Ο Brassaï στην Αμερική. Άγνωστες, έγχρωμες φωτογραφίες του

Νέα Υόρκη, 1957. Φωτ: Brassaú / Estate Brassaú

 

Οι φωτογραφίες που εικονογραφούν το άρθρο περιλαμβάνονται στο λεύκωμα “Brassaú en Amerique, 1957” που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Flammarion στο Παρίσι (2011) ISBN 9782081253329

 

Η πρόσφατη έκδοση στο Παρίσι ενός λευκώματος με θέμα τις φωτογραφίες που έβγαλε στην Νέα Υόρκη το 1957 ο διάσημος Ούγγρος φωτογράφος Brassaú, έφερε πάλι στο προσκήνιο το έργο του. Ο Brassaú (Gyula Halasz 1899-1984) ταξίδεψε στις Η.Π.Α. για πρώτη φορά το 1957 όπου και θα εργαστεί ως φωτογράφος στο Harper’ s Bazaar, στο περιοδικό Holiday κ.α. Όπως συμβαίνει σε όλους όσους αντικρίζουν για πρώτη φορά τη νέα Υόρκη με τους ουρανοξύστες και τους ταχύτατους ρυθμούς ζωής, έτσι και ο ίδιος εντυπωσιάζεται από τον αμερικάνικο τρόπο ζωής και φωτογραφίζει με πάθος το Νέο Kόσμο. Για πρώτη φορά τότε χρησιμοποίησε Kodachrome – εξ ου και οι έγχρωμες φωτογραφίες που δημοσιεύουμε ως μία ιδιαίτερη περίοδο της καριέρας του. Θυμίζουμε ότι ο Brassaú έγινε παγκοσμίως γνωστός από την υπέροχη δουλειά του “Το Παρίσι τη νύχτα” η οποία εκδόθηκε το 1933. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ου αιώνα.

Ο Brassaú για την φωτογραφία και τους φωτογράφους

1932
“Υπάρχει μία βασική διαφορά μεταξύ φωτογραφίας και ζωγραφικής. Η μία διαπιστώνει, η άλλη δημιουργεί. Η φωτογραφία είναι η ίδια η συνείδηση της ζωγραφικής. Της θυμίζει αδιάκοπα αυτό που δεν πρέπει να κάνει. Τώρα όσον αφορά στο εάν και κατά πόσο θα πρέπει να απονείμουμε τον τόσο κοινότυπο χαρακτηρισμό του “καλλιτέχνη” σ’ ένα φωτογράφο, αυτό πιστέψτε με δεν έχει απολύτως, μα απολύτως καμία σημασία… ”
1933
“Φωτογράφοι του 1933, φωτογραφίζετε για το 2000. Τότε θ’ ανακαλύψουν ότι έχετε πολύ ταλέντο!!!”
1949
“Στην λογοτεχνία, όταν το περιεχόμενο είναι πολύ σημαντικό δεν νοιαζόμαστε καθόλου για την φόρμα. Στην φωτογραφία συμβαίνει το ίδιο.
Η φωτογραφία από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, η φωτογραφία του γιού μας που σκοτώθηκε στον πόλεμο και φυλάμε στο πορτοφόλι μας τσαλακωμένη δεν χρειάζεται κανένα στυλ. Όμως όταν φωτογραφίζουμε μία καρέκλα, εδώ χρειάζεται στυλ!”
1951
“Υπάρχουν δύο κατηγορίες φωτογράφων: Η μία είναι πολύ καλή για τα ζωντανά θέματα, όμως δεν διαθέτει καμία αίσθηση της φόρμας. Η άλλη συγχέει την τέχνη της φωτογραφίας με την φωτογραφία τέχνης και η ζωή της ξεφεύγει. Μπορούμε εύκολα να υποπέσουμε σε αισθητικό φορμαλισμό παρά να αναπτύξουμε υψηλή αίσθηση και αντίληψη της ζωής που φεύγει. Προσωπικά αναζητώ πάντοτε μία κάποια ισορροπία μεταξύ της φόρμας και της ζωής. Σκέφτομαι επίσης ότι μόνον οι φωτογραφίες στις οποίες η εφήμερη ζωή έχει καταγραφεί σαν σταθερή και αμετάβλητη φόρμα  αξίζουν να λέγονται φωτογραφίες…”
1960
“Δεν ασχολούμαι με την ψυχολογία, φωτογραφίζω ένα πορτραίτο σαν ένα αντικείμενο. Πιστεύω ότι η φόρμα τα εκφράζει όλα. Δεν χρειαζόμαστε την ψυχολογία…”
1963
“Δεν συνθέτουμε μία φωτογραφία με γνώμονα την αισθητική. Αυτήν είτε την έχουμε είτε δεν την έχουμε. Αρκεί μερικές φορές να περιορίσουμε τα όρια ενός κάδρου τρία χιλιοστά και η φωτογραφία να μεταμορφωθεί, να γίνει καλή. Αν δεν αφαιρέσουμε αυτά τα τρία χιλιοστά μένει νεκρή. Όλα γίνονται ενστικτωδώς…”
Επιμέλεια: Jean Christophe Béchet

Νέα Υόρκη, 1957. Φωτ: Brassaú / Estate Brassaú

Νέα Υόρκη, 1957. Φωτ: Brassaú / Estate Brassaú