Επλανήθημεν πλάνην οικτράν…

ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ - ΠΕΜΠΤΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Δεν πείθουν κανέναν οι δημόσιες δηλώσεις πολιτικής αβροφροσύνης και δήθεν πολιτικού πολιτισμού. Όλα αυτά είναι για το θεαθήναι και μόνο, όταν όλοι γνωρίζουν ότι στο παρασκήνιο μαίνεται ένας ανηλεής πόλεμος , όπου αυτοί που θεωρούν εαυτούς ισχυρούς – ελέω πρωθυπουργού – μετέρχονται κάθε μέσο, εκβιασμούς, εκφοβισμούς, ακόμη και απειλές για χρήση προσωπικών δεδομένων, για να αποτρέψουν ανθρώπους να συμμετάσχουν σε άλλους συνδυασμούς υποψηφίων δημάρχων  και κυρίως στο συνδυασμό του Γιάννη Παρασκευά, για τον οποίον είναι πλέον κοινό μυστικό ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πλήρες σχέδιο πολιτικής  εξόντωσής του.

Θα πει κανείς, εκλογές είναι , ανέκαθεν αυτά συνέβαιναν. Είναι αλήθεια. Το ΠΑΣΟΚ (η ΝΔ κοιμάται άλλωστε ύπνο βαθύ, με τα δικά της λάθη και τα δικά της αδιέξοδα) θυμίζει αυτές τις μέρες τον χειρότερο εαυτό του. Κι έχουμε ακόμη δύο ολόκληρους μήνες προεκλογικού αγώνα, κατά συνέπεια, δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα!

Κι εδώ ακριβώς είναι το θέμα 

Όλοι όσοι στηρίξαμε τον Γιώργο Παπανδρέου, πιστέψαμε σε ένα άλλο τρόπο διακυβέρνησης αλλά και λειτουργίας των κομμάτων. Πιο ανοιχτής και πιο δημοκρατικής. Με τον πολίτη πραγματικά και όχι προσχηματικά στο επίκεντρο όπως τόσο συχνά επαναλαμβάνει. Όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στο τοπικό ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με την επίκληση του δικού του ονόματος, δεν έχουν καμία σχέση με όσα ο κ. Παπανδρέου έχει υποσχεθεί για ένα άλλο ύφος και ήθος εξουσίας.  Όλα αποδείχτηκαν λόγια και τίποτα περισσότερο. Πως θα αλλάξει άραγε την Ελλάδα, όπως είναι ο στόχος του, όταν δεν μπορεί να αλλάξει τις παλαιοκομματικές νοοτροπίες και συμπεριφορές;  Αυτό ο εμφύλιος σπαραγμός μεταξύ υποψηφίων που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, θα μπορούσε κάλλιστα να αποφευχθεί. Με δυο τρόπους. Είτε το ΠΑΣΟΚ (και τα κόμματα γενικότερα) να άφηναν ελεύθερους τους υποψηφίους που ήθελαν να βγουν μπροστά, να κατέβουν στις εκλογές και οι πολίτες να επιλέξουν τον καλύτερο. Ο δεύτερος τρόπος - από τη στιγμή που ήθελαν οπωσδήποτε να εμπλακούν - ήταν να επιλέξουν ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες. Να πάνε σε προκριματικές εκλογές και να επιλέξει η βάση τον καλύτερο για να διεκδικήσει το Δήμο. Δεν έκαναν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Λειτούργησαν στη λογική της παράγκας για να ελέγξουν πλήρως το παιχνίδι με άτομα πειθήνια. Διαχειρίσιμα. Που δεν θα εναντιωθούν στην κεντρική πολιτική, δεν θα διεκδικήσουν, δεν θα απαιτήσουν, δεν θα δημιουργήσουν προβλήματα στην κυβέρνηση του Μνημονίου. Σ’ αυτά τα μέτρα,  το κλειστό κογκλάβιο  έκοψε,  έραψε και στο τέλος πετσόκοψε τους υποψηφίους. Με τέτοιες λογικές ήταν αναμενόμενο ότι θα υπήρχαν κάποιοι να αντιδράσουν. Ήταν επίσης  λογικό να αναβιώσουν τα μίση και τα πάθη του παρελθόντος. Δυστυχώς πιστέψαμε ότι στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και της "συμμετοχικής δημοκρατίας" όλα αυτά είχαν τελειώσει. Επλανήθημεν πλάνην οικτράν. Εξ ορισμού σε ένα συγκεντρωτικό κόμμα, όπως κατάντησε το ΠΑΣΟΚ, ζουν και να βασιλεύουν οι παράγκες και οι παράγοντες.

Και τώρα, με απειλές και εκφοβισμούς προσπαθούν απεγνωσμένα να εκβιάσουν το σεβασμό στις αποφάσεις και τις μεθοδεύσεις του παρακηνίου. Πληροφορούμαι ότι στελέχη που κατακρεουργήθηκαν στις περιβόητες διαδικασίες ετοιμάζονται (μάλλον πιέζονται) να κάνουν δήλωση κομματικής νομιμοφροσύνης!!! Σα να μην έγινε τίποτα!!!

Κι οι πολίτες αναρωτιούνται εμβρόντητοι, πόση πολιτική και προσωπική αξιοπρέπεια πρέπει να ξεπουλήσει κανείς, για να αγοράσει την κομματική εύνοια;