ΡΕΝΑ ΔΙΑΚΙΔΗ -
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗς ΡΟΔΟΥ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010
Αν η αρχή είναι το ήμισι του παντός, τότε οι οιωνοί δεν είναι καλοί.
Ο «Καλλικράτης» απέτυχε πριν ξεκινήσει!
Είναι αδύνατον πλέον να παρακολουθήσει κανείς τις εξελίξεις στα δημοτικά πράγματα της Ρόδου, πώς αλλάζουν και ανατρέπονται από ώρα σε ώρα. Παρακινδυνευμένο να τις σχολιάσεις, αφού την επόμενη μέρα τίποτα δεν θα είναι ίδιο με την προηγούμενη.
Ακατόρθωτο να τις ερμηνεύσεις με τη λογική, αφού η λογική δεν μένει πια εδώ.
v
Η κοινή γνώμη παρακολουθεί άναυδη, απογοητευμένη και απαισιόδοξη να μαίνεται εδώ και πολλούς μήνες ένα άνευ προηγουμένου και αγριότητας παρασκήνιο, μεταξύ κομμάτων, προσώπων και παρατάξεων. Η πολιτική, απούσα, έχει δώσει τη θέση της στην παραπολιτική. Σήμερα, ενάμιση μήνα πριν από τις εκλογές που υποτίθεται ότι θα σηματοδοτήσουν τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που έγινε μεταπολιτευτικά σ’ αυτή τη χώρα, δεν έχει ακουστεί λέξη για την ουσία αυτής της μεταρρύθμισης. Κανένας δεν συζητά για το μέλλον, κανένας δεν προσπαθεί να δώσει προοπτική και ελπίδα για κάτι καλύτερο, σε μια εποχή που έχει ανάγκη την ελπίδα, περισσότερο παρά ποτέ. Πόση αδημονία, πόσες προσδοκίες, πόση ρητορεία για τον «Καλλικράτη», πόσες συζητήσεις για την αξία της αυτοδιοίκησης ως θεμελίου της δημοκρατίας και για τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα των εκλογών και την αξία προσώπων που συνθέτουν τάσεις και ενώνουν, για την εμπιστοσύνη στην κρίση των πολιτών... Πόσα μεγάλα λόγια..
v
Η εικόνα που παρουσιάζει το πολιτικό και αυτοδιοικητικό τοπίο ενόψει της «κοσμογονίας», της «επανάστασης» που υποσχέθηκαν μέσω του «Καλλικράτη» είναι τουλάχιστον θλιβερή, αν όχι τραγική. Η ουσία της Διοικητικής Μεταρρύθμισης παραμένει εγκλωβισμένη στους ξύλινους και ανούσιους λόγους των πολιτικών υπό τη μορφή γενικόλογων και γεμάτων κλισέ προεκλογικών διακηρύξεων και ασφυκτιά κάτω από μεθοδεύσεις, παρασκήνια, μηχανισμούς, προσωπικές στρατηγικές, μάχες αλληλοεξόντωσης, συναλλαγές, παιχνίδια εξουσίας. Οι πάντες ασχολούνται με την παραπολιτική, διότι, πολύ απλά, πολιτική δεν υπάρχει! Δεν ασκείται από κανένα! Κι όσοι προσπαθούν να ασκήσουν , χάνονται, συνθλίβονται, εξαφανίζονται.
v
Την κύρια ευθύνη για το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται ολοταχώς η μεταρρύθμιση, φέρουν πρωτίστως τα κόμματα, προεξάρχοντος του κυβερνώντος κόμματος.
Όχι μόνο γιατί είναι στην κυβέρνηση, αλλά κυρίως γιατί η Διοικητική Μεταρρύθμιση ήταν το πρώτο και μεγαλύτερο στοίχημα που εδώ και χρόνια έχει βάλει το ΠΑΣΟΚ, που μέχρι πρότινος μπορούσε να καυχιέται ότι η αυτοδιοίκηση αποτελούσε ένα προνομιακό πεδίο γι αυτό. Ως εκ τούτων, θα περίμενε κανείς ότι στις εκλογές του Νοεμβρίου θα κατέβαινε έτοιμο από καιρό, με υπεροπλία σε επίπεδο θεσμικό αλλά και στελεχών. Με σαφείς σχεδιασμούς και προγραμματικές θέσεις, για κάθε περιοχή ξεχωριστά ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές της, με το καλύτερο στελεχιακό δυναμικό του στις τοπικές κοινωνίες έτοιμο να υλοποιήσει τη μεγάλη τομή.
Κι όμως, μια διαδρομή που είχε όλες τις προϋποθέσεις για να είναι ένας απλός περίπατος για το ΠΑΣΟΚ, εξελίχθηκε ένα δρόμο ανηφορικό και δύσβατο, με αμφίβολο προορισμό. Ο χρόνος που έπρεπε να διατεθεί γι αυτήν την προετοιμασία δεν αξιοποιήθηκε ούτε κατ’ ελάχιστον.
Κατ’ αρχήν για πολλούς μήνες η υποτιθέμενη δημόσια διαβούλευση για τον «Καλλικράτη» αναλώθηκε σε κόντρες και αψιμαχίες μεταξύ των αιρετών, αποκλειστικά για τα γεωγραφικά όρια των νέων δήμων, για τις καρέκλες και τα οφίκια. Ο καυγάς για το πάπλωμα. Ούτε λέξη για την ουσία, γεγονός για το οποίο μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι αιρετοί.
v
Μετά ήρθε η σειρά των εσωκομματικών διαδικασιών ανάδειξης των υποψηφίων, όπου το μεγάλο και έμπειρο κόμμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να αρθεί ούτε καν στο ύψος ενός μικρού ερασιτεχνικού συλλόγου. Εκεί αποθεώθηκε το παρασκήνιο, η υπονόμευση, η αλληλοεξόντωση, η απαξίωση και ο εξευτελισμός των στελεχών και τελικά του ιδίου του κόμματος. Η «δ» και η στήλη έχουν αρθρογραφήσει κατ’ επανάληψη για όλα όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες, τις ολέθριες συνέπειες των οποίων βλέπουμε ήδη και θα δούμε ακόμη πιο έντονα τις επόμενες εβδομάδες.
Αντίστοιχο σκηνικό ανικανότητας, κουτοπονηριάς και καιροσκοπισμού διαμορφώθηκε και στη Νέα Δημοκρατία, με την εικόνα σήμερα της πλήρους διάλυσης και ανυποληψίας της κομματικής οργάνωσης. Αν υπάρχει ένα «ελαφρυντικό» για τη ΝΔ είναι ότι δεν πιστεύει στην αποκέντρωση και την αυτοδιοίκηση, οπότε εδώ δεν μπορεί κανείς να έχει μεγάλες προσδοκίες.
v
Με τα δύο μεγάλα κόμματα να δίνουν δια των μεθοδεύσεών τους το τόνο της πλήρους απαξίωσης της Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ήταν φυσικό επακόλουθο πρόσωπα και παρατάξεις να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό. Πόλεμος παρασκηνίου, με όλα τα αθέμιτα μέσα, για την εκλογική επικράτησή τους, αλλά ούτε λέξη για την ουσία της μεταρρύθμισης, την οποία κάποιοι από όλους αυτούς θα κληθούν πολύ σύντομα να υλοποιήσουν.
Άνθρωποι που εκβιάζουν και εκβιάζονται, απειλούν, υπονομεύουν , ψεύδονται, συναλλάσσονται, ξεπουλούν και ξεπουλιούνται, τάζουν, ρουσφετολογούν, σε ένα απίστευτο συνονθύλευμα, την ίδια ώρα που αυτοπροβάλλονται σαν μεσσίες του τόπου και προσπαθούν να πείσουν την τοπική κοινωνία να τους εμπιστευθεί. Ασφαλώς και δεν είναι όλοι ίδιοι. Ασφαλώς και δεν λειτουργούν όλοι έτσι. Ασφαλώς υπάρχουν κι εκείνοι που επιθυμούν πραγματικά να εργαστούν για το τόπο. Μόνο που η παρουσία τους εκμηδενίζεται από τους υπεύθυνους της εκτροπής του προεκλογικού αγώνα και του αποπροσανατολισμού από τους πραγματικούς στόχους και τα πραγματικά διακυβεύματα των εκλογών. Μοναδική ίσως εξαίρεση το ΚΚΕ που καθώς έχει ένα πάγιο και σταθερό πλαίσιο αρχών, θέσεων και προτάσεων μέσα στο οποίο κινείται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, είναι το μοναδικό κόμμα αυτή την ώρα που ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
v
Εν τέλει, θα απαντήσει κάποιος εξ αυτών στις αγωνίες του κόσμου και κυρίως των νέων παιδιών; Θα μιλήσει κανένας πραγματικά, με τη γλώσσα της αλήθειας, με λόγο πολιτικό και ανθρώπινο και όχι με λόγο ξύλινο γεμάτο κοινοτυπίες που ακούγονται εδώ και δεκαετίες;
Σε καιρούς οικονομικής κρίσης , ανεργίας ανέχειας που χτυπά και διαβρώνει όχι μόνο τον οικονομικό αλλά και τον κοινωνικό ιστό μιας χώρας και ενός τόπου ειδικότερα, οι πολίτες περιμένουν από αυτούς που διεκδικούν την ψήφο τους, να δείξουν τουλάχιστον ένα στοιχειώδη σεβασμό στις αγωνίες και στους φόβους τους.
Σε μια εποχή που τα βασικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων είναι δυσπιστία, δυσαρέσκεια, απογοήτευση, απαισιοδοξία, σε μια εποχή που η πολυεπίπεδη κρίση τρομάζει, τίποτε, μα τίποτε απολύτως, δεν προβάλλει σαν ελπίδα ή σαν υπαινιγμός ελπίδας, ώστε να πιστέψουμε ότι η πτώση θα ανακοπεί σύντομα. Αλλά το πιο ανησυχητικό είναι αυτό: η κοινωνία πιστεύει ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί και την πεποίθηση αυτή συνοδεύει η αποπολιτικοποίηση.
v
Τίποτα από όλα αυτά δεν φαίνεται να απασχολεί τους περισσότερους – αν όχι όλους – που σήμερα επιδίδονται στον εκλογικό αγώνα του Νοεμβρίου. Αντιθέτως, με τη στάση τους ενισχύουν την αρνητική εικόνα της πολιτικής και των πολιτικών και διαμορφώνουν μια κοινωνία απολίτικη, που ψηφίζει (όσοι απέμειναν να ψηφίζουν) όχι με όρους πολιτικούς αλλά του προσωπικού βολέματος, μέσα από ρουσφέτια και ταξίματα.
Περιχαρακωμένοι κατά τρόπο αυτιστικό στο μικρόκοσμό τους, όπου το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από τους ίδιους, σε κλειστά γραφεία, με επιτελεία, μυστικοσυμβούλους και επικοινωνιολόγους, συμπεριφέρονται ωσάν να απευθύνονται σε άνοα και άβουλα όντα που στερούνται κρίσης και λογικής. Κι αν οι ίδιοι δεν δείχνουν διάθεση αφύπνισης και επαφής με την πραγματικότητα, οι πολίτες είναι εκείνοι που έχουν τον τρόπο να ενεργοποιηθούν, να τους αφυπνίσουν, να τους επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Το πρώτο βήμα είναι να τους υποχρεώσουν να σταματήσουν την παραπολιτική και να ασχοληθούν, έστω και τώρα με την πολιτική. Να δώσουν απαντήσεις. Διαφορετικά θα έχουμε άλλη μια χαμένη εκλογική αναμέτρηση, άλλη μια χαμένη ευκαιρία για τον τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου