Πού το πάει ο Γιώργος;

Χρήστου Δημήτρης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/12/2010

Ακόμα και οι πλέον διαθέσιμοι από αριστερά και δεξιά να συνδράμουν στην προσπάθεια του πρωθυπουργού, έχουν τρομάξει από τη βιαιότητα των επιθέσεων κατά του κόσμου της εργασίας συνολικά.

Τέτοιας έντασης και έκτασης νεοφιλελεύθερη πολιτική στην Ελλάδα, ουδείς μπορούσε να φανταστεί πως ήταν δυνατό να εφαρμοστεί και μάλιστα από ένα κόμμα που ονομάζεται σοσιαλιστικό! Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όσοι δεν βρήκαν το θάρρος να αντιδράσουν τότε στην υποδουλωτική συμφωνία του Μνημονίου, υποθέτοντας πως δεν υπάρχει άλλη λύση,  έχουν πλέον αγανακτήσει μ' αυτά που γίνονται. Τα πυρά που δέχτηκε τη Δευτέρα από βουλευτές,  ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των Κοινοβουλευτικών Τομέων Εργασίας και Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, ήταν σφοδρότατα.
Κοινή συνισταμένη της κριτικής των βουλευτών ήταν η επισήμανση ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας, καθώς ο υπουργός Οικονομίας υπογράφει μόνος του την επικαιροποίηση του Μνημονίου και εκ των υστερών το φέρνει ενώπιον των βουλευτών, καλώντας τους να το ψηφίσουν με το "πιστόλι στο κεφάλι" όπως είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος Σαλαγιάννης.
ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ επισήμαναν ότι με την απειλή εξασφάλισης της κάθε δόσης βρίσκονται προ τετελεσμένων γεγονότων και καλούνται να υποστηρίξουν πράγματα για τα οποία δεν έχουν γνώση. «Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος που έχει επιλέξει η κυβέρνηση ακυρώνεται η δημοκρατία και ο συνδικαλισμός», είπαν. Άλλοι βουλευτές επισήμαναν ότι γίνεται βίαιη υποτίμηση των οικονομικών δυνατοτήτων των εργαζομένων με αβέβαιο αποτέλεσμα στο μέλλον, ενώ υπάρχει παντελής έλλειψη σχεδιασμού.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν ήταν ελεύθεροι να μιλήσουν αν θα έλεγαν τα ίδια πράγματα. Όχι πως αυτά που σημείωσαν είναι ασήμαντα, άσχετα αν δεν έχουν το θάρρος να αντιδράσουν ούτε τώρα. Αλλά δεν είναι πλέον λίγοι στο ΠΑΣΟΚ που αναρωτιούνται πού το πάει τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου μ' αυτά που κάνει, σε βαθμό που να έχει τρομάξει μέχρι και ο αντιπρόσωπος του ΔΝΤ στην Αθήνα Πολ Τόμσεν, ο οποίος όπου σταθεί κι όπου βρεθεί διαρρέει πως αυτή η πολιτική με τις περικοπές μισθών και στον ιδιωτικό τομέα και παράλληλα τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας δεν είναι απαίτηση της τρόικας, αλλά απόφαση του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου!
ΑΚΟΜΑ και οι πλέον διαθέσιμοι από αριστερά και δεξιά να συνδράμουν στην προσπάθεια του πρωθυπουργού έχουν τρομάξει από τη βιαιότητα των επιθέσεων κατά του κόσμου της εργασίας συνολικά. Αυτή η κυβέρνηση είχε μπροστά της πράγματι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο με αφορμή τον εξορθολογισμό των δαπανών στον δημόσιο τομέα. Η επανίδρυση του ελληνικού δημοσίου σε σύγχρονη στέρεη βάση, με παροχή πραγματικά ποιοτικών υπηρεσιών, αφού θα έχει παταχθεί το παρασιτικό κλεπτοκρατικό σύστημα, όπου υπάρχει δημόσιο έργο ή παραγγελία, θα ήταν έργο ισοδύναμο με επανάσταση.
ΓΙΑ ΝΑ πετύχει όμως αυτό το έργο, χρειάζονται πέρα από τις πολιτικές, μεγάλες κοινωνικές συμμαχίες. Πλην όμως, ο πρωθυπουργός δεν άφησε σε κανέναν περιθώριο συναίνεσης. Η επίθεση που εξαπολύει είναι τόσο μεγάλη και καταστροφική, που ουσιαστικά θα ακυρώσει ακόμα και τις αναγκαίες προσπάθειες για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης. Όταν απέναντι στην κυβέρνηση είναι όλη η πραγματική οικονομία, δημόσια και ιδιωτική, τα συνδικάτα και όλοι οι εργοδοτικοί και επαγγελματικοί φορείς πλην του ΣΕΒ, πρέπει να έχεις άλλα πράγματα στο μυαλό σου, αν έχεις μυαλό ή δεν εκτελείς διατεταγμένη υπηρεσία, για να πιστεύεις ότι μπορείς να ολοκληρώσεις αυτό το έργο κάνοντας σχεδόν όλους τους Έλληνες φτωχούς και την Ελλάδα της Ευρώπης ένα οικόπεδο για επενδυτές που ψάχνει να βρει ο Παμπούκης και ο αδερφός Νίκος.
ΚΑΤΙ δεν πάει καλά εδώ πέρα. Είναι αδύνατον ένας σώφρων πολιτικός ηγέτης να αδιαφορεί για τα βογκητά της κοινωνίας, τα δράματα εκατομμυρίων ανθρώπων, τον μεγάλο διωγμό των νέων στο εξωτερικό και να περιμένει πως κανείς δεν θα αντισταθεί, πως θα βρει τους συνενόχους που χρειάζεται για την ολοκλήρωση του αφελληνισμού αυτού του τόπου. Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα πετύχει αυτή η πολιτική. Είναι σχεδόν αδύνατον να ολοκληρωθεί αυτό που φαίνεται ότι πάει να κάνει. Το θέμα είναι τα συντρίμμια που θα αφήσει πίσω του, δικαιώνοντας παράλληλα τις απανταχού, στο πολιτικό φάσμα, δυνάμεις της  οπισθοδρόμησης. Αν μία πολιτική υπάρχει για τα προβλήματά μας, σκέφτονται οι πολίτες, τότε τι το χρειαζόμαστε το αριστερό ΠΑΣΟΚ; Για να εφαρμόζει καλύτερα τις πλέον ακραίες δεξιές πολιτικές;

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=587932