Μια έκθεση φωτογραφίας συγκεντρώνει για πρώτη φορά διάσημα πορτραίτα της Μέριλιν Μονρόε, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τις ιστορίες πίσω από τα «κλικ» του φακού

Οι φωτογράφοι που συνεργάστηκαν με την Μέριλιν Μονρόε, υπογράμμισαν όλοι τους την εμπλοκή της και την εξαιρετικά μεγάλη προσοχή που έδινε η Αμερικανίδα σταρ στη δουλειά τους. Μια έκθεση στο Παρίσι συγκεντρώνει για πρώτη φορά τα πορτραίτα της, όπως τα απαθανάτισε ο φακός τεσσάρων φωτογράφων, οι οποίοι στη συνέχεια έγιναν στενοί της φίλοι.

Ο Αντρέ ντε Ντίνες, ο Σαμ Σο, ο Μίλτον Γκριν και ο Μπερτ Στερν που ήταν ένας από τους τελευταίους που απαθανάτισαν το χαμόγελο και το θεϊκό κορμί της ηθοποιού. 240 φωτογραφίες δεσπόζουν στα 1.000 τετραγωνικά μέτρα της γκαλερί Joseph, στο κέντρο του Παρισιού για την έκθεση «Θεϊκή Μέριλιν» που θα διαρκέσει έως τις 22 Σεπτεμβρίου.

«Η έκθεση θα ήταν αδύνατον να φιλοξενηθεί στις ΗΠΑ, όπου οι φωτογράφοι προτιμούν γενικά τις ατομικές εκθέσεις», παρατηρεί η Γκισλέν Ραγιέρ, επιμελήτρια μαζί με την Πατρίς Γκολιπό της έκθεσης, την ιδέα για την οποία διαπραγματεύτηκαν με τους απογόνους των φωτογράφων.
«Ο Ντε Ντίνες υπέγραψε τις πρώτες φωτογραφίες της Μέριλιν, όταν εκείνη ήταν 19 ετών. Ο Σαμ Σο την ακολούθησε σε όλη την καριέρα της, στα γυρίσματα, στα πλατό, στα παρασκήνια. Ο Μίλτον Γκριν τη βοήθησε να διακόψει με την 20th Century Fox για να ιδρύσει μαζί της τη δική τους εταιρία παραγωγής. Και ο Μπερτ Στερν πραγματοποίησε μερικές εβδομάδες πριν από τον θάνατό της αυτή τη σειρά των γυμνών» φωτογραφιών που ονόμασε «La Derniere Seance» (Η Τελευταία Φωτογράφηση), αναφέρει η Ραγιέρ.
Η Μέριλιν με λευκό μαγιό στην πλαζ, με εφαρμοστό τιρκουάζ ψαράδικο παντελόνι, με λευκό φουρό, με γούνα, στο πλατό, στο σπίτι της, στο στούντιο: οι φωτογραφίες αυτές ανήκουν στη μνήμη του 20ου αιώνα και στον μύθο του Χόλιγουντ.
Με τον Αντρέ ντε Ντίνες, η περιπέτεια αρχίζει το 1945: η Μέριλιν ποζάρει ήδη για εξώφυλλα περιοδικών. Όμως αυτός θεωρείται περιζήτητος φωτογράφος από τα στούντιο.
Το 1951, η Μέριλιν συναντά τον Σαμ Σο, φωτορεπόρτερ του πρακτορείου Magnum, ο οποίος την ακολουθεί στους δρόμους της Νέας Υόρκης, όπου εκείνη χαιρετά, ανακατεύεται με τους πελάτες των καταστημάτων της 5ης Λεωφόρου. Εκείνος τής λέει: «Δεν θέλω να φωτογραφίζω ένα ωραίο κορίτσι αλλά μια ηθοποιό στη δουλειά της».

«Πρέπει να είναι άγγελος»

«Είχα εντυπωσιαστεί από την εμφάνισή της, το βάδισμα, την αξιοπρέπειά της» θυμάται η Μέτα Σο, μια από τις κόρες του Σαμ Σο, η οποία ταξίδεψε στο Παρίσι με τη μικρότερη κόρη της για τα εγκαίνια της έκθεσης. Η Μέτα ήταν 15 χρονών και η αδελφή της, ‘Εντι, 10. «Την πρώτη φορά που την είδα, ο Σαμ την είχε καλέσει στο Met (Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης): μόλις έφθασε και κατέβηκε στον δρόμο, ακτινοβολούσε. Τότε σκέφτηκα, …πρέπει να είναι ένας άγγελος».
Ο 65χρονος Τζόσουα Γκριν ήταν δύο ή τριών ετών, όταν μετά το 1953 η Μέριλιν συναντιόταν συχνά με τους γονείς του. «Είναι ανόητο να πιστεύουν ότι έχω αναμνήσεις. Όμως μεγαλώνοντας κατάλαβα τους στενούς δεσμούς που τη συνέδεαν με την οικογένειά μου». Ο Αμερικανός που πήγε στο Παρίσι για την έκθεση, είναι διαχειριστής των αρχείων –300.000 φωτογραφίες– του πατέρα του, Μίλτον, και φρόντισε για την αποκατάσταση και την ψηφιοποίησή τους τη δεκαετία του 1990. «Οι περισσότερες φωτογραφίες που βλέπετε εδώ ήταν σε αχρηστία, ήταν κόκκινες και ο πατέρας μου τις κρατούσε μεν αλλά με μαύρη καρδιά».
Παρά το γεγονός ότι τής καταλόγιζαν μια σχέση με τον Μίλτον, ο οποίος ήταν κατά τι μεγαλύτερός της, η ηθοποιός ταίριαζε πολύ με την ‘Ειμι Γκριν, την σύζυγό του. Εκείνη τής είχε αγοράσει τη λευκή φούστα μπαλαρίνας που η ηθοποιός διακρίνεται στη φωτογραφία να φορά χαμογελώντας, καλύπτοντας κάπως με το χέρι της το δελεαστικό ντεκολτέ.
Όταν το 1962 ο Μπερτ Στερν συνάντησε τη Μέριλιν, εκείνη ήταν 36 ετών και εκείνος 32. Η ηθοποιός δεν ήταν στα καλύτερά της λόγω προβλημάτων στη δουλειά της και στους έρωτές της.
Εκείνος της πρότεινε μια φωτογράφιση για το περιοδικό Vogue και μέσα σε δύο ημέρες και μια νύχτα αιχμαλωτίζει με το φωτογραφικό του φακό 2.571 πόζες της. Η διάσημη ξανθιά φιγουράρει γυμνή, το κορμί δεν έχει ίχνος μακιγιάζ, ξαπλωμένη μπρούμυτα, πίσω από ένα αραχνοΰφαντο ύφασμα, να παίζει με τις σκιές της.
Η Μέριλιν πεθαίνει μόλις μερικές εβδομάδες αργότερα, έχοντας ήδη διαγράψει με έναν μεγάλο κόκκινο σταυρό τις φωτογραφίες που δεν της αρέσουν για να κρατήσει αυτές που κολακεύουν περισσότερο τη φωτογένειά της, την ίδια, το πάθος της για τη φωτογραφία.