Κυριακή 31 Αυγούστου 2014
Richard Avedon: Ο φωτογράφος των διασήμων και της Ιστορίας
Ο Αβεντον (May 15, 1923 – October 1, 2004) με τη δουλειά του κατήργησε τους θεματικούς διαχωρισμούς στη φωτογραφία καλύπτοντας ένα εντυπωσιακό φάσμα: από πρόσωπα επώνυμα ή ανώνυμα ως και ιστορικές στιγμές, όπως το Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα του Ανθρώπου στην Αμερική και η πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Από τη δεκαετία του 1940, που ξεκίνησε την καριέρα του ως φωτογράφος μόδας, έγινε γνωστός για τον χαρακτηριστικό τρόπο του με τον οποίο μεταμόρφωνε τις γυναίκες αποτυπώνοντάς τες στο χαρτί. «Πιο πολύ ως επιμελητής λειτουργώ. Με άλλα λόγια, μπορώ να κάνω τους ανθρώπους ν' ανοιχτούν, όπως περίπου κάνει ο σκηνοθέτης με έναν ηθοποιό. Μπορώ να τους βάλω στη διαδικασία της δημιουργικής δουλειάς» έλεγε ο ίδιος.
Καριέρα και οικογενειακές καταβολές...
Η προσωπική “μυθολογία” της Isabella Rossellini (φωτό)
Ακόμα και αν δε γνωρίζεις ότι είναι καρπός δύο αστεριών της κινηματογραφικής ιστορίας ,του σκηνοθέτη Ρομπέρτο Ροσελίνι και της Ίνγκριντ Μπέρκμαν (φωτό), σίγουρα έχεις ακούσει κάτι από την προσωπική ζωή ή την καριέρα της. Και η ίδια υπήρξε μια σταρ δεκαετιών, με πρωτοκλασάτο το συμβόλαιο της ως πρόσωπο της LANCOME από τη δεκαετία του ΄80 και για 14 χρόνια και όχι μόνο. Υπήρξε σύζυγος του Μάρτιν Σκορσέζε και του Τζον Γουάιντμαν, σύντροφος του Ντέιβιντ Λιντς ή καλύτερα η επί χρόνια μούσα του, ενώ γνωστή παραμένει η θυελλώδης σχέση της με τον ηθοποιό Γκάρι Όλντμαν.
Με την μητέρα της Ίγκριντ Μπέργκμαν
H Ιζαμπέλα Ροσελίνι γεννήθηκε στη Ρώμη...
Σάββατο 30 Αυγούστου 2014
Οι Top 20+1 αγαπημένες ταινίες όλων των εποχών ( Η επιλογή από τον Νίκο Δρίβα)
20: Pulp Fiction
Λιγα
χρόνια μετά το εξαιρετικό Reservoir Dogs που τον καθιέρωσε, ο Κουέντιν
Ταραντίνο έκανε την πιο γνωστή του ταινία μέχρι σήμερα και σχεδόν ισάξια
της πρώτης του. Και αν το Reservoir Dogs έμοιαζε σε πολλούς με ένα
πυροτέχνημα, το Pulp Fiction ήρθε να διαψεύσει και τους πλέον δύσπιστους
και απέδειξε ότι ήρθε για να μείνει. Δένοντας άψογα τις τρείς ιστορίες
με τους καλοδουλεμένους διαλόγους, ο Ταραντίνο από την αρχή μέχρι το
τέλος παραδίδει δωρεαν μαθήματα σκηνοθεσίας. Ολόκληρη η ταινία είναι ένα
κομψοτέχνημα, σχεδόν αψεγάδιαστη, παίρνοντας παράλληλα τον καλύτερο
εαυτό από όλους τους ηθοποιούς. Eξαιρετικές ερμηνείες, ατάκες που
έμειναν στην ιστορία και ένα εκπληκτικό soundtrack (υπάρχει και το
Ελληνικό Miserlou διασκευασμένο) συνθέτουν αυτή την υπέροχη ταινία.
(Αναλυτική κριτική εδώ )
Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, κλείνει φέτος 71 χρόνια ζωής!
Το Φεστιβάλ Βενετίας (ιταλ. Mostra Internazionale d'Arte Cinematografica di Venezia) είναι το αρχαιότερο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στον κόσμο. Ξεκίνησε το 1932 ως "Esposizione Internazionale d'Arte Cinematografica" (Διεθνής Έκθεση της Τέχνης του Κινηματογράφου) και από τότε διεξάγεται ετησίως, στα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτέμβρη, στο νησί Λίντο στη Βενετία. Οι προβολές των ταινιών γίνονται στο ιστορικό Palazzo del Cinema. Είναι ένα από τα πιο αναγνωρισμένου κύρους κινηματογραφικά φεστιβάλ και αποτελεί μέρος της φημισμένης Μπιενάλε της Βενετίας, μιας μεγάλης έκθεσης μοντέρνας τέχνης που λαμβάνει χώρα κάθε δύο χρόνια.
Mostra di Venezia στο Palazzo Ducale 1947
Τα βασικά βραβεία του φεστιβάλ είναι ο Χρυσός Λέοντας (Leone d'Oro), που απονέμεται στην καλύτερη ταινία του φεστιβάλ, και το Κύπελλο Βόλπι (Coppa Volpi), που απονέμεται στους καλύτερους ηθοποιούς (για ανδρικό και γυναικείο ρόλο).
Το Βραβείο του Μουσολίνι απονεμήθηκε από το 1934 ως το 1942. Πήρε την ονομασία του από τον Ιταλό Πρωθυπουργό Μπενίτο Μουσολίνι και σταμάτησε να απονέμεται με τον θάνατο του Μουσολίνι. Από το 1943 μαι μετά μετονομάστηκε ως Grand International Prize of Venice (Χρυσός Λέοντας).
Giulio Αndreotti & Αnna Μagnani το 1947
Mostra di Venezia στο Palazzo Ducale 1947
Τα βασικά βραβεία του φεστιβάλ είναι ο Χρυσός Λέοντας (Leone d'Oro), που απονέμεται στην καλύτερη ταινία του φεστιβάλ, και το Κύπελλο Βόλπι (Coppa Volpi), που απονέμεται στους καλύτερους ηθοποιούς (για ανδρικό και γυναικείο ρόλο).
Το Βραβείο του Μουσολίνι απονεμήθηκε από το 1934 ως το 1942. Πήρε την ονομασία του από τον Ιταλό Πρωθυπουργό Μπενίτο Μουσολίνι και σταμάτησε να απονέμεται με τον θάνατο του Μουσολίνι. Από το 1943 μαι μετά μετονομάστηκε ως Grand International Prize of Venice (Χρυσός Λέοντας).
Giulio Αndreotti & Αnna Μagnani το 1947
Ο Πατσίνο και ο δολοφόνος του Παζολίνι - Οι δέκα ταινίες που θα αναστατώσουν τη Βενετία
Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014
Τζένη Καρέζη: Tα μάτια, τo διαβατήριο των ερώτων μας
Θεσσαλονίκη.
Η Θεσσαλονίκη μου! Κατοχή. Πείνα, βομβαρδισμοί και καταφύγια. Κι ένα
κοριτσάκι, η Ευγενούλα πολύ άρρωστο. Θα 'ναι δεν θα 'ναι πέντε χρονών. Η
μαμά του δεν μπορεί να το σηκώσει από το κρεβάτι. Και κείνο φοβάται.
Ακούει τους άλλους να τρέχουνε, τα άλλα παιδάκια να φωνάζουνε, τις
μπόμπες να πέφτουνε, βλέπει τη γιαγιά του και τον πατέρα του να φεύγουν
τρομαγμένοι με τους άλλους, και το πιάνουν τα κλάματα. Και τότε η μαμά
του, για να το παρηγορήσει, πάει και βάζει στο γραμμόφωνο την Ενάτη του
Μπετόβεν. Και το δωμάτιο γεμίζει μάγια. Κάτι ήχοι απίστευτοι, και η
ομορφιά και η ευτυχία να εισβάλλουν ξαφνικά από παντού. Πού είναι η
απελπισία, πού ο τρόμος; Πού οι πανικόβλητοι άνθρωποι; Πού πήγε όλη αυτή
η τρομάρα; Πώς έγινε; Τι έγινε; Τι όμορφα που είναι όλα! Νάτα λοιπόν τα
παραμύθια. Νάτα τα πριγκηπόπουλα, οι πριγκήπισσες και οι μάγισσες. Όλα
εδώ, κοντά της. Δικά της. Όλη η μαγεία της ζωής δικιά της. Η Ευγενούλα
σκουπίζει τα μάτια της, αφήνει τη μαμά της να της αλλάξει την πετσέτα
στο μέτωπό της, της πιάνει το χέρι και ακούει τον Μπετόβεν. Και είναι
αυτή η πρώτη επαφή της με την Τέχνη.
''Mαγεία στο Σεληνόφως'': Έρωτας, ρετρό διάθεση. Ο Γούντι Άλεν στη γαλλική Ριβιέρα (video)
Αν κάτι ξέρει να κάνει καλύτερα από τον καθένα ο Γούντι Άλεν, αυτό είναι να υφαίνει απολαυστικούς χαρακτήρες και να πλαισιώνει τις ιστορίες του με μία μαγευτική ατμόσφαιρα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην καινούργια ταινία του που μπορούμε να απολαύσουμε με τίτλο "Μαγεία στο Σεληνόφως" (Magic in the Moonlight). Η ιστορία μας μεταφέρει στη γαλλική Ριβιέρα της δεκαετίας του '20, στις όμορφες αμμουδιές της Κυανής ακτής, στις μαγευτικές αριστοκρατικές επαύλεις, τα τζαζ μπαρ, τα αυτοκίνητα και τα ρούχα της εποχής.
Ρίτσαρντ Ατένμπορο: Σκηνοθέτης αλλά και ηθοποιός - Του Γιάννη Ζουμπουλάκη
Ο Ρίτσαρντ Ατένμπορο άρχισε να ασχολείται με την κινηματογραφική σκηνοθεσία στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν γύρισε την πρώτη ταινία του στον κινηματογράφο το αντιπολεμικό μιούζικαλ «Ω ένας υπέροχος πόλεμος» (1969). Μέχρι το τέλος της ζωής του, την περασμένη Κυριακή σε ηλικία 90 ετών σκηνοθέτησε 12 ταινίες.
Σταδιακά, η σκηνοθετική δράση του, υποσκέλισε την πρώτη ιδιότητά του, την ηθοποιία. Αποκορύφωση ο θρίαμβος του «Γκάντι» (1982) που χάρισε στο Ατένμπορο το Οσκαρ σκηνοθεσίας και στον ηθοποιό Μπεν Κίνγκσλεϊ, εκείνο του Α ανδρικού ρόλου. Και όμως, μετά την εκπληκτική ερμηνεία του ως σαδιστής, σημαδεμένος στο πρόσωπο γκάνγκστερ στην ταινία «Τρομαγμένος παράνομος» (1945) από τις σελίδες του μυθιστορήματος «Brighton Rock» του Γκράχαμ Γκριν, ο Ρίτσαρντ Ατένμπορο είχε στο ενεργητικό του θαυμάσιους και αξιομνημόνευτους ρόλους.
Με την Λορίν Μπακόλ, νεκροί είναι πλέον όλοι οι θρύλοι του Χόλιγουντ από το τραγούδι Vogue της Μαντόνα (φωτό)
Με το θάνατο της Λορί Μπακόλ όλοι από τους 16 θρύλους του 20 αιώνα στους οποίους αναφέρεται η Μαντόνα στην μεγάλη επιτυχία της Vogue είναι πλέον νεκροί. Το ασπρόμαυρο βίντεοκλιπ σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φίντσερ ήταν ένα αφιέρωμα στην Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ και το τραγούδι είχε κυκλοφορήσει τον Μάρτιο του 1990. Οι μόνες που ζούσαν τότε ήταν η Μπακόλ και η Γκρέτα Γκάρμπο. Η δεύτερη έφυγε από τη ζωή τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς σε ηλικία 85 ετών και η πρώτη πριν από λίγες μέρες.
Η λίστα με τους θρύλους του Χόλιγουντ που περιέχει το τραγούδι
Γκρέτα Γκάρμπο (Απρίλιος 15, 1990)
Μέριλιν Μονρό (Αύγουστος 5, 1962)
Μαρλένε Ντίντριχ (Μάιος 6, 1992)
Τζο Ντιμάτζιο (Μάρτιος 8, 1999)
Μάρλον Μπράντο (Ιούλιος 1, 2004)
Τζέιμς Ντιν (Σεπτέμβριος 30, 1955)
Γκρέις Κέλι (Σεπτέμβριος 14, 1982)
Τζιν Χάρλοου (Ιούνιος 7, 1937)
Τζιν Κέλι (Φεβρουάριος 2, 1996)
Φρεντ Αστέρ (Ιούνιος 2, 1987)
Τζίντζερ Ρότζερς (Απρίλιος 25, 1995)
Ρίτα Χέιγουορθ (Μάιος 14, 1987)
Λορίν Μπακόλ (Αύγουστος 12, 2014)
Κάθριν Χέμπορν (Ιούνιος 29, 2003)
Λάνα Τέρνερ (Ιούνιος 29, 1995)
Μπέτ Ντέιβις (Οκτώβριος 6, 1989)
ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ
Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014
Μαύρη γάτα και selfies
Οι μαύρες γάτες δεν είναι δημοφιλείς αυτές τις μέρες. Και όχι επειδή ξαφνικά οι προλήψεις ξύπνησαν φοβικά ένστικτα στους ιδιοκτήτες των κατοικιδίων, αλλά επειδή πλέον υπάρχει ένας πολύ πιο σοβαρός λόγος. «Εκατοντάδες μαύρες γάτες εγκαταλείπονται γιατί δεν βγαίνουν καλές στις selfies». Ο τίτλος του άρθρου της «Daily Mail» διαβάζεται σαν κακόγουστο αστείο, αλλά η αλήθεια είναι μία: τα στατιστικά στοιχεία των φιλοζωικών σωματείων δείχνουν πως οι υιοθεσίες μαύρων γατών έχουν πέσει δραματικά, σε μια περίοδο που η ύπαρξη της γάτας στα social media θεωρείται εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας.
Οι «ειδικοί» υποστηρίζουν πως για να πετύχει το κόνσεπτ-εγγύηση δημοφιλίας για μια μαύρη γάτα απαιτούνται κατάλληλο φόντο, καλός φωτισμός, συγκεκριμένες γωνίες και το χέρι του Τεστίνο. Ακόμη και τότε, όμως, οι πιθανότητες να ξεπεράσει την «κατοστάρα» στα Like είναι λίγες. Ετσι, στην εποχή του smartphone αυτοί που επιθυμούν να υιοθετήσουν ένα κατοικίδιο βλέπουν πολλές φορές στα αθώα μάτια του τετραπόδου το μελλοντικό fail στο Instagram και αναζητούν πιο φωτογενή ζωάκια για συντροφιά. Πάντως, για όσους ταυτίζονται με το συγκεκριμένο σκεπτικό, η «έρευνα» της βρετανικής εφημερίδας κατέδειξε ότι οι τζίντζερ γάτες – αυτές δηλαδή που παραπέμπουν στον Γκάρφιλντ – παίρνουν τις καλύτερες πόζες. Για τους υπόλοιπους, η πρόκληση είναι μία. Selfie με μαύρη γάτα κάτω από μια σκάλα μπροστά σε έναν σπασμένο καθρέφτη. Και πού ξέρει κανείς; Ισως φτάσει και τα 13 Like!
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014. Γι αυτό, κόντρα στις πάσης φύσεως προκαταλήψεις, ακολουθούν οι φωτογραφίες από τις δικές μου μαύρες γάτες. Και τα ονόματα αυτών, Lucinda και Osama.
H Lucinda
«Lucy» - Η νέα ταινία του Λικ Μπεσόν με την Σκάρλετ Γιόχανσον - Kριτική από τον Γιώργο Ρούσσο (φωτό+video)
Το
1997 ο Λικ Μπεσόν μας σύστησε μέσα από το φιλμ «Το Πέμπτο Στοιχείο»
την Μίλα Γιόβοβιτς στον ρόλο της Leeloo. Δεκαέφτα χρόνια μετά, σε μία
επίσης περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας και σ' έναν ρόλο με αρκετά
κοινά χαρακτηριστικά, η Σκάρλετ Γιόχανσον ως Lucy, ερμηνεύει τη νέα
ηρωίδα του Μπεσόν, στην ομώνυμη ταινία του Γάλλου δημιουργού. Κι ενώ η
αρχική ιδέα του φιλμ φαίνεται πρωτότυπη, με την Γιόχανσον να
αναλαμβάνει από νωρίς τα ηνία σ' ένα πολυπολιτισμικό καστ, ωστόσο το
ενδιαφέρον χάνεται σταδιακά. Δυστυχώς το υποτυπώδες σενάριο, που ως
συνήθως υπογράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, δεν αφήνει περιθώρια για κάτι
καλύτερο, οδηγώντας τον θεατή με μαθηματική ακρίβεια σ' ένα φινάλε με
πλούσια δράση αλλά φτωχό σε ουσία...
Ο δραστήριος σκηνοθέτης Λικ Μπεσόν, έχοντας δημιουργήσει χαρακτήρες όπως η Νικίτα (La Femme Nikita - 1990) και με ταινίες στο ενεργητικό του, όπως "Léon: The Professional" (1994), αλλά και "Tο Πέμπτο Στοιχείο" (Τhe Fifth Element - 1997), επιστρέφει με τη νέα του δημιουργία, έχοντας αυτή τη φορά χρίσει πρωταγωνίστριά του την εντυπωσιακή Σκάρλετ Γιόχανσον.
Σάββατο 23 Αυγούστου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)