίδιος αναφέρει
 "... η φιλοδοξία μου ήταν να δείξω τη καθημερινότητα της πόλης σαν να ανακαλυπτόταν για πρώτη φορά. Αυτή ήταν και η διαφορά μου με τους σουρεαλιστές."

Στις βραδυνές του βόλτες είχε φίλους συνοδοιπόρους αλλά ακόμα περισσότερες φορές περιπλανιόταν μόνος του. Συχνά έστηνε τη Voigtlander στο τρίποδο καθώς προσπαθούσε να αποτυπώσει συγκεκριμένες αντανακλάσεις από φώτα, σκιές και την ομίχλη. Υπολόγιζε την έκθεση της φωτογραφίας από το χρόνο που έκανε να καούν τα Gauloises τσιγάρα που κάπνιζε.

Εκτός από τις φωτογραφίες της πιο σκοτεινής πλευράς του Παρισιού, παρείχε επίσης σκηνές από τη ζωή της υψηλής κοινωνίας της πόλης, των διανοούμενων, του μπαλέτου, και της Οπερας.

Φωτογράφισε πολλούς από τους μεγάλους φίλους του καλλιτέχνες , συμπεριλαμβανομένου του Salvador Daly, Pablo Picasso, Henri Matisse, Alberto Giacometti, συν πολλούς από τους προεξέχοντες συγγραφείς της εποχής του όπως ο Jean Genet, ο Henri Michaux και άλλους.

 Θα κλείσω το αφιέρωμα με αυτά τα λόγια του..

«Πιστεύω ότι η φωτογραφία πρέπει απλά να υπονοεί, παρά να επιμένει πάνω στα πράγματα ή να προσπαθεί να τα εξηγήσει.»

«Αλήτης» ο Brassai και τρυφερός συνάμα....όπως συμβαίνει συνήθως να είναι οι άνθρωποι που «ζουν» τη νύχτα...

Από κάτω ο Βrassai,φωτογραφημένος από τον φίλο του Κertesz.