Florence: H Φάλτσο Σοπράνο της Μέριλ Στριπ

To να αναφερθεί κάποιος στη σπουδαιότητα του ταλέντου της Μέριλ Στριπ σήμερα είναι σαν να χρειάζεται να πει ότι το μαύρο είναι το χρώμα που επικρατεί στο βαθύ σκοτάδι. Δεν είναι λοιπόν απαραίτητο να πούμε ότι η 68χρονη ηθοποιός είναι για μία ακόμη φορά στην καριέρα της θαυμάσια παίζοντας τη Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς (1868 - 1944) στη «Florence: Φάλτσο Σοπράνο» («Florence Foster Jenkins», Βρετανία, 2016). Η πάμπλουτη αυτή κυρία, πεπεισμένη βαθύτατα ότι ήταν σπουδαία τραγουδίστρια της όπερας, επέμενε να βασανίζει τον κόσμο με την κακοφωνία της. Της ήταν αδύνατον να καταλάβει ότι ουδεμία σχέση είχε με το τραγούδι και ότι η φωνή της ήταν οριακά επικίνδυνη για την ακοή!

Στη δεύτερη ταινία για την Τζένκινς που βλέπουμε μέσα σε ένα διάστημα έξι μηνών (προηγήθηκε η γαλλική Μαργκερίτ, του Ξαβιέ Ζιανολί με την Κατρίν Φρο), ο έμπειρος Στίβεν Φρίαρς αντιμετωπίζει με σεβασμό, χιούμορ αλλά πάνω από όλα αγάπη την Τζένκινς. Διατηρώντας τη δράση σε κλειστούς χώρους (η ταινία ενίοτε θυμίζει θεατρική παράσταση), ο Φρίαρς λέει με χαριτωμένο τρόπο ότι το γνήσιο πάθος μπορεί τελικά να επισκιάσει την αταλαντοσύνη. Δίπλα στη Στριπ, που όσο υπέροχα τραγουδούσε στη «Mamma Mia!» τόσο αφόρητα το κάνει εδώ, ο Χιου Γκραντ πετυχαίνει έναν αξιοπρόσεχτο ρόλο υποδυόμενος τον αφοσιωμένο σύζυγο της Φλόρενς, ο οποίος έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μην τη δει στενοχωρημένη (παρότι είχε ερωμένες). Προσέξτε επίσης τον Σάιμον Χέλμπεργκ στον ρόλο του ντελικάτου προσωπικού πιανίστα της που, παρότι τρόμαζε στον ήχο της φωνής της Τζένκινς, εν τέλει την υποστήριξε ως το τέλος.

BHMA