Η Φράνκα Ράμε της ''καθημερινής'' Αριστεράς

Αποχαιρετώντας τη σύντροφό του, Φράνκα Ράμε, κατά τη διάρκεια της πολιτικής κηδείας την Παρασκευή στο Μιλάνο, ο Ντάριο Φο εξομολογήθηκε δημόσια και "εν θερμώ" ότι ορισμένα από τα πιο γνωστά έργα του τα είχε γράψει η Φράνκα, αλλά λόγω της ματαιοδοξίας του εκδόθηκαν μόνο με το δικό του όνομα. Αλλά για εμάς, τους τότε Μιλανέζους της Αριστεράς στις δεκαετίες του '80 και του '90, η Φράνκα Ράμε δεν ήταν απλώς η γνωστή ηθοποιός και φεμινίστρια, ήταν περισσότερο μια συντρόφισσα στους καθημερινούς αγώνες.
Για πρώτη φορά συνάντησα τη Φράνκα Ράμε στη συγκέντρωση που είχαμε διοργανώσει με ορισμένα Κοινωνικά Κέντρα τον Δεκέμβριο του 1989 με αφορμή την επίσκεψη του Γκορμπατσόφ στο Μιλάνο, έχοντας την αυταπάτη μιας δημοκρατικής μετεξέλιξης του "ανύπαρκτου" σοσιαλισμού της Ανατολικής Ευρώπης. Η Φράνκα ήρθε και έπιασε την κουβέντα μαζί μας, ενώ ήταν νωπή ακόμη η πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Με τον πρώτο πόλεμο στο Ιράκ η Φράνκα βρισκόταν, σχεδόν σε καθημερινή βάση, σε όλες τις αντιπολεμικές εκστρατείες που διοργανώναμε τότε ως Επανίδρυση και Κοινωνικά Κέντρα στο Μιλάνο, ενώ με την έκρηξη της «Μιζούπολης» και των «Καθαρών Χεριών» το 1992 βρισκόταν στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των δικαστών του Μιλάνου από το Μπερλουσκόνι. Η Φράνκα και ο Ντάριο, όπως και το μεγαλύτερο τμήμα της μιλανέζικης Αριστεράς, περάσαμε τότε από την "άλλη πλευρά" και σταθήκαμε δίπλα στους δικαστές. Η Φράνκα πρωτοστατούσε στις λαμπαδοφορίες έξω από το δικαστικό μέγαρο, τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις υπέρ των δικαστών της ομάδας του εισαγγελέα Αντόνιο Ντι Πιέτρο, ενώ λίγα χρόνια αργότερα εκλέχθηκε γερουσιαστής με το κόμμα του Ντι Πιέτρο «Η Ιταλία των αξιών».

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:
http://www.grafida.net/el/index.php?itemID=6&view=6&pageID=159208