Μία ταινία για την τζαζ που παρακολουθείς όπως τα τελευταία 5 λεπτά ενός
ποδοσφαιρικού ντέρμπι. Μια κινηματογραφική μελέτη στην συλλογική μας,
προβληματική ηθική της επιτυχίας. Ενα μικρό indie hit που ξεκίνησε το
γύρο του θριάμβου στο περσινό Σάντανς και έφτασε να διεκδικεί τη θέση
του στην οσκαρική κούρσα. Κι ένας πραγματικός jazzman της υποκριτικής, ο
Τζέι Κέι Σίμονς, που ανάγκασε, επιτέλους, το Χόλιγουντ να υποκλιθεί.
O 19χρονος Αντριου είναι ένας ταλαντούχος ντράμερ, ένας από
τους καλύτερους σπουδαστές στο «Shaffer Conservatory» της Νέας Υόρκης.
Πεισματάρης και φιλόδοξος, στα όρια του αλαζονικού, ονειρεύεται μεγάλα,
τεράστια όνειρα: δε θα συμβιβαστεί με την μετριότητα, όπως ο καθηγητής
Γυμνασίου φιλόλογος πατέρας του. Ή με μια μικροαστική δήθεν καριέρα,
όπως τα κομπασμένα ξαδέλφια του. Εκείνος είναι καλλιτέχνης. Θα γίνει ο
καλύτερος. Θα γράψει ιστορία. Θα δουλέψει σκληρά και θα κερδίσει μία
θέση στην ορχήστρα του Τέρενς Φλέτσερ - του διαβόητου μαέστρου της τζαζ,
του καθηγητή που όλοι στη σχολή σέβονται και τρέμουν ταυτόχρονα. Αν σε
επιλέξει ο Φλέτσερ, αν αντέξεις τα καψόνια και τη σκληρή του αγάπη, τότε
ένας μεγάλος δρόμος ανοίγεται μπροστά σου. Ο Αντριου αισθάνεται
ανίκητος, δυνατός. Κι ο Φλέτσερ όντως τον επιλέγει. Πρόσεξε τι εύχεσαι
λένε οι σοφοί αυτού του κόσμου. Γιατί ο δρόμος προς την επιτυχία είναι
στρωμένος με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Κυριολεκτικά.
Λίγο πριν παραλάβει το πρώτο της Οσκαρ, η Τζούλιαν Μουρ δίνει μερικά ακόμη μαθήματα ζωής και στιλ...
«Τέτοιος άνθρωπος είμαι, τελικά. Δεν είμαι εξαιρετικά εξωτική. Δεν
είμαι πολύ εκκεντρική. Είμαι κάπως κανονική, για να μην πω βαρετή. Ζω
στο Δυτικό Village στη Νέα Υόρκη. Εχω δύο πραγματικά υπέροχα παιδιά. Εχω
ένα σπουδαίο σύζυγο. Μου αρέσει πολύ η πόλη μου. Μου αρέσει να περπατάω
σε αυτήν. Ξέρω να δίνω αξία στη συνηθισμένη μου ζωή και τη ζωή της
οικογένειάς μου. Αλλά επίσης εκτιμώ αφάνταστα και τη ζωή της φαντασίας,
τη ζωή των ιστοριών. Γιατί νιώθω πως μέσα από τις ιστορίες και τις
αφηγήσεις μιλάμε πραγματικά για αυτό που είμαστε.»
Η Τζούλιαν Μουρ είναι ενθουσιασμένη στην προοπτική πως θα κερδίσει το πρώτο της Οσκαρ για το «Still Alice» την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου στην 87η Απονομή των Βραβείων Οσκαρ
- κάτι που θα έπρεπε να είχε συμβεί κάθε φορά που υπήρξε υποψήφια στο
παρελθόν και μερικές φορές ακόμη σε μια από τις πιο συναρπαστικές
καριέρες γυναίκας ηθοποιού που γνώρισε ποτέ η βιομηχανία.
Ταυτόχρονα, όμως, είναι η Τζούλιαν Μουρ που λατρεύουμε: μια
συνειδητοποιημένη γυναίκα, μητέρα, σύζυγος και επαγγελματίας που παίρνει
στα σοβαρά όλους τους ρόλους της ζωής της, φτάνοντας σε οσκαρικά
επίπεδα σε κάθε έναν από αυτούς και μαζί ένα υπέροχο role model για το
πώς μπορείς να είσαι αξιοσέβαστη, σέξι και fun μαζί χωρίς να θυσιάζεις
τίποτα από το ταλέντο και τη σοφία σου.